tesisatcıhssaaa
Asistan
- Katılım
- 2 Mayıs 2016
- Mesajlar
- 209
- Reaksiyon puanı
- 61
- Puanları
- 28
Arkadaşlar merhaba korona ve hayatımızı etkilemesinden bir örnek vereceğim. Benim için gerçekten rahatsız edici bir boyuta ulaştı bu ruh halim ve umutsuzluk hissi.
Korona ve yasaklar başladığından beri Mart ayıda dahil artık ciddi anlamda umutsuzluk ve mutsuzluk hissi yaşıyorum. Yaş 27 olacak. Korona kısıtlaması, haberlerin sürekli olumsuz haber pompalaması, korona dışında kıtlık kuraklık depremler gibi konuları sürekli görmemiz. Artık ileriye dönük olumlu bakamıyorum. Bir işim var çalışıyorum. Koronadan dolayı evde çalışıyoruz maaş konusunda sorun yaşamadım. Günde 4-5 saat anca çalışıyorumdur. Ama sürekli evde çalışmak evde olmak daha da insanı bunaltıyor. Arkadaşlarla toplanalım diyoruz herkesin evinde büyüğü var riskli yapamıyoruz. O kadar bunaltıyor ki bu durum beni. Mutlu olamıyorum. Geleceğe bakamıyorum. Yakın zamanda söz olayım olacak sadece sade bir yüzük takcaz 2 aile arasında maksat adı koyulsun. Eşimden yana sorunum yok ailesinden yana yok gayet anlayışlı yapıcı insanlar. Normalde evlenmem derdim ekonomik olarak nasıl geçineceğim derdim, eşimde çalışıyor. Evlilik masraflar diye düşünüyorum. Birikmiş biraz altınım var bide çok pahalı olmasada bi arabam var. Masraf olarak yapacağım tek şey beyaz eşya aslında gerisi tanıdıklar vasıtasıyla çok para vereceğim şeyler değil koltuktu perdeydi masaydı hep eş dost var. Aileminde durumu kötü değil ben el atmadan gayet geçiniyorlar babam emekli. eşim hiçbir şey istemiyor masraf yapmayalım evimize borçsuz harçsız girelim abartmaya gerek yok her şey sade olsunda. Ama ben mutlu olamıyorum bir türlü artık herşeyi kafaya takar oldum. Araba yağ akıtıyor diyorum tamir olmayacak kesin daha büyük bir şey çıkacak diyorum. Aha diyorum bu arabayı satamam kalır elimde felan manyakça şeyler. Anlıyacağınız deliriyorum galiba, bu ruh halini yaşayan arkadaşlar var mı? Doktordan randevu alıp hastaneye gitsem derdimi anlatmaya direk ilaç vercek göndercek. Ama bu umutsuzluk ne olacak bilmiyorum. Gün içinde dışarı çıkıyorum dolanıyorum. Ama yine ev. Bu durumu eşime yansıtmakta istemiyorum yanlış anlar büyütür kafasında. Benim problemim gelecekle alakalı umutsuzluk hissi bu geçmiyor.
Korona ve yasaklar başladığından beri Mart ayıda dahil artık ciddi anlamda umutsuzluk ve mutsuzluk hissi yaşıyorum. Yaş 27 olacak. Korona kısıtlaması, haberlerin sürekli olumsuz haber pompalaması, korona dışında kıtlık kuraklık depremler gibi konuları sürekli görmemiz. Artık ileriye dönük olumlu bakamıyorum. Bir işim var çalışıyorum. Koronadan dolayı evde çalışıyoruz maaş konusunda sorun yaşamadım. Günde 4-5 saat anca çalışıyorumdur. Ama sürekli evde çalışmak evde olmak daha da insanı bunaltıyor. Arkadaşlarla toplanalım diyoruz herkesin evinde büyüğü var riskli yapamıyoruz. O kadar bunaltıyor ki bu durum beni. Mutlu olamıyorum. Geleceğe bakamıyorum. Yakın zamanda söz olayım olacak sadece sade bir yüzük takcaz 2 aile arasında maksat adı koyulsun. Eşimden yana sorunum yok ailesinden yana yok gayet anlayışlı yapıcı insanlar. Normalde evlenmem derdim ekonomik olarak nasıl geçineceğim derdim, eşimde çalışıyor. Evlilik masraflar diye düşünüyorum. Birikmiş biraz altınım var bide çok pahalı olmasada bi arabam var. Masraf olarak yapacağım tek şey beyaz eşya aslında gerisi tanıdıklar vasıtasıyla çok para vereceğim şeyler değil koltuktu perdeydi masaydı hep eş dost var. Aileminde durumu kötü değil ben el atmadan gayet geçiniyorlar babam emekli. eşim hiçbir şey istemiyor masraf yapmayalım evimize borçsuz harçsız girelim abartmaya gerek yok her şey sade olsunda. Ama ben mutlu olamıyorum bir türlü artık herşeyi kafaya takar oldum. Araba yağ akıtıyor diyorum tamir olmayacak kesin daha büyük bir şey çıkacak diyorum. Aha diyorum bu arabayı satamam kalır elimde felan manyakça şeyler. Anlıyacağınız deliriyorum galiba, bu ruh halini yaşayan arkadaşlar var mı? Doktordan randevu alıp hastaneye gitsem derdimi anlatmaya direk ilaç vercek göndercek. Ama bu umutsuzluk ne olacak bilmiyorum. Gün içinde dışarı çıkıyorum dolanıyorum. Ama yine ev. Bu durumu eşime yansıtmakta istemiyorum yanlış anlar büyütür kafasında. Benim problemim gelecekle alakalı umutsuzluk hissi bu geçmiyor.
