Başlıkta da dediğim gibi kendime vakit ayırmaktan oldukça rahatsız oluyorum.
11. sınıfım ders başarım iyi olsa da oldukça bu beni yıpratıyor ama başka bir şeyle uğraşınca da kendimi kötü hissediyorum.
Normal hayatı erteledikçe erteliyorum benim için eğlenceli olacak veya farklı deneyim olacak şeyleri de engelliyorum.
Aileme olabildiğince az yük olmaya hatta onları desteklemeye çalışıyorum bu yüzden de ders dışında bir şeyle uğraşınca kendimi suçlu hissediyorum.
Açıkçası üniversite sınavına kadar daha yürütürüm bu düzeni ama hayatı hep böyle geçirebileceğime dair şüphelerim var.
Eskiden resim çizmek, kitap yazmak, video montajı yapmak gibi hobilerim vardı şu anda hiçbirini yapmıyorum bir tek resim çizmek kaldı o da senede en fazla 3 resim oluyor. Bu sene 1 tane resim çizdim.
Derslerden açıkçası keyif de almıyorum sadece benim için annem mutlu olur ileride derslerden bir mesleğim olur belki anneme bakarım zaten burs da alıyorum hali hazırda kazanç elde ediyorum diye baktığım bir şey.
Sol kulağımda bir problem var ve yorulduğumda, gürültülü ortamda bulunduğumda, stres olduğumda, üzüldüğümde bu iyice alevleniyor dün akşam en sonunda o kadar şiddetli çınlamaya başladı ki kulağım ciddi manada kaygılandım acaba daha da artıp bir şey mi olacak diye sonra dinlenmeye kalktım ama bugün 60 tane soru çözdüm kulağım dün akşamki kadar olmasa da normalden daha fazla çınlıyor buna rağmen bunları yazarken bile kendimi kötü hissediyorum.
Bundan 2,5 sene önce de burslarımın bir kısmını harçlığımı vs birleştirip bilgisayar almıştım ama alırken de aldıktan sonra da kendimi çok suçlu hissettim halen daha keşke almasaydım diyorum.
Bir keresinde okul zamanı birisinin güldüğü bir şeye laf etmiştim ona da gülünür mü gibisinden sonra anında özür dilemiştim ben her şeye gülüyorum demiştim o da bana yo sen her zaman mutsuzsun demişti sıra arkadaşım da yine aynı sebepten bir ara bana oldukça sinirliydi.
Dersler de başarılı işte gelecek de iyi mevkilere gelecek gibisinden gözüksem de bu benim zeki olmamdan vs kaynaklanmıyor sadece bu suçluluk duygusundan dolayı çalışmam fark ediyor esas başarılı olduğum şeyler farklı.
Örneğin daha önceki yıllarda okula kendi yaptığım oyunlarla geliyordum ya da var olanların kurallarını geliştirip değiştiriyordum diğer sınıflardan bile insanlar oynamaya geliyorlardı.
Taklit konusunda da iyiyim bu sanırım genelde susup insanları izlememden kaynaklanıyor.
Mizah konusunda da belki az yapmamdandır ama insanları oldukça güldürebiliyorum. Güzel uyarlamalar mı denir parodi mi ondan da yapabiliyorum şarkıları falan.
Fakat hiçbiri ders konusunda işime yaramıyor gidip bu saydığım iyi olduğum konularla uğraşsam dersle alakalı olmadıklarından hep kötü hissediyorum belli ki daha mutlu olacağım ama ne denir gönlüm el vermiyor mu ne.
Bazı arkadaşlarıma özeniyorum saatlerce oyun oynuyorlar falan ben csgo alalı 4 sene oldu 573 saatim var benim de oynayasım geliyor ama dediğim sebeplerden olmuyor.
Toparlamam gerekirse derslerden böyle devam edersem yazılım/bilgisayar mühendisi/teknikeri olup ondan devam edeceğim ve o işi ne kadar sürdürebilirim kalabalık şehirdeki stresi iş stresini üniversitedeki stresi falan pek ümitli değilim ama iş olarak daha garanti gibi ve saydığım diğer şeylere yaşlanınca da vakit ayırabilirim gibi düşünüyorum. Diğer taraf şu an görmemezlikten geldiğim tarafta ise çizgi dizi serisi ve skeç olarak ya da farklı şekilde mizah üzerinden gidip daha uzun vadede kazanç elde edebileceğim iş olarak riskli gördüğüm ama mutlu olacağım psikolojime de daha az zarar vereceğim bir yol.
Buraya kadar okumuşsan şaşırtıcı açıkçası teşekkür ederim. Büyüklerimden kendi seçtikleri yol ya da bu psikolojiden kurtulanların nasıl kurtulduğuna dair yardımcı olabilirlerse mutlu olurum. Doktora gitmem lazım farkındayım ama pandemi süresinde pek gitmek istemiyorum.
11. sınıfım ders başarım iyi olsa da oldukça bu beni yıpratıyor ama başka bir şeyle uğraşınca da kendimi kötü hissediyorum.
Normal hayatı erteledikçe erteliyorum benim için eğlenceli olacak veya farklı deneyim olacak şeyleri de engelliyorum.
Aileme olabildiğince az yük olmaya hatta onları desteklemeye çalışıyorum bu yüzden de ders dışında bir şeyle uğraşınca kendimi suçlu hissediyorum.
Açıkçası üniversite sınavına kadar daha yürütürüm bu düzeni ama hayatı hep böyle geçirebileceğime dair şüphelerim var.
Eskiden resim çizmek, kitap yazmak, video montajı yapmak gibi hobilerim vardı şu anda hiçbirini yapmıyorum bir tek resim çizmek kaldı o da senede en fazla 3 resim oluyor. Bu sene 1 tane resim çizdim.
Derslerden açıkçası keyif de almıyorum sadece benim için annem mutlu olur ileride derslerden bir mesleğim olur belki anneme bakarım zaten burs da alıyorum hali hazırda kazanç elde ediyorum diye baktığım bir şey.
Sol kulağımda bir problem var ve yorulduğumda, gürültülü ortamda bulunduğumda, stres olduğumda, üzüldüğümde bu iyice alevleniyor dün akşam en sonunda o kadar şiddetli çınlamaya başladı ki kulağım ciddi manada kaygılandım acaba daha da artıp bir şey mi olacak diye sonra dinlenmeye kalktım ama bugün 60 tane soru çözdüm kulağım dün akşamki kadar olmasa da normalden daha fazla çınlıyor buna rağmen bunları yazarken bile kendimi kötü hissediyorum.
Bundan 2,5 sene önce de burslarımın bir kısmını harçlığımı vs birleştirip bilgisayar almıştım ama alırken de aldıktan sonra da kendimi çok suçlu hissettim halen daha keşke almasaydım diyorum.
Bir keresinde okul zamanı birisinin güldüğü bir şeye laf etmiştim ona da gülünür mü gibisinden sonra anında özür dilemiştim ben her şeye gülüyorum demiştim o da bana yo sen her zaman mutsuzsun demişti sıra arkadaşım da yine aynı sebepten bir ara bana oldukça sinirliydi.
Dersler de başarılı işte gelecek de iyi mevkilere gelecek gibisinden gözüksem de bu benim zeki olmamdan vs kaynaklanmıyor sadece bu suçluluk duygusundan dolayı çalışmam fark ediyor esas başarılı olduğum şeyler farklı.
Örneğin daha önceki yıllarda okula kendi yaptığım oyunlarla geliyordum ya da var olanların kurallarını geliştirip değiştiriyordum diğer sınıflardan bile insanlar oynamaya geliyorlardı.
Taklit konusunda da iyiyim bu sanırım genelde susup insanları izlememden kaynaklanıyor.
Mizah konusunda da belki az yapmamdandır ama insanları oldukça güldürebiliyorum. Güzel uyarlamalar mı denir parodi mi ondan da yapabiliyorum şarkıları falan.
Fakat hiçbiri ders konusunda işime yaramıyor gidip bu saydığım iyi olduğum konularla uğraşsam dersle alakalı olmadıklarından hep kötü hissediyorum belli ki daha mutlu olacağım ama ne denir gönlüm el vermiyor mu ne.
Bazı arkadaşlarıma özeniyorum saatlerce oyun oynuyorlar falan ben csgo alalı 4 sene oldu 573 saatim var benim de oynayasım geliyor ama dediğim sebeplerden olmuyor.
Toparlamam gerekirse derslerden böyle devam edersem yazılım/bilgisayar mühendisi/teknikeri olup ondan devam edeceğim ve o işi ne kadar sürdürebilirim kalabalık şehirdeki stresi iş stresini üniversitedeki stresi falan pek ümitli değilim ama iş olarak daha garanti gibi ve saydığım diğer şeylere yaşlanınca da vakit ayırabilirim gibi düşünüyorum. Diğer taraf şu an görmemezlikten geldiğim tarafta ise çizgi dizi serisi ve skeç olarak ya da farklı şekilde mizah üzerinden gidip daha uzun vadede kazanç elde edebileceğim iş olarak riskli gördüğüm ama mutlu olacağım psikolojime de daha az zarar vereceğim bir yol.
Buraya kadar okumuşsan şaşırtıcı açıkçası teşekkür ederim. Büyüklerimden kendi seçtikleri yol ya da bu psikolojiden kurtulanların nasıl kurtulduğuna dair yardımcı olabilirlerse mutlu olurum. Doktora gitmem lazım farkındayım ama pandemi süresinde pek gitmek istemiyorum.
