seciL
Dekan
- Katılım
- 29 Eylül 2005
- Mesajlar
- 5,118
- Reaksiyon puanı
- 102
- Puanları
- 228
Seni dinliyorum.Seni dinlerken seni yazmak istedi yüregim.Gözlerim alıştı artık uykusuzluga.Seni dinliyor ya, bütün benligime işliyorsun ya, saatler vurunca izin verir oldu hayat zamanın bana dogru akmasına.Nasıl yaptın bunu kalbimdeki..Bunu işte!..İşte bunu!..Saat gece yarısını çoktan geçmişken,tüm şehir uykuya dalmışken bir avuç ışıgın altında kulagımda sen ve yüregimde de...bana, uykuya tutkun bana uykusuzlugu sevdirebilmeyi .İnanmazken mesafelere emanet edilmiş aşklara ,gözden ırak olan gönülden de ırak olur kafasıyla surlarla çevirmişken kalbimin kıyılarını, korumuşken mesafelere karşı uzun zaman ,şimdi aşkımı,seni,kalbimi,kalbimdekini,kalbime bıraktıgın o şeyi mesafelere emanet etmemi ve bunun bana verdigi acıdan bile hoşnut olmamı saglamayı nasıl başardın? Nasıl başardın geçen her dakikanın seni benden alacagını bilerek acıyan yüregimin,geçen her dakikanın aynı zamanda seni yeniden bana,geceme,getirecegini anımsayarak duydugu acıyı mutluluk şölenine çeviremesini saglamayı. Nasıl başardın aklıma her gelişinde yüregimde yanmayı bekleyen kor gibi parlayıp,kalbimde yangınlar çıkarmayı ve bu yangınları gözlerimden yağan yağmurların bile söndürememesinin sebebi olmayı yüregimin aşkın karşısında bu kadar aciz kalmasını saglamayı...
Başardın işte öyle ya da böyle ve bir şeyi daha başardın kalbimdeki...Dudaklarıma iki kelimeyi pelesenk etmeyi başardın. Bu iki kelimenin sana söylendigini bilerek dur öyleyse deyip haykırmamı saglamayı başardın.
DUY ÖYLEYSE
SENİ SEVİYORUM
kalbimdekine...(aramızdaki yolları aşabilmek dileğiyle)
teşekkürler seçil 
