Buna bir çare bulamayacağımı bilsem de yazacağım. Arkadaşlar ben bu dünyadaki en gereksiz insanlardan biriyim. Kendimi bildim bileli ilkokuldan beri hep ama hep asosyalim ve arkadaşlar bu benim hayatımı bitirdi. Okul hariç evde 7/24 bilgisayar başından hiç kalkmadım, ders çalışmadım hayatım boyunca hiç. Topluluk içine giremiyor, dışarıda yürürken bile salak salak hareketler yapıyorum başım eğik yürüyorum. Okuduğunu anlama problemim var evet arkadaşlar anlamıyorum algılayamıyorum zeka geriliğim olduğunu düşünüyorum ya bakın bir cümleyi okuyorum o okuduğum cümle hakkında hiçbir çıkarım yapamıyorum direk aklımdan uçup gidiyor. Zeki bir insan da değilim Lise 1'de sınıfta kaldım(Bu sınıfta kalma olayından sonra bende zeka geriliği olduğunu düşünmeye başladım.) şu an Lise 4'e geçtim fakat üniversiteyi kazanamayacağımı biliyorum çünkü gerizekalı beyinsiz salağın tekiyim pratik düşünemem bir şey sorsanız iki kelimeyi bir araya getiremem. Hele kız olaylarına hiç girmiyorum tipsizin tekiyim zaten. Yemin ediyorum şu dünya üzerinde benim kadar gereksiz bir insan daha yoktur. Lise bitince er yada geç hayata atılmam gerekecek malum Türkiye şartlarında bu hiç ama hiç kolay değil asgari ücretle çalıştığımı düşündükçe kafayı yiyorum onca sorunun üstüne bir de parasızlık adama öyle koyuyor ki. Keşke diyorum zengin olsaydım da bütün bu sorunları anında çözebilseydim. Dünya fakirleri sevmiyor, ben buna inanıyorum artık askerlikten önce eğer cesaretimi toplarsam intihar edeceğim. İntiharın kolay bir şey olmadığının da farkındayım ama toplum bana başka bir çare bıraktırmıyor. Ölesiye nefret ediyorum şu iğrenç hayatımdan. Benim artık bundan sonra düzelmem bir mucize olur, hayata çok geç kaldım. Keşke, keşke lan keşke doğmasaydım ne olurdu? 70 yıllık ömürü asosyal bir loser olarak geçirmektense hiç doğmasaydım, ne olurdu yani, dünya ne kaybederdi?