7/24
Profesör
- Katılım
- 5 Kasım 2007
- Mesajlar
- 3,814
- Reaksiyon puanı
- 51
- Puanları
- 228
Hayat bana çok yorucu geliyor artık, kaldıramıyorum her zaman neşe dağıtan ve yüzünden tebessüm eksik olmayan ben, ne gülüyorum ne de artık eskisi gibi konuşuyorum.
Susuyorum artık epeydir bir durgunluk halidir gidiyor uyuyunca sabah 4 gibi erkenden bir korku ile kalkıyorum ve uyuyamıyorum. İşimden mutlu değilim ama katlanmak zorundayım ailemin baskısı ile muhasebe bölümü okudum erkenden meslek sahibi olmak için.
Ve şu an mali müşavirim 4 yıldır, erkenden kariyer yakaladım ve 2 üniversite bitirdim üstüne yüksek lisans yaptım.
Ama işimi sevmiyorum ve mutlu olamıyorum, sorumluluklarım git gide artıyor ve bu beni korkutuyor ufak bir hatam çok büyük bir sorundur.
Hep bilgisayar mühendislik bölümünü okumak istedim ama olmadı. Ve bilişim sektörüne aşığım ve çok seviyorum ama yapmıyorum.
Çalıştığım holding de sistem destek uzmanı var, kullanıcıların bilgisayarlarında ve networklarında oluşan sorunları gideriyor, bazen imreniyorum.
Her zaman geziniyor kullanıcılar arasında (500 kişi) ve sorunları çözüyor yapamadığı durumlarda bana danışıyor ( hobi olarak bilişim sektöründe kendimi hep geliştirmiştim) ne güzel bilgisayarlarla daha iç içe belki aldığım maaşın yarısını alıyor ama mutlu ve işini çok seviyor.
Ben sevmiyorum ve bu yaştan sonra meslek değiştiremem artık 30 yaşıma merdiven dayadım, ve çalıştığım kurumsal firmanın mali müşaviriyim, dosyalara gömülmekten ve sürekli toplantı yapmaktan sıkıldım ve katlanmak zorundayım evleneceğim yakında.
İşimle mutlu olmayı öğrenmeliyim biliyorum artık ama olmuyor.!
Böyle işte arkadaşlar içimi dökmek istedim işte son halim ise bu palyaçodan eksik değil..
Susuyorum artık epeydir bir durgunluk halidir gidiyor uyuyunca sabah 4 gibi erkenden bir korku ile kalkıyorum ve uyuyamıyorum. İşimden mutlu değilim ama katlanmak zorundayım ailemin baskısı ile muhasebe bölümü okudum erkenden meslek sahibi olmak için.
Ve şu an mali müşavirim 4 yıldır, erkenden kariyer yakaladım ve 2 üniversite bitirdim üstüne yüksek lisans yaptım.
Ama işimi sevmiyorum ve mutlu olamıyorum, sorumluluklarım git gide artıyor ve bu beni korkutuyor ufak bir hatam çok büyük bir sorundur.
Hep bilgisayar mühendislik bölümünü okumak istedim ama olmadı. Ve bilişim sektörüne aşığım ve çok seviyorum ama yapmıyorum.
Çalıştığım holding de sistem destek uzmanı var, kullanıcıların bilgisayarlarında ve networklarında oluşan sorunları gideriyor, bazen imreniyorum.
Her zaman geziniyor kullanıcılar arasında (500 kişi) ve sorunları çözüyor yapamadığı durumlarda bana danışıyor ( hobi olarak bilişim sektöründe kendimi hep geliştirmiştim) ne güzel bilgisayarlarla daha iç içe belki aldığım maaşın yarısını alıyor ama mutlu ve işini çok seviyor.
Ben sevmiyorum ve bu yaştan sonra meslek değiştiremem artık 30 yaşıma merdiven dayadım, ve çalıştığım kurumsal firmanın mali müşaviriyim, dosyalara gömülmekten ve sürekli toplantı yapmaktan sıkıldım ve katlanmak zorundayım evleneceğim yakında.
İşimle mutlu olmayı öğrenmeliyim biliyorum artık ama olmuyor.!
Böyle işte arkadaşlar içimi dökmek istedim işte son halim ise bu palyaçodan eksik değil..
herşeye rağmen hayat güzel ama çok kısa. Bi geriye dönüp baksan ne fırtınalar ne gemiler devirmiştir. Kafaya takmamak lazım yoksa işler daha fazla sarpa sarabilir.. .
