*SiRiNe*
Dekan
- Katılım
- 22 Kasım 2007
- Mesajlar
- 5,336
- Reaksiyon puanı
- 2
- Puanları
- 0
Sözün vardı bana kahve içicektik beraber.Hayallerin vardı konuştuğumuz hep, kızın olsun isterdin sen. Mutlu bir evliliğim olsun derdin ya. Hayran hayran dinlerdim bende.Belki hayallerinin köşesinde olurum diye. Bir kenarında ismim geçer diye. Her güzel kelimende kalbim duracak diye korkardım.Her sözünden bir umut yakalardım.Aslında bakma karamsarın tekiyim ben. Ama konu sen olunca hiç ödün vermedim umutlarımdan, olur dedim bir gün.Boşuna değil ya bu uzun anlamlı konuşmalar. Zamanı vardır, bir gün olur o da söyler sevdiğini.
Ben bir gün pes edeceğimi,içim yanarak gideceğimi hiç düşünmemiştim.Korkularım umutlarımı bastırınca,dayanamadım. Gözyaşlarım hayallerimi yıkayınca sabredemedim daha fazla işte. Artık sözlerinin altında bir anlam bulamayınca vazgeçtim. Nedendir bilmem direnmedin sende, bitmesin bile demedin. Sanki bunu bekler gibi izledin gidişimi,bitişimi. O sözler sana ait değildi sanki. O anda sana yakışan tek şey duygularımın katili oluşundu. Öylece kabullendin herşeyi, bende seni ...., bende seni..... demedin işte o cümleyi. Sorduğumda bile sölemedin ki.
Sözün vardı beraber gezecektik beraber.Farklı şeyleri severdin, heyecan isterdin. Ben yüksekten korkardım.Bana yüksekten korkmamayı öğretecektin. Yavaş müzikleri severdin,şarkılar armağan ederdin. Her duyduğumda anlamsızca gülümsediğim bir yandan da gözlerimin dolduğu şarkılar.
Şimdi yalnızım, ağlıyorum, umutsuz, mutsuzum. Hadi gel de bana gülmeyi öğret, yüksekten, karanlıktan korkmamayı öğret. Ya gel tut elimden bırakma beni ya da unutmayı öğret. Ya dön yalnız bırakma ya da alışmayı öğret. Bir daha sevemem gerçi ama, bana kalpsiz yaşamayı da öğret olur mu?
Alıntıdır.
Ben bir gün pes edeceğimi,içim yanarak gideceğimi hiç düşünmemiştim.Korkularım umutlarımı bastırınca,dayanamadım. Gözyaşlarım hayallerimi yıkayınca sabredemedim daha fazla işte. Artık sözlerinin altında bir anlam bulamayınca vazgeçtim. Nedendir bilmem direnmedin sende, bitmesin bile demedin. Sanki bunu bekler gibi izledin gidişimi,bitişimi. O sözler sana ait değildi sanki. O anda sana yakışan tek şey duygularımın katili oluşundu. Öylece kabullendin herşeyi, bende seni ...., bende seni..... demedin işte o cümleyi. Sorduğumda bile sölemedin ki.
Sözün vardı beraber gezecektik beraber.Farklı şeyleri severdin, heyecan isterdin. Ben yüksekten korkardım.Bana yüksekten korkmamayı öğretecektin. Yavaş müzikleri severdin,şarkılar armağan ederdin. Her duyduğumda anlamsızca gülümsediğim bir yandan da gözlerimin dolduğu şarkılar.
Şimdi yalnızım, ağlıyorum, umutsuz, mutsuzum. Hadi gel de bana gülmeyi öğret, yüksekten, karanlıktan korkmamayı öğret. Ya gel tut elimden bırakma beni ya da unutmayı öğret. Ya dön yalnız bırakma ya da alışmayı öğret. Bir daha sevemem gerçi ama, bana kalpsiz yaşamayı da öğret olur mu?
Alıntıdır.
