pajero
Doçent
- Katılım
- 30 Ocak 2007
- Mesajlar
- 885
- Reaksiyon puanı
- 23
- Puanları
- 0
Yalnızım!…
Öylesi bir yalnızlık; yalnızlığın bile taşıyamayacağı yorulacağı kadar ağır… Hep tek başına vals’ti sevdalarım; vakitsiz ayrılıkların yağmurlarında ıslandım.
Sen de sahiplenmedin bu sevdayı; tek başına taşımak çok zor. Hayatın kesin sınırları var sevgili. Her şey gibi sona doğru yaklaşıyorum ve geriye dönmem mümkün değil; ama sen her anındasın, yanımda, düşlerimdesin. Gözlerin; yaşam denizinin fırtınalarından beni koruyan sığındığım limanımdı. Hala orada mıyım?
Sen gideli öyle uzun zaman oldu ki sevgili. Gündüzler yok oldu sanki. Karanlıktayım. Senden mahrum gözlerime, ışığının yerine hüzün yerleşti. Zaman her şeyi yıpratır. Sevda ateşinin közlenmesinden korkarım. Sensizlikle geçen günlere bir son ver. İçin için yanmaktayım. Senden bir haber, bir sesle tutuşacağım yeniden alev alev biliyorsun.
Bekliyorum!…
Hala umutvarım. Aslında olmayacağını bilebile. Kabullenmek öyle zor ki gerçeği. Küçücük şeyler bile umudumu canlı tutmaya yetiyor; ama sona yaklaştım sevgili.
Baharı unuttu gözlerim. Önüne geçemediğim bir yaprak dökümü başladı bile. Güz mevsimi hüküm sürüyor içimde. Öylesine senle doluydum ki; sen bırakıp gidince, bir ben kalmadı ben de. Şimdi boşluğumu kucaklıyorum sen niyetine.
Bir sona adım adım yaklaşmak. Yavaş ve ızdıraplı. En zirve duyguların da bir inişi var sevgili; ama bu inişte bile özlemin bitmiyor ve beni gözyaşlarına mahkum ediyor. Seni özlemek karlar yağdırıyor kalbime. Üşüyorum. Seni unutmaya çalışmak öyle yaman bir düşman ki bana; başlattığı savaşta tek siperim yine sensin ve sana olan özlemim.
En kuvvetli düşmanım yalnızlık olsa da; dayanırım yaşama ona inat… Seni beklemenin çektirdikleri düşlerimi yok ediyor. Kaybediyorum yavaş yavaş savaşımı.
Acımasız gerçek inanmak istemesem de su yüzüne çıkmanın hazzında. Yaşanmamışlıklar; Kimsesizlik, yalnızlık yaşanıyor ama ya sonucu?
Gittin; ölümcül bir sessizliğin tüm öfkesi doluyor damarlarıma. Senin susmalarına karşı unutulmuşluğumun çığlıkları var şimdi. Korkuyorum… Susma…
Ah. Sevgili!...
Bilir misin? Aşk ve nefret arası öyle ince bir çizgi ki
Öylesi bir yalnızlık; yalnızlığın bile taşıyamayacağı yorulacağı kadar ağır… Hep tek başına vals’ti sevdalarım; vakitsiz ayrılıkların yağmurlarında ıslandım.
Sen de sahiplenmedin bu sevdayı; tek başına taşımak çok zor. Hayatın kesin sınırları var sevgili. Her şey gibi sona doğru yaklaşıyorum ve geriye dönmem mümkün değil; ama sen her anındasın, yanımda, düşlerimdesin. Gözlerin; yaşam denizinin fırtınalarından beni koruyan sığındığım limanımdı. Hala orada mıyım?
Sen gideli öyle uzun zaman oldu ki sevgili. Gündüzler yok oldu sanki. Karanlıktayım. Senden mahrum gözlerime, ışığının yerine hüzün yerleşti. Zaman her şeyi yıpratır. Sevda ateşinin közlenmesinden korkarım. Sensizlikle geçen günlere bir son ver. İçin için yanmaktayım. Senden bir haber, bir sesle tutuşacağım yeniden alev alev biliyorsun.
Bekliyorum!…
Hala umutvarım. Aslında olmayacağını bilebile. Kabullenmek öyle zor ki gerçeği. Küçücük şeyler bile umudumu canlı tutmaya yetiyor; ama sona yaklaştım sevgili.
Baharı unuttu gözlerim. Önüne geçemediğim bir yaprak dökümü başladı bile. Güz mevsimi hüküm sürüyor içimde. Öylesine senle doluydum ki; sen bırakıp gidince, bir ben kalmadı ben de. Şimdi boşluğumu kucaklıyorum sen niyetine.
Bir sona adım adım yaklaşmak. Yavaş ve ızdıraplı. En zirve duyguların da bir inişi var sevgili; ama bu inişte bile özlemin bitmiyor ve beni gözyaşlarına mahkum ediyor. Seni özlemek karlar yağdırıyor kalbime. Üşüyorum. Seni unutmaya çalışmak öyle yaman bir düşman ki bana; başlattığı savaşta tek siperim yine sensin ve sana olan özlemim.
En kuvvetli düşmanım yalnızlık olsa da; dayanırım yaşama ona inat… Seni beklemenin çektirdikleri düşlerimi yok ediyor. Kaybediyorum yavaş yavaş savaşımı.
Acımasız gerçek inanmak istemesem de su yüzüne çıkmanın hazzında. Yaşanmamışlıklar; Kimsesizlik, yalnızlık yaşanıyor ama ya sonucu?
Gittin; ölümcül bir sessizliğin tüm öfkesi doluyor damarlarıma. Senin susmalarına karşı unutulmuşluğumun çığlıkları var şimdi. Korkuyorum… Susma…
Ah. Sevgili!...
Bilir misin? Aşk ve nefret arası öyle ince bir çizgi ki