ailurophile
Öğrenci
- Katılım
- 1 Aralık 2020
- Mesajlar
- 14
- Reaksiyon puanı
- 6
- Puanları
- 3
- Yaş
- 19
Artık valla bıktım. Zaten virüsten dolayı okula dershaneye gidemiyoruz. İki yıl sonra üniversite sınavına gireceğim ve kazanamamayı hayal edemiyorum bile. Kesin iyi bir yer kazanmam lazım. Ama salak gibi hissediyorum. Okul sınavlarına çok çalıştım ama sınavlarım hep düşük geldi. Tamam belki yanlış çalıştım. Ama şimdi hiç çalışamıyorum. Aptal gibi hissediyorum. Konuları anlamıyorum. Motivasyonumu toplayamıyorum. Zaten ailem günlük hayatımda hep zorluk çıkarıyor. Hemen moralim bozuluyor. Ders çalışamıyorum. Bahane ürettiğimi biliyorum ama cidden çok zor. Sadece ders çalışmak değil. Oturup televizyon seyredemiyorum, rahatça kitap okuyamıyorum, içimde hep bir sıkıntı var. Yoruldum artık. Online dersleri de dinleyemiyorum. Bir şey yapmak istiyorum ama her şeyim eksik gibi. Gelecek kaygısı, istediğim şeylerin gerçekleşmeme korkusu beni bitiriyor. Küçücük bir şeyde bile her şeyden nefret ettiğimi hissediyorum. Kafama çivi çakıp kendimi öldürmek istiyorum. Sanki her şey siyah, karanlık, herkes benden nefret ediyor, kimse bana değer vermiyor, hayatta hiçbir şey yolunda gitmeyecek gibi. Tükenmişlik sendromuna girdim. İçimde hep bir huzursuzluk var. Ne yapacağım ben? Bir an önce 50 yaşıma gelmek istiyorum. Para, gençlik, eğlence hiçbir şey istemiyorum. Sessiz bir yerde, kimsenin benle iletişim kurmayacağı, eski anıları hatırlamayacağım bir yerde sessizlikte ölümü beklemek istiyorum. Siz olsanız ne yapardınız? (Bana bakın ve halinize şükredin.)