Merhaba arkadaşlar. Liseye giden bir kardeşinizim. Bundan 1 sene önce omzuma kadar uzun saçlı olduğumdan dalga geçilmiş olabilirim. Bu da bir travma bırakmış olabilir. Lakin ortaokuldan mezun olduktan sonra bunu "sanırım" atlatmış olsam da, bir iki ay önce bir olay başladı. Oturur, dizi seyreder iken, soyunuk bir erkeği görmem sonucu, istemsiz düşüncelere kapıldım. Bunlar hayali, cinsel münsabete girme düşünceleriydi. Ve anladınız, anüs gibi organımda hayali hisler hissettim anlık. Bunun altında hiç bir istek, arzu olmamasına rağmen beni çok rahatsız etti. O gün bu gündür bunu kafama taktım ve şekilden şekile girip farklı hallerde ortaya çıktı. İlk önce bu his olayını zar zor çözdüm ki ondan sonra herhangi bir erkeği, ki çok saçma, gördüğüm anda bedenim fizyolojik tepkiler, korku, heyecan hisleri vermeye başladı. Bunlar, okul başlayana kadar sürdü. Okul başladı, herkesin sözünü yanlış anlayarak bana eşcinsel iması ettiklerini zannettim. Bu da gitmeye başladı ki dün şöyle bir şey oldu. Baby face tipli dediğiniz bir çocuğun filmini izledim. Ve sanki aşık olmuşum gibi istemsizce heyecanlanmaya başladım. Yani anlayacağınız, durum pek iyi değil ancak!:
Yazımın başında bahsettiğim travmaya kadar, böyle bir his, düşünce, heyecanlanma, fizyolojik tepkiler vesayre hiç yoktu. Aklıma bir kere bile geldiğini hatırlamam. Hatta platonik aşığını kafasında tutup hayaller kuran, kız anime karakterlerine hayran kalan bir tiptim. Böyle birinden, ani bir şekilde bu hislerin çıkması normal gelmedi. Olayın çoğunu da ailem biliyor, ki onların gayretiyle durumu bir nebze iyileştirmiştim.
1 Ay önce gittiğim psikologa iyiye gittiğini söyledim. Birkaç hafta sonra yeniden randevum var, ancak şu anki olayları aileme söylemeyi düşünmüyorum. Zor da olsa psikologa anlatmam daha iyi olur sanırım. Sizin düşüncenizi almak istedim bu konuyu açarak.
Yazımın başında bahsettiğim travmaya kadar, böyle bir his, düşünce, heyecanlanma, fizyolojik tepkiler vesayre hiç yoktu. Aklıma bir kere bile geldiğini hatırlamam. Hatta platonik aşığını kafasında tutup hayaller kuran, kız anime karakterlerine hayran kalan bir tiptim. Böyle birinden, ani bir şekilde bu hislerin çıkması normal gelmedi. Olayın çoğunu da ailem biliyor, ki onların gayretiyle durumu bir nebze iyileştirmiştim.
1 Ay önce gittiğim psikologa iyiye gittiğini söyledim. Birkaç hafta sonra yeniden randevum var, ancak şu anki olayları aileme söylemeyi düşünmüyorum. Zor da olsa psikologa anlatmam daha iyi olur sanırım. Sizin düşüncenizi almak istedim bu konuyu açarak.
