636405
Doçent
- Katılım
- 4 Temmuz 2020
- Mesajlar
- 618
- Reaksiyon puanı
- 495
- Puanları
- 93
20 yaşındayım, hiç dışarda bir yer olsun, birileriyle olsun takılmışlığım yok bugüne kadar. Yani hiç kafe, AVM, sinema, konser, tatil gibi, çoğunuzun gittiği aklınıza gelebilecek hiçbir yerde takılmışlığım yoktur.
Girdiğim tek sosyal ortam okuldu (ne kadar inanılmaz) ama öyle üniversite falan da demiyorum. Liseye başladım, ondan sonra okul hayal kırıklığı yaratınca bıraktım. İnternette denk geldiğim üniversitelilerin muhabbetinden hiç anlamam mesela bu yüzden. Okulu 2015'te bırakmıştım, o zamandan beri günlerimin çoğu evde geçiyor.
Bazen dışarıya bazı şeyleri halletmek için çıkmak gerekiyor, o an dışarı çıktığımda dışarda gezen kişileri görünce bi garip oluyorum. Özellikle kızları görünce moral falan kalmıyor, hele yanında bir erkek varsa. Ben bir kızla en son ne zaman denk geldim hatırlamazken, millet onlarla sevgili falan oluyor. Bak yine moralim bozuldu.
Yazın ailemin de zorlamasıyla iş aramam gerekti, ben de AVM'ye girip sorayım dedim. Ordaki güvenlik üstüme dedektör tutunca garip hissettirdi ve içeriye girmiş oldum. "Ne değişik yermiş lan hangisine soracam ki" diye düşünerek erkeklerle konuşmak daha aşina geldiği için kadınların olmadığı mağazalarda tek tek iş sordum. Sonuç fos.
Ben de kırk yılın başı bir Kadıköy'e gideyim demiş oldum. (Üsküdar'da oturuyorum, Kadıköy'ü bildiğim yok.) En azından çalışırken ortam görmüş oluruz dedim. Millete bakıyorum havalı havalı geçip gidiyorlar öyle, ben de gerile gerile kafelere, mağazalara girerek iş sordum. (Böyle yerlere girmek bile garip geliyor lan insana, değişik valla.) Ulan bir tanesi de gel buyur çalış demedi. Böyle mekanlarda takılmayı bırak, çalışmak bile lüks bize deyip eve dönmüştüm yürüye yürüye o sıcakta.
Herkes benim gibi mi yoksa bu durum bana mı özel?
Girdiğim tek sosyal ortam okuldu (ne kadar inanılmaz) ama öyle üniversite falan da demiyorum. Liseye başladım, ondan sonra okul hayal kırıklığı yaratınca bıraktım. İnternette denk geldiğim üniversitelilerin muhabbetinden hiç anlamam mesela bu yüzden. Okulu 2015'te bırakmıştım, o zamandan beri günlerimin çoğu evde geçiyor.
Bazen dışarıya bazı şeyleri halletmek için çıkmak gerekiyor, o an dışarı çıktığımda dışarda gezen kişileri görünce bi garip oluyorum. Özellikle kızları görünce moral falan kalmıyor, hele yanında bir erkek varsa. Ben bir kızla en son ne zaman denk geldim hatırlamazken, millet onlarla sevgili falan oluyor. Bak yine moralim bozuldu.
Yazın ailemin de zorlamasıyla iş aramam gerekti, ben de AVM'ye girip sorayım dedim. Ordaki güvenlik üstüme dedektör tutunca garip hissettirdi ve içeriye girmiş oldum. "Ne değişik yermiş lan hangisine soracam ki" diye düşünerek erkeklerle konuşmak daha aşina geldiği için kadınların olmadığı mağazalarda tek tek iş sordum. Sonuç fos.
Ben de kırk yılın başı bir Kadıköy'e gideyim demiş oldum. (Üsküdar'da oturuyorum, Kadıköy'ü bildiğim yok.) En azından çalışırken ortam görmüş oluruz dedim. Millete bakıyorum havalı havalı geçip gidiyorlar öyle, ben de gerile gerile kafelere, mağazalara girerek iş sordum. (Böyle yerlere girmek bile garip geliyor lan insana, değişik valla.) Ulan bir tanesi de gel buyur çalış demedi. Böyle mekanlarda takılmayı bırak, çalışmak bile lüks bize deyip eve dönmüştüm yürüye yürüye o sıcakta.
Herkes benim gibi mi yoksa bu durum bana mı özel?
