Seni Yaşamak

[red-bird]

Yumdum gözlerimi, sen karşımda gülümsüyordun.
Gülüşünle ağlayışın hep aynıydı zaten.
Gözlerin ışık ışık ve kızaran dudaklarında teredütlü kelimeler
Gizlenen cümlelerin ardına sığınmış göz yaşları
Hem ağlıyor, hem gülümsüyordun…
Benden gizlerdin hep üzüldüğünü, sen güçlüydün çünkü
Ağlamaz, üzülmez, kızmaz ve hatta kırılmazdın
Böyle olmak zorundaydın belki de…
Bilinişiydi geleceğin, yaşadığımız.
Tek varlıktık dünyada kalan, sevilesi kalplerimiz vardı
Ve öpülesi gözlerimiz…
Anı yaşamak, tek kalmak gibiydi
Tek kalmak ise, yalnız sende olmak…
‘Birazdan uyanacağım uykudan’ dediğimde
Gözlerin ışık ışık ve kızaran dudaklarında teredütlü kelimelerle
Gizlenen cümlelerin ardına sığınmış göz yaşların vardı
Hem ağlıyor, hem gülümsüyordun…
Yine de bana göstermiyordun göz yaşlarını
Ben kalbime damlayan sıcaklıktan anlıyordum
Çünkü yalnız sende olmak, sen olmaktı; Seni Yaşamaktı.
Her düşüncen aklımda yankılanıyordu
Gitme dediğinde, yüreğin defalarcasını çoktan tekrarlamıştı
Belki de yaşadığına pişmandın beni
Bense sende; hem ağlıyor hem gülümsüyordum.
Hayattın…
Işte bu yüzden pişman olmak ahmaklıktı
Çünkü yalnız sende olmak, sen olmaktı;
Seni Yaşamak; Var Olmaktı

red-bird