Yardım Ölecekmiş Gibi Hissediyorum

[Şırdan Freeman]

Şizofreni gibi değil, daha çok duygusal bir durum. Panik atak gibi bir durumum yok ama genç yaşımda böyle hissetmem normal mi bilmiyorum. Çünkü biliyorsunuz her ölen 65 yaşında ölmüyor. Bu yüzden ağladım bile. Buradaki kimsenin psikolojisini bozmak istemiyorum ama gerçekten böyle hissettim. Ve korkuyorum. Öleceğim illa ki, bu bir gerçek ama sanki 1 hafta 1 ay civarlarında hislerim var. Allah korusun, istemem. İntihar gibi bir derdim de yok Allah'a şükür. Ama, dediğim gibi daha çok içe kapanmaya ve korkmaya başlıyorum. Bir psikolojik sorun mu, yoksa ölmeden önce gelen gerçek bir his mi. Psikolojiden anlayan varsa.

Not 1 : Psikoloğa gitmek istemiyorum akıl sağlığım yerinde kafayı yemedim.

Not 2 : Dün nerede olduğunu tam olarak çıkaramadığım bir anofel (sıtma taşıyan dişi sivrisinek) vardı. Öldüremedim. Sabah sağım solum ağrıyordu, hala daha ağrıyor. Dedim yoksa sıtma mı oldum, yorgunluk falan diyor belirtilerde. İnşallah ön sezilerim güçlü değildir ?

 

[Martin Archimbaud]

Psikoloğa gidenler sadece manyaklar, kafayı yemişler değil ki. Normal mutsuz insanlar bile gidiyor. Gitmek istemiyorum demişsiniz fakat başka önerebileceğimiz bir şey yok. İçini ferah tut. Ciddi manada korktuğunuzdan bahsetmişsiniz. Psikologdan başka çare yok gibi geliyor.

 

[Şırdan Freeman]

Psikoloğa gidenler sadece manyaklar, kafayı yemişler değil ki. Normal mutsuz insanlar bile gidiyor. Gitmek istemiyorum demişsiniz fakat başka önerebileceğimiz bir şey yok. İçini ferah tut. Ciddi manada korktuğunuzdan bahsetmişsiniz. Psikologdan başka çare yok gibi geliyor.

Hocam yani, bir de ne zaman olacağı belli olmayan bir olay ya. Ben hep insan hayatındaki en önemli iki noktanın doğmak ve ölmek olduğuna inanırım. Var olmak ve yok olmak, ahiret inancım var yok olmak derken maddi anlamda. Neyse, yine de sağolun. Teşekkür ederim desteğiniz için.

 

[UnFrGvnG]

Hocam yani, bir de ne zaman olacağı belli olmayan bir olay ya. Ben hep insan hayatındaki en önemli iki noktanın doğmak ve ölmek olduğuna inanırım. Var olmak ve yok olmak, ahiret inancım var yok olmak derken maddi anlamda. Neyse, yine de sağolun. Teşekkür ederim desteğiniz için.

Ailenle konuş için rahatlarsın ama pisikoloğa gitmen daha iyi olucaktır, pisikolog delilerin gittiği yer değil sadece şu düşünceyi kafanızdan çıkarın,normal insan gibi konuşucaksın sadece

 

[Şırdan Freeman]

Ailenle konuş için rahatlarsın ama pisikoloğa gitmen daha iyi olucaktır, pisikolog delilerin gittiği yer değil sadece şu düşünceyi kafanızdan çıkarın,normal insan gibi konuşucaksın sadece

Sağolun, gerçekten çok teşekkür ederim. Biliyorum, konuşmadan rahatlamam mümkün değil ama, biraz çekiniyorum. Biraz arkadaş ortamından soyutlamaya çalışacağım kendimi. Küçük boyutta bir inzivanın zararı olmaz umarım. Kendi duygularımla, düşüncelerimle, korkularımla yüzleşeceğim. Psikoljimi bu şekilde düzeltebileceğimi düşünüyorum. Zaten eğer sezgilerim kuvvetliyse, psikolojik semtopların devamında fiziksel semptomlar gelecektir. Biraz sabredelim bakalım.

 

[UnFrGvnG]

Sağolun, gerçekten çok teşekkür ederim. Biliyorum, konuşmadan rahatlamam mümkün değil ama, biraz çekiniyorum. Biraz arkadaş ortamından soyutlamaya çalışacağım kendimi. Küçük boyutta bir inzivanın zararı olmaz umarım. Kendi duygularımla, düşüncelerimle, korkularımla yüzleşeceğim. Psikoljimi bu şekilde düzeltebileceğimi düşünüyorum. Zaten eğer sezgilerim kuvvetliyse, psikolojik semtopların devamında fiziksel semptomlar gelecektir. Biraz sabredelim bakalım.

doktora gitmekten çekinmeyin bence, arkadaşın gibi düşün onu, hiç kimseye anlatmicak sadece ikiniz konuşucaksnız, birkaç randeuvuda biter belki ve birdaha görmiceksin birbirinizi,

Arkadaş ortamından ayrılmanı hiç tavsiye etmem,ne kadar uzaklaşırsan dahada mutsuz kalırsın, sevmediğin arkadaşlarınla konuşma zaten kimse seni zorlayamaz konuş diye,

şöyle yap bence senin çözümün bende, illaki bitane sevdiğin arkadaşın vardır, çıkın avm ye gezin eğlenin biraz,yemek yiyin, go karta binin vs., ortamlara girin anladınmı

 

[Şırdan Freeman]

doktora gitmekten çekinmeyin bence, arkadaşın gibi düşün onu, hiç kimseye anlatmicak sadece ikiniz konuşucaksnız, birkaç randeuvuda biter belki ve birdaha görmiceksin birbirinizi,

Arkadaş ortamından ayrılmanı hiç tavsiye etmem,ne kadar uzaklaşırsan dahada mutsuz kalırsın, sevmediğin arkadaşlarınla konuşma zaten kimse seni zorlayamaz konuş diye,

şöyle yap bence senin çözümün bende, illaki bitane sevdiğin arkadaşın vardır, çıkın avm ye gezin eğlenin biraz,yemek yiyin, go karta binin vs., ortamlara girin anladınmı

Olabilir hocam, sağolun. Bu sözleriniz içimi azimle doldurdu. Artık hayata daha olumlu bakabilirim, zaten çok da kötü değildim de. Psikolojimin az öncekinden daha iyi olduğunu söylemeliyim.

 

[Overclocked]

Doktor olmadığım için kesin teşhis koymak istemem ama yaygın anksiyete bozukluğu ve depresyon gibi gözüküyor. Psikiyatriste gözükmeniz lazım. Siz bekledikçe daha çok artacak muhtemelen.

Doktora gidince kafayı yemiş falan olmuyorsunuz. Ben de aynı sorunu yaşadım. 4 aylık antidepresan tedavisi ile çözüldü sayılır.

 

[UnFrGvnG]

Olabilir hocam, sağolun. Bu sözleriniz içimi azimle doldurdu. Artık hayata daha olumlu bakabilirim, zaten çok da kötü değildim de. Psikolojimin az öncekinden daha iyi olduğunu söylemeliyim.

Tahmin ediyormki şu sıra kimse ile konuşmadın veya bi olay yaşadın diye depresyona girmiş olmalısın, bendede oldu bunu yaptım düzeldi gerçekten, sakın müslüm gürsesi açıp dinleme tam gidersin ,çalışıyosan birkaç gün izin almaya çalış müdürden, çalışmıyosan ara arkadaşını buluşun gezin, eğlenenin, eski ünleri unut

 

[Constantin87]

Şizofreni gibi değil, daha çok duygusal bir durum. Panik atak gibi bir durumum yok ama genç yaşımda böyle hissetmem normal mi bilmiyorum. Çünkü biliyorsunuz her ölen 65 yaşında ölmüyor. Bu yüzden ağladım bile. Buradaki kimsenin psikolojisini bozmak istemiyorum ama gerçekten böyle hissettim. Ve korkuyorum. Öleceğim illa ki, bu bir gerçek ama sanki 1 hafta 1 ay civarlarında hislerim var. Allah korusun, istemem. İntihar gibi bir derdim de yok Allah'a şükür. Ama, dediğim gibi daha çok içe kapanmaya ve korkmaya başlıyorum. Bir psikolojik sorun mu, yoksa ölmeden önce gelen gerçek bir his mi. Psikolojiden anlayan varsa.

Not 1 : Psikoloğa gitmek istemiyorum akıl sağlığım yerinde kafayı yemedim.

Not 2 : Dün nerede olduğunu tam olarak çıkaramadığım bir anofel (sıtma taşıyan dişi sivrisinek) vardı. Öldüremedim. Sabah sağım solum ağrıyordu, hala daha ağrıyor. Dedim yoksa sıtma mı oldum, yorgunluk falan diyor belirtilerde. İnşallah ön sezilerim güçlü değildir ?

depresyonda gibisin hoşuna giden şeyleri yap sık duş al, dışarı çık sosyalleş

 

[Şırdan Freeman]

Doktor olmadığım için kesin teşhis koymak istemem ama yaygın anksiyete bozukluğu ve depresyon gibi gözüküyor. Psikiyatriste gözükmeniz lazım. Siz bekledikçe daha çok artacak muhtemelen.

Doktora gidince kafayı yemiş falan olmuyorsunuz. Ben de aynı sorunu yaşadım. 4 aylık antidepresan tedavisi ile çözüldü sayılır.

Hocam yok öyle demek istemedim, öyle yaygın bir kanı var ben öyle demiyorum yani her manyak gidiyor psikiyatriste demiyorum, ama işi doğal yöntemlerle önce halletmeye çalışıyorum. Hani dersiniz ya vardır ya benim yapabileceğim bir şeyler diye. O şekil.

Mesaj otomatik birleştirildi: 26 Mayıs 2021

depresyonda gibisin hoşuna giden şeyleri yap sık duş al, dışarı çık sosyalleş

Deneyeceğim hocam, çözüldüğünde de ne yaptığımı yazacağım buraya.

Mesaj otomatik birleştirildi: 26 Mayıs 2021

Tahmin ediyormki şu sıra kimse ile konuşmadın veya bi olay yaşadın diye depresyona girmiş olmalısın, bendede oldu bunu yaptım düzeldi gerçekten, sakın müslüm gürsesi açıp dinleme tam gidersin ,çalışıyosan birkaç gün izin almaya çalış müdürden, çalışmıyosan ara arkadaşını buluşun gezin, eğlenenin, eski ünleri unut

Yok abi ne müdürü, ergen genç çocuğum ben. Zaten sorun da burada. ?

Mesaj otomatik birleştirildi: 26 Mayıs 2021

Tahmin ediyormki şu sıra kimse ile konuşmadın veya bi olay yaşadın diye depresyona girmiş olmalısın, bendede oldu bunu yaptım düzeldi gerçekten, sakın müslüm gürsesi açıp dinleme tam gidersin ,çalışıyosan birkaç gün izin almaya çalış müdürden, çalışmıyosan ara arkadaşını buluşun gezin, eğlenenin, eski ünleri unut

Müslüm dinlesem zaten muhtemelen atmıştım kendimi yok olmaz öyle şey, sağolun yine de. Deneyelim bir şeyler, gencecik yaşımızda gelmesin başımıza bir şey. Hemen kurtulabilir miyim ama bilmiyorum. Sonuçta ölümü hayattan kaldırmak mümkün değil. Kısa süreliğine unutmak mümkün, geliyor illa ki akla.

 

[UnFrGvnG]

Hocam yok öyle demek istemedim, öyle yaygın bir kanı var ben öyle demiyorum yani her manyak gidiyor psikiyatriste demiyorum, ama işi doğal yöntemlerle önce halletmeye çalışıyorum. Hani dersiniz ya vardır ya benim yapabileceğim bir şeyler diye. O şekil.

Mesaj otomatik birleştirildi: 26 Mayıs 2021

Deneyeceğim hocam, çözüldüğünde de ne yaptığımı yazacağım buraya.

Mesaj otomatik birleştirildi: 26 Mayıs 2021

Yok abi ne müdürü, ergen genç çocuğum ben. Zaten sorun da burada. ?

bendede dediğin olayın aynısı oldu 2-3 sene önce, kendini salarsan eğer dahada kötü olur ve bu olay dahada büyür,

beni dinle sen, birtane arkdaşın vardır muhtemelen güvendiğin biri, ara konuş, eğlenin biraz, nebiliyim bisiklet felan sürün, sinemaya gidin,mangal yapın,dağa çıkın çok zevkli oluyor kuzenimle hep yapıyoruz biz

 

[Şırdan Freeman]

bendede dediğin olayın aynısı oldu 2-3 sene önce, kendini salarsan eğer dahada kötü olur ve bu olay dahada büyür,

beni dinle sen, birtane arkdaşın vardır muhtemelen güvendiğin biri, ara konuş, eğlenin biraz, nebiliyim bisiklet felan sürün, sinemaya gidin,mangal yapın,dağa çıkın çok zevkli oluyor kuzenimle hep yapıyoruz biz

Deneyeceğim, zaten son günlerde sık sık çıkmaya başladım mahalleye. Hep bisiklet sürüyoruz ya da oturup sohbet ediyoruz.

 

[Overclocked]

Hocam yok öyle demek istemedim, öyle yaygın bir kanı var ben öyle demiyorum yani her manyak gidiyor psikiyatriste demiyorum, ama işi doğal yöntemlerle önce halletmeye çalışıyorum. Hani dersiniz ya vardır ya benim yapabileceğim bir şeyler diye. O şekil.

1 hafta kendini test et. Geçmezse tedavi olman lazım. Şakası yok. Durum daha kötü olabilir.

 

[Şırdan Freeman]

1 hafta kendini test et. Geçmezse tedavi olman lazım. Şakası yok. Durum daha kötü olabilir.

Tamam hocam, eğer çözülürse çözümü, çözülmezse durumu yine buraya yazarım.

 

[Overclocked]

Tamam hocam, eğer çözülürse çözümü, çözülmezse durumu yine buraya yazarım.

Ailenize açın bu konuyu. Sizi ciddi anlamda rahatlatacak. Emin olabilirsiniz. Saklarsanız, daha kötü olur.

 

[Şırdan Freeman]

Ailenize açın bu konuyu. Sizi ciddi anlamda rahatlatacak. Emin olabilirsiniz. Saklarsanız, daha kötü olur.

Deneyeceğim hocam.

 

[Fenerli But Sad]

Şizofreni gibi değil, daha çok duygusal bir durum. Panik atak gibi bir durumum yok ama genç yaşımda böyle hissetmem normal mi bilmiyorum. Çünkü biliyorsunuz her ölen 65 yaşında ölmüyor. Bu yüzden ağladım bile. Buradaki kimsenin psikolojisini bozmak istemiyorum ama gerçekten böyle hissettim. Ve korkuyorum. Öleceğim illa ki, bu bir gerçek ama sanki 1 hafta 1 ay civarlarında hislerim var. Allah korusun, istemem. İntihar gibi bir derdim de yok Allah'a şükür. Ama, dediğim gibi daha çok içe kapanmaya ve korkmaya başlıyorum. Bir psikolojik sorun mu, yoksa ölmeden önce gelen gerçek bir his mi. Psikolojiden anlayan varsa.

Not 1 : Psikoloğa gitmek istemiyorum akıl sağlığım yerinde kafayı yemedim.

Not 2 : Dün nerede olduğunu tam olarak çıkaramadığım bir anofel (sıtma taşıyan dişi sivrisinek) vardı. Öldüremedim. Sabah sağım solum ağrıyordu, hala daha ağrıyor. Dedim yoksa sıtma mı oldum, yorgunluk falan diyor belirtilerde. İnşallah ön sezilerim güçlü değil

sana bir hikaye anlatayım 11 yaşındaydım bir gün annemlerle beraber cips kola aldık Harry pooter izleyecektik çok hevesliydim ama filmde sürekli ölümsüzlük iksiri falan geçiyordu film bitikten sonra bir anda kafamda düşünmye başladım ve takıntı haline getirdim ama bunu 10 gün kimseye söylemedim ama çevremde gördüğüm herşeyi takıntı haline getirdim ve neredeyse akıl sağlımı kaybedebilirdim ilk olarak ablama açıkladım o bana gitti su getirdi yüksek bir yere çıktık orda sohbet ettik sonra anneme söyledik ama o dönemde psikologlar kapalıydı dayanamıyordum her gün yeni takıntı grliyordu aklıma birgün ölüme kadar geldim ya ben hemen ölürsem diye düşünüp durdum geceleri çok ağladım ama sonunda psikoloğa gittik tedavi aldım hala aklımda takıntılarım var ama ağlamıyorum yani anlatmak istedğim şu piskolog adı üstünde üzgün insanların gittiği yer dedlilerin gittiği psikiyatrist o yüzden tedavi al OBS ( Obsesif Kompulsif Bozzujkluğu yani Takıntı hastalığın olabilir)