yusufsan21
Dekan
- Katılım
- 27 Eylül 2008
- Mesajlar
- 6,978
- Reaksiyon puanı
- 35
- Puanları
- 228
YAŞIM YEDİ OLUNCA
Yedi yaşına basınca babam, bana namaz kılmamı söyledi. Zaten namaz dualarından çoğunu öğrenmiştim ve Kur'an-ı Kerim surelerinden bazılarını ezberlemiştim. Bunları bana annem öğretmişti. Annem benimle her gece konuşurdu. Beni uyuturken bana her gece Peygamberlerin hayatından kıssalar anlatırdı. Ben de o kıssaları severek dinlerdim.
Babamla beraber camiye gitmeye başlamıştım. Namaz kılarken erkeklerin arkasındaki safta, çocukların saffında, dururdum.
Ne zaman ki on yaşıma bastım babam bana:
- Artık sen dokuzuncu yaşını doldurdun. Sen şimdi benim on yaşındaki oğlumsun. Eğer sen bugünden sonra namazını terkedersen seni dövmek zorunda kalacağım. Çünkü Peygamberimiz (SAV) diyor ki: “Çocuğunuz yedi yaşına gelince ona namaz kılmasını söyleyin. On yaşına geldiklerinde kılmazlarsa onları dövün.”
Babam bana çocukluklarında namazlarına devam edip büyüdüklerinde şanları büyük olan insanların hikayelerini anlatıyordu.
Dedim ki: “Babacığım beni dövmene hiç gerek yok! Ben namazımı koruyacağım.” Böyle de yaptım. Nerede olursam olayım çarşıya gittiğimde de, bir işle meşgul olduğumda da namazımı aksatmıyordum. Görüyordum ki insanlar, acıktıklarında yemek yemekten sıkılmıyorlardı. Oynamak istediklerinde oyun oynamaktan sıkılmıyorlardı. Ben neden namazdan sıkılayım? Muhakkak ki namaz farzlardandır ve müslümanlar için şereftir.
Bir keresinde bir oyun alanına gitmiştim. Çok kalabalıktı. İkindi namazı vakti geldi. Ben abdestliydim. Hemen oracıkta namazımı kılmaya başladım. İnsanlar bana bakıyordu. Şaşırmışlardı. Namazımı sükunetle ve kurallarına uyarak tamamladım. Namaz bitince bir adam yanıma geldi. Adımı, babamın adını ve yaşımı sordu. Cevapladım. Babamı övücü güzel şeyler söyledim. Benim için dua etti ve dedi ki: “Oyun sahasında namaz kılan bir çocuk görmedim hiç. Bir çok insan bu vakitlerde namaz kılmıyor.” Çok sevindim. Allah'a hamdettim; babama teşekkür ettim.
Yolculuklarda hiç namazımı terketmedim. Görüyorum ki birçok insan evindeyken namaz kılıyor ama yolculuğa çıktıklarında kılmıyorlar; sağlıklıyken kılıyorlar, hastalandıklarında kılmıyorlar. Halbuki namaz böyle durumlarda terk edilmez.
Görüyorum ki birçok insan namazlarını kurallarına uyarak ve düzgün kılmıyor ve acele ediyor. Bu kırk sene zarfında namazımı kaçırdığımı hiç hatırlamıyorum. Uyukaldığımda ya da unuttuğumda hatırladığım an kıldım hemen.
Allahtan ibadetlerimde başarı ve sabır diliyorum.
Yedi yaşına basınca babam, bana namaz kılmamı söyledi. Zaten namaz dualarından çoğunu öğrenmiştim ve Kur'an-ı Kerim surelerinden bazılarını ezberlemiştim. Bunları bana annem öğretmişti. Annem benimle her gece konuşurdu. Beni uyuturken bana her gece Peygamberlerin hayatından kıssalar anlatırdı. Ben de o kıssaları severek dinlerdim.
Babamla beraber camiye gitmeye başlamıştım. Namaz kılarken erkeklerin arkasındaki safta, çocukların saffında, dururdum.
Ne zaman ki on yaşıma bastım babam bana:
- Artık sen dokuzuncu yaşını doldurdun. Sen şimdi benim on yaşındaki oğlumsun. Eğer sen bugünden sonra namazını terkedersen seni dövmek zorunda kalacağım. Çünkü Peygamberimiz (SAV) diyor ki: “Çocuğunuz yedi yaşına gelince ona namaz kılmasını söyleyin. On yaşına geldiklerinde kılmazlarsa onları dövün.”
Babam bana çocukluklarında namazlarına devam edip büyüdüklerinde şanları büyük olan insanların hikayelerini anlatıyordu.
Dedim ki: “Babacığım beni dövmene hiç gerek yok! Ben namazımı koruyacağım.” Böyle de yaptım. Nerede olursam olayım çarşıya gittiğimde de, bir işle meşgul olduğumda da namazımı aksatmıyordum. Görüyordum ki insanlar, acıktıklarında yemek yemekten sıkılmıyorlardı. Oynamak istediklerinde oyun oynamaktan sıkılmıyorlardı. Ben neden namazdan sıkılayım? Muhakkak ki namaz farzlardandır ve müslümanlar için şereftir.
Bir keresinde bir oyun alanına gitmiştim. Çok kalabalıktı. İkindi namazı vakti geldi. Ben abdestliydim. Hemen oracıkta namazımı kılmaya başladım. İnsanlar bana bakıyordu. Şaşırmışlardı. Namazımı sükunetle ve kurallarına uyarak tamamladım. Namaz bitince bir adam yanıma geldi. Adımı, babamın adını ve yaşımı sordu. Cevapladım. Babamı övücü güzel şeyler söyledim. Benim için dua etti ve dedi ki: “Oyun sahasında namaz kılan bir çocuk görmedim hiç. Bir çok insan bu vakitlerde namaz kılmıyor.” Çok sevindim. Allah'a hamdettim; babama teşekkür ettim.
Yolculuklarda hiç namazımı terketmedim. Görüyorum ki birçok insan evindeyken namaz kılıyor ama yolculuğa çıktıklarında kılmıyorlar; sağlıklıyken kılıyorlar, hastalandıklarında kılmıyorlar. Halbuki namaz böyle durumlarda terk edilmez.
Görüyorum ki birçok insan namazlarını kurallarına uyarak ve düzgün kılmıyor ve acele ediyor. Bu kırk sene zarfında namazımı kaçırdığımı hiç hatırlamıyorum. Uyukaldığımda ya da unuttuğumda hatırladığım an kıldım hemen.
Allahtan ibadetlerimde başarı ve sabır diliyorum.
El Kiraat-ur Raşide - Ebul Hasan Ali En Nedvi
eksiksiz
Güzel olur...
