-Beneficence-
Dekan
- Katılım
- 10 Ocak 2012
- Mesajlar
- 7,841
- Reaksiyon puanı
- 31
- Puanları
- 228
Aslında tekim ben. Ama benim gibi teklerden oluşmuyor mu kalabalık? Ve biz rastladığımızda birbirimize, duru bir su gibi birbirimize karışmak için bekliyoruz.
Her şeyi ama her şeyi yaşayabiliyoruz birbirimizle. Çünkü biz biliyoruz, birbirimizi iyi tanıyoruz. Biz buldukça birbirimizi, avuçlarımızda su taşıyormuş gibi özeniyoruz içmek için kana kana. Ama diğerinin avucundaki kanı görmeden, avucumuzdaki kanı sunarak, kana sunularak.
Bazen günleri gecelere sığdırıyoruz, bazen de uslanmaz geceler de kendimizi değil, birbirimizi anlatıyoruz aslında. Çünkü kendimiz de iyi tanıyoruz kendimizdekini. Kırık aynalardaki görüntülerimiz hayattakiler.
Sabahın bir köründe \"merhaba\" diyoruz birbirimize. Bildik bir merhabanın gözüyle açıyoruz sabahı. Bırak, seninle açılsın o göz diyerek. Havanın karanlığı, uzak bile olsak birbirimize, birbirimizin çıplak göğsünde aydınlanıyor. Çünkü biz biliyoruz; renklerimiz herkesin gördüğü ana renkler değil. Ara bir renk bu sadece görebilen göze özgü. Hani; renk çemberlerinde yedi ana rengi koyup çevirmek gibi gördüğümüz. Bizler, biz o tekler, o çember çevrildiğinde hep aynı renkte buluşuyoruz.
Bir an sanki bir resimde tualin arkasını bile görebiliyoruz. Bazen engin, mavi bir engin olabiliyor. Bazen de çıplak bedenlerimizi soğuk mermerlere yatırıyoruz, ayrı mekanlarda. Herkes için bir gökyüzü var, herkes için yıldızlar; ama gökyüzününün bir ötesi, yıldızların bir arka yüzü var bizim gibi tekler için. Ortak bir mekanda, ortak bir yatakta, ortak bir mezarda buluşamasak da bizler biliyoruz, bir yürek boyu mesafedeyiz.
Bazen günleri gecelere sığdırıyoruz, bazen de uslanmaz geceler de kendimizi değil, birbirimizi anlatıyoruz aslında. Çünkü kendimiz de iyi tanıyoruz kendimizdekini. Kırık aynalardaki görüntülerimiz hayattakiler.
Sabahın bir köründe \"merhaba\" diyoruz birbirimize. Bildik bir merhabanın gözüyle açıyoruz sabahı. Bırak, seninle açılsın o göz diyerek. Havanın karanlığı, uzak bile olsak birbirimize, birbirimizin çıplak göğsünde aydınlanıyor. Çünkü biz biliyoruz; renklerimiz herkesin gördüğü ana renkler değil. Ara bir renk bu sadece görebilen göze özgü. Hani; renk çemberlerinde yedi ana rengi koyup çevirmek gibi gördüğümüz. Bizler, biz o tekler, o çember çevrildiğinde hep aynı renkte buluşuyoruz.
Bir an sanki bir resimde tualin arkasını bile görebiliyoruz. Bazen engin, mavi bir engin olabiliyor. Bazen de çıplak bedenlerimizi soğuk mermerlere yatırıyoruz, ayrı mekanlarda. Herkes için bir gökyüzü var, herkes için yıldızlar; ama gökyüzününün bir ötesi, yıldızların bir arka yüzü var bizim gibi tekler için. Ortak bir mekanda, ortak bir yatakta, ortak bir mezarda buluşamasak da bizler biliyoruz, bir yürek boyu mesafedeyiz.
Ah.. Bir de kolay olsa birbirimize rastlamak...
(Alıntıdır)
(Alıntıdır)
