Merhaba arkadaşlar. Lise 1' e giden biriyim. Bazı kişilerin basitçe yaşayabildiği yalnızlığı ben hayatım boyunca yaşıyorum. İlkokulun anılarıma döndüğüm zaman bilgisayar dışında geçirdiğim neredeyse hiç anım yok desem yeridir. Okulda bana yakın hiçbir arkadaşım olmadı. Orta okula geldiğim zaman ise varsa yoksa hayalet misali ara sıra sınıf ortamında katıldım konuşmalara. Ciddiye alınacak gram yanım yoktur yani. Neden böyle yapıyorsun derseniz ki diyecek tek kelimem yok ve acayip korkak biriyim. Okula, seneler boyu kafamda hayallerle gittim; veya başka bir deyişle, hayal kurmak ve müzik benim uyuşturucum gibiydi. Freud' ün bahsettiği savunma mekanizmalarından birini kastediyorum hayal diyerek...
8. Sınıf, her zamankinden de kötü geçti. Bazı hakaretlerden dolayı homofobi geçirdim ki daha yeni atlatabildim. Bütün sene herhangi bir sosyal etkinlik yapmadan geçirdim ancak kafamın içinde dramatik anılar varmış gibi hissediyorum. Sıkıntıdan patlamamak için en boş anılarıma bile duygu pompalamak iyi bir yöntemdi sanırım.
Ve ortaokul bitti... 3 aylık tatilde evden gram dışarı çıkmayıp bütün gün anime izleyerek geçirdim. Hayal dünyam için cevher gibi bir şey çünkü bu. 3 ay dediğime bakmayın, son 2 ayının tamamını homofobi yüzünden zombi gibi geçirdim, tek bir şey yapamadım.
Bunların arkaplanında, hiperhidroz, kamburluk, ağız kokusu, şizoid kişilik bozukluğu ( ben öyle tahmin ediyorum ), dışarı çıktığım anda kafamın tamamen içine kapanıp paranoyaya bağlamam, tek bir arkadaşımın olmaması, herkesin bana anti pati duyması veyahut konuşmaya yaklaşmaması ( ki onlara hak veriyorum ), evde 7/24 telefona bağımlı olup kendi ailemi ihmal etmem, evimizin 50 metre ötesinden fazlasına gittiğimde kaybolma olasılığımın olması gibi gibi rezalet durumlar var.
Evet, fazla uzun oldu biraz toparlayarak devam etmek istiyorum.
Bunların yanısıra çıldırıp balkondan atlamamak için tek bir iyi yanım var.
495+ puanla gerçekten iyi bir liseyi kazandım ve hiç çalışmadan yaptığım deneme sınavında 90 kişinin 70 ini geçtim. Gerçekten iyi bir akademik başarımın olabileceğini hissediyorum. Hayalimdeki meslek de nörolog, uçak mühendisliği veya yapay zeka mühendisliği arasında değişiyor.
Ancak bunlara rağmen artık çok sıkıldım. Lise 1' e başlayalı 40 günü geçti ve her gün.., HER GÜN bir şeye takıp bütün günümü zehir ediyorum. Bu okulda saçma hareket yaptığımı düşünmekten tut, eskiden olanlardan korktuğumdan herhangi bir şaka yollu hakarete kadar çeşitlilik gösteriyor. Böyle bir durumda akıl sağlığımı koruyabileceğimden ve çalışabileceğimden bile emin değilim. Bu arada sizden dini bir öneri vermemenizi istiyorum ki herhangi bir dine de inanmıyorum. Yazımı okuyup düşüncelerini paylaşanlara da içten bir teşekkür ederim.
8. Sınıf, her zamankinden de kötü geçti. Bazı hakaretlerden dolayı homofobi geçirdim ki daha yeni atlatabildim. Bütün sene herhangi bir sosyal etkinlik yapmadan geçirdim ancak kafamın içinde dramatik anılar varmış gibi hissediyorum. Sıkıntıdan patlamamak için en boş anılarıma bile duygu pompalamak iyi bir yöntemdi sanırım.
Ve ortaokul bitti... 3 aylık tatilde evden gram dışarı çıkmayıp bütün gün anime izleyerek geçirdim. Hayal dünyam için cevher gibi bir şey çünkü bu. 3 ay dediğime bakmayın, son 2 ayının tamamını homofobi yüzünden zombi gibi geçirdim, tek bir şey yapamadım.
Bunların arkaplanında, hiperhidroz, kamburluk, ağız kokusu, şizoid kişilik bozukluğu ( ben öyle tahmin ediyorum ), dışarı çıktığım anda kafamın tamamen içine kapanıp paranoyaya bağlamam, tek bir arkadaşımın olmaması, herkesin bana anti pati duyması veyahut konuşmaya yaklaşmaması ( ki onlara hak veriyorum ), evde 7/24 telefona bağımlı olup kendi ailemi ihmal etmem, evimizin 50 metre ötesinden fazlasına gittiğimde kaybolma olasılığımın olması gibi gibi rezalet durumlar var.
Evet, fazla uzun oldu biraz toparlayarak devam etmek istiyorum.
Bunların yanısıra çıldırıp balkondan atlamamak için tek bir iyi yanım var.
495+ puanla gerçekten iyi bir liseyi kazandım ve hiç çalışmadan yaptığım deneme sınavında 90 kişinin 70 ini geçtim. Gerçekten iyi bir akademik başarımın olabileceğini hissediyorum. Hayalimdeki meslek de nörolog, uçak mühendisliği veya yapay zeka mühendisliği arasında değişiyor.
Ancak bunlara rağmen artık çok sıkıldım. Lise 1' e başlayalı 40 günü geçti ve her gün.., HER GÜN bir şeye takıp bütün günümü zehir ediyorum. Bu okulda saçma hareket yaptığımı düşünmekten tut, eskiden olanlardan korktuğumdan herhangi bir şaka yollu hakarete kadar çeşitlilik gösteriyor. Böyle bir durumda akıl sağlığımı koruyabileceğimden ve çalışabileceğimden bile emin değilim. Bu arada sizden dini bir öneri vermemenizi istiyorum ki herhangi bir dine de inanmıyorum. Yazımı okuyup düşüncelerini paylaşanlara da içten bir teşekkür ederim.
))cok uzun olmus icini dokmussun belli.iyide etmissin.burada her sekilde birbirimize destek oluriz sonuc itibariyle.sana kisa ve oz olarak”mağnyak misin ovlum
.
