Unuttum...

[-Beneficence-]

Unuttum ulan !Ötesi yok!

Unutmaya mahkum edilmiş bir benin,unutma öyküsüdür bu…

Düşleri çalınmış bir hayatın ;

baharsız dalları gibi kurak düştü yürek mevsimlerim..

Dününden haciz edilmiş yarınlar ile,Umutsuz bir yolculuğa kimsesiz uğurlanmanın en acı sahnesinde.

Unutuldum… ve…

Unuttum işte…

Ezberi bozguna uğramış aşk’ın ,ezbersiz harflerini iliştiriyorum ömrüme…

Sonra…

Adının işgal bayrakları sallanıyor.

yıkılmış bir kent sokaklarında.Ardından biletsiz bir sevdanın kaçak aşk vagonlarında,

titreyişleri bırakıyorum aşk’ın dehlizlerine…

Sen kesilen hayatıma gülümsercesine,

Güneşe göz kırpıyorum bir daha gelme ömrüme…

Yarınıma doğacağımdan habersizce yaslıyorum başımı dilsiz bir yastığa..

Ama sevgili ;

Her yeri yosun kokulu,

Yosun tuttu başımı yasladığım her yer ‘’göz yaşlarımdan’’

Yosun tuttu ömürsüzlüğüm….

ama…

Unuttum işte…

Dumansız…

Alevsiz…

Bir yangının en kızgın yanlarıydı yüreğim

Sonra hayal perest düşlerin uğurlanışıydı ‘’fatihasız’’

Umutsuzluğa inat etmek düşmüştü payımıza ;Yar/sızıydık dünlerimizin…

Beklemeye hacetimiz yoktu…Unutulmak düşmüştü payımıza…

unutulduk...

ve...

Unuttuk işte…

Ey..’’elem’’

Şahit ol gözerimde yuva kurmuş veda ya

Ayrılığa tebessüm edercesine gidiyoruz.

Sırtımızdan akan kan’ın hesabını keserek yar/sıza

Susuyoruz ömürsüzlüğümüze’’şahit ol’’

Ant olsun ki!

Susmalar celladı oldu ömrümün

Sevmelere Azrail kesildi bu yürek ;

anla işte…

İdam mahkumu bir aşktı fermanını okuduğumuz...

Kapat şimdi,gözlerimizin sana b/akan yanlarını

Serpele üzerimize sevdayı…

Aşkı….

Sahte gülüşlerinle süsle sonsuzluğumuzu,

Ölmedik….

Merak etme!

Düşürdüğün yerde,düşe kalka yaşıyoruz işte… ;

Unuttuk mu?

Yok…

Sadece…..

’’Zannediyoruz’’

(Serdar Özyanız)


​