Merhabalar arkadaşlar..
Konuya lap diye atlayım. Tarih 8 mart 2015. Halk eğitim vermiş olduğu bilgisayar kurslarına katılmak için derse gittim. Ortam sıkıcıydı,konular basitti,bilgisayar açıp kapamayı öğreniyorduk
derken saat 19.27 oldu sınıfa bir güneş girdi. ilk gördüğümde nutkum tutuldu kendime 5 dk gelemedim, çok tatlıydı 1.62 olduğunu iddaa ettği boyuyla; ki bana göre 1.58 (max) ..çok güzel gülüyordu ya.. neyse o gün dikkatimi çekti bense 3 senedir hiç bir kızla sevgili olma yolunda girişimim bile olmamıştı. kırgındım hala güvenemiyordum hala belki de korkuyordum.. 1 ay uzaktan izledim onu çok sevimliydi ya hayat doluydu,ona gülmek o kadar çok yakışıyordu ki.. bense kendi içimde hala hesaplaşıyordum. Çok kırılmıştı kalbim, daha doğrusu gururum onurum... Kızla arkadaşlık kurmam lazımdı biliyorum, belki en doğrusu öyleydi ama yapamamıştım,hevestir diye kendimi kandırıyordum.. Kursun bitmesine 1 hafta kalmıştı. O kızı kazanmak değil kaybetmek istedim. En yapılmaması gerekenlerin başında olan bişey yaptım ve bunu bilerek yaptım; kıza mesaj attım. ondan hoşlandığımı söyledim çay kahve içmek istediğimi söyledim. Her mesaj atanla çay içmeye gelmeyeceğini bildiğim halde... Bu tür şeylere vakit ayıramayacağını söyledi. hatta özür bile diledi. bende k bakma dedim olay kapandı. kurs bitti. ona ne kadar alışmışım meğersem. sesini duymak,çaktırmadan bakmak kokusunu duymak.. çıldırmaya başlamıştım. aklımdan çıkmıyordu geceleri uyuyamıyordum. Yine böyle bi gece şarkı gönderdim ona . birde şiir ertesi gün baktığımda beni engellemişti acayip bi hismiş engellenmek ya kendimi çok kötü hissetmiştim.. kendimi öyle alışmıştım ki hayal kurmaya.. hayal kurmak insanı tüketiyor sanırsam her duyguyu gerçekmiş gibi hissedebildiğiniz an ayvayı yemişsiniz demektir..
aynı mahallede oturuyorduk..işten saat kaçta döndüğünü öğrenmiştim.. uzaktan izlemeye başlamıştım,onu 35 sn görebiliyordum artık.. olsun buda yetiyordu bana.. içimde koskoca bi hal almıştı, çok yanlış yaptığımı o zaman anlamıştım, o kaybedilmesi gereken biri değildi benim için.. onu kazanmam gerekiyordu. kızı daha da kıskaca aldım. neleri sever, nelerden hoşlanır, sevdiği filmler, renkler, kıyafetler ,kitaplar, müzikler..... nasıl ki yeni başlayan bir ilişkide karşı tarafın zevklerini öğreniyorsunuz, bende aynı şekil.... tek farkı onun haberinin olmamasıydı..
Papatyaları çok seviyordu. gece yine hayal kurarken bir anda fırladım yataktan, odasının karşısına papatya dikmek için günaydın mesajları gönderdiği, güne merhaba dediği penceresinin baktığı yere.. Saat gecenin 2 buçuğuydu.. ben indim tarla sapa yerlerden elimde fenerle düşe kalka papatya topladım kökleriyle beraber. sonra aldım elime küreği... ya hak.... gittim gecenin 4ünde evinin önüne diktim..çok heyecanlıydı ya hayatımda hiç yapmadığım şeyleri yapma ihtiyacı hissediyordum nedense acayip bir güç vardı içimde yolda hızlı hızlı yürür merdivenleri 3 erli çıkar hale gelmiştim... sıfatımda hep bi aptal gülümsemesi vardı artık. annemin farketmesi de geç olmamıştı haliyle beni 3 4 senedir böyle görmüyordu...
2 gün geçmişti. her gün bakıyordum papatyalara 3. gün çöpçüler çekip koparmıştı.. görmemişti bile muhtemelen..
Bi hediye paketi yapmak istedim. içerisine 3 tane papatya koydum. bir tane peluş ayıcıklı anahtarlık koydum. eskiden biz kendimiz kaplardık ders kitaplarını. o kaplarla bi kutuyu kapladım. 4 saat uğraştım ,güzel bi paket olsun diye. üzerine kırmızı kurdele bağladım hoş sevimli gözüksün diye.. Bu pakedi ona vermem gerekiyordu ama nasıl? kapısının önüne bırakma fikri aklıma geldi. geleceği saati biliyordum yani başkasına komşularına rezil olmazdı.. bu arada bahsettiğim kızın ailesi çok ama çok tutucu. kızı çok baskılı büyütmüşler çok ürkek yapısı vardı benden çok korkuyordu... hissediyordum.. Hergün indiği yerde inmedi.. bende bekledim.. geldiğini görünce fırladım.. evinin kapısının önüne hediyeyi bıraktım.. benim bıraktığımı gördü.. hiç merak etmedi almadı paketi.... faceden engelimi kaldırmış mesaj atmış. senin amacın ne? rahatsız olduğumu görmüyormusun diye... bende ona mesaj attım sence ? hiç bi kıza ne mesaj göndersem diye sabaha kadar beklediğin oldu mu? diye..
bende bi şans ver gibilerinden mesaj attım. bana allahtan erkek arkadaşım senin gibi takıntılı değil dedi..sonra kız nişanlanacağım dedi eylül gibi.. ben şok olmuştum. hiç ama hiç bi yerden öyle duyum almamıştım.. paylaştığı şiirler sözler hep aşk acısı çeken, yalnızlığınla mutlu olmaya çalışan biri imajı vardı... inanmadığımı söyledim. beni tehdit etti gerekirse söylerim diye.. bende inanmıyorum dedim. yemin ederse tek kelime bile yazmayacağımı söyledim. yemin etti. bir daha bişey yazmadım... 4 gün sonra beni yeniden engelledi... hiç bişey yazmamama karşın... yazdığımda engelledi ,yazmadım yine engelledi sonra araştırmaya devam ettim daha sağlam kaynaklar buldum.. hayatında kimse olmadığını artık tamamen biliyordum... benden kurtulmak için yemin etmişti bense gittim yoksul birine tuz ekmek verdim. boşa yemin ettirdim diye..
Sağdıcımın nişanlısıyla aynı yerde çalışıyor bana 1 saat mesafede bi yerde.. o da çok konuşmuş ikna için; ama kız çok korkmuş. hatta şöyle demiş annemle bile dışarı çıkmaya korkuyorum. annemin yanında çekip konuşacak diye... la mallığa bak ben 3 ay seni takip etmişim konuşamamışım.. ki hiç sevmem yol ortasında çekip konuşmayı.. bide annenin yanında mı çekip konuşacağım. bunu söylediğine çok kızdım.. egosunu mu tatmin ediyodur nedir diye.. fazla mesajda atmadım hani taş çatlasın 8 9 mesajdır..15 gün geçti görmedim haftaya doğumgünü var. bir kitap istiyor. aklıma direk o kitabı alıp veresim geldi.. ama korkuttuk bi kere. korkutmadan hoş bi şekilde vermek lazım.. yol ayrımındayım. yanlış yaptığımı biliyorum hemde baştan sona normal bi ilişki böyle olmaz farkındayım ama durum bu elimden geldiğince anlatmaya çalıştım size.. Aklıma arkadasın nişanlısı geldi. kızın masasına bırakıverse iyi olur diye düşündüm..
Ben bu kızı istiyorummm. nedense vazgeçemiyorumm..onu kazanmak için ne kadar uğraşmak gerekiyorsa razıyım.. bana bi fikir beyan etmek isteyen varmııı????
Konuya lap diye atlayım. Tarih 8 mart 2015. Halk eğitim vermiş olduğu bilgisayar kurslarına katılmak için derse gittim. Ortam sıkıcıydı,konular basitti,bilgisayar açıp kapamayı öğreniyorduk
derken saat 19.27 oldu sınıfa bir güneş girdi. ilk gördüğümde nutkum tutuldu kendime 5 dk gelemedim, çok tatlıydı 1.62 olduğunu iddaa ettği boyuyla; ki bana göre 1.58 (max) ..çok güzel gülüyordu ya.. neyse o gün dikkatimi çekti bense 3 senedir hiç bir kızla sevgili olma yolunda girişimim bile olmamıştı. kırgındım hala güvenemiyordum hala belki de korkuyordum.. 1 ay uzaktan izledim onu çok sevimliydi ya hayat doluydu,ona gülmek o kadar çok yakışıyordu ki.. bense kendi içimde hala hesaplaşıyordum. Çok kırılmıştı kalbim, daha doğrusu gururum onurum... Kızla arkadaşlık kurmam lazımdı biliyorum, belki en doğrusu öyleydi ama yapamamıştım,hevestir diye kendimi kandırıyordum.. Kursun bitmesine 1 hafta kalmıştı. O kızı kazanmak değil kaybetmek istedim. En yapılmaması gerekenlerin başında olan bişey yaptım ve bunu bilerek yaptım; kıza mesaj attım. ondan hoşlandığımı söyledim çay kahve içmek istediğimi söyledim. Her mesaj atanla çay içmeye gelmeyeceğini bildiğim halde... Bu tür şeylere vakit ayıramayacağını söyledi. hatta özür bile diledi. bende k bakma dedim olay kapandı. kurs bitti. ona ne kadar alışmışım meğersem. sesini duymak,çaktırmadan bakmak kokusunu duymak.. çıldırmaya başlamıştım. aklımdan çıkmıyordu geceleri uyuyamıyordum. Yine böyle bi gece şarkı gönderdim ona . birde şiir ertesi gün baktığımda beni engellemişti acayip bi hismiş engellenmek ya kendimi çok kötü hissetmiştim.. kendimi öyle alışmıştım ki hayal kurmaya.. hayal kurmak insanı tüketiyor sanırsam her duyguyu gerçekmiş gibi hissedebildiğiniz an ayvayı yemişsiniz demektir..aynı mahallede oturuyorduk..işten saat kaçta döndüğünü öğrenmiştim.. uzaktan izlemeye başlamıştım,onu 35 sn görebiliyordum artık.. olsun buda yetiyordu bana.. içimde koskoca bi hal almıştı, çok yanlış yaptığımı o zaman anlamıştım, o kaybedilmesi gereken biri değildi benim için.. onu kazanmam gerekiyordu. kızı daha da kıskaca aldım. neleri sever, nelerden hoşlanır, sevdiği filmler, renkler, kıyafetler ,kitaplar, müzikler..... nasıl ki yeni başlayan bir ilişkide karşı tarafın zevklerini öğreniyorsunuz, bende aynı şekil.... tek farkı onun haberinin olmamasıydı..
Papatyaları çok seviyordu. gece yine hayal kurarken bir anda fırladım yataktan, odasının karşısına papatya dikmek için
günaydın mesajları gönderdiği, güne merhaba dediği penceresinin baktığı yere.. Saat gecenin 2 buçuğuydu.. ben indim tarla sapa yerlerden elimde fenerle düşe kalka papatya topladım kökleriyle beraber. sonra aldım elime küreği... ya hak.... gittim gecenin 4ünde evinin önüne diktim..çok heyecanlıydı ya hayatımda hiç yapmadığım şeyleri yapma ihtiyacı hissediyordum nedense acayip bir güç vardı içimde yolda hızlı hızlı yürür merdivenleri 3 erli çıkar hale gelmiştim... sıfatımda hep bi aptal gülümsemesi vardı artık. annemin farketmesi de geç olmamıştı haliyle beni 3 4 senedir böyle görmüyordu...2 gün geçmişti. her gün bakıyordum papatyalara 3. gün çöpçüler çekip koparmıştı.. görmemişti bile muhtemelen..
Bi hediye paketi yapmak istedim. içerisine 3 tane papatya koydum. bir tane peluş ayıcıklı anahtarlık koydum. eskiden biz kendimiz kaplardık ders kitaplarını. o kaplarla bi kutuyu kapladım. 4 saat uğraştım ,güzel bi paket olsun diye. üzerine kırmızı kurdele bağladım hoş sevimli gözüksün diye.. Bu pakedi ona vermem gerekiyordu ama nasıl? kapısının önüne bırakma fikri aklıma geldi. geleceği saati biliyordum yani başkasına komşularına rezil olmazdı.. bu arada bahsettiğim kızın ailesi çok ama çok tutucu. kızı çok baskılı büyütmüşler çok ürkek yapısı vardı benden çok korkuyordu... hissediyordum.. Hergün indiği yerde inmedi.. bende bekledim.. geldiğini görünce fırladım.. evinin kapısının önüne hediyeyi bıraktım.. benim bıraktığımı gördü.. hiç merak etmedi almadı paketi.... faceden engelimi kaldırmış mesaj atmış. senin amacın ne? rahatsız olduğumu görmüyormusun diye... bende ona mesaj attım sence ? hiç bi kıza ne mesaj göndersem diye sabaha kadar beklediğin oldu mu? diye..
bende bi şans ver gibilerinden mesaj attım. bana allahtan erkek arkadaşım senin gibi takıntılı değil dedi..sonra kız nişanlanacağım dedi eylül gibi.. ben şok olmuştum. hiç ama hiç bi yerden öyle duyum almamıştım.. paylaştığı şiirler sözler hep aşk acısı çeken, yalnızlığınla mutlu olmaya çalışan biri imajı vardı... inanmadığımı söyledim. beni tehdit etti gerekirse söylerim diye.. bende inanmıyorum dedim. yemin ederse tek kelime bile yazmayacağımı söyledim. yemin etti. bir daha bişey yazmadım... 4 gün sonra beni yeniden engelledi... hiç bişey yazmamama karşın... yazdığımda engelledi ,yazmadım yine engelledi
sonra araştırmaya devam ettim daha sağlam kaynaklar buldum.. hayatında kimse olmadığını artık tamamen biliyordum... benden kurtulmak için yemin etmişti bense gittim yoksul birine tuz ekmek verdim. boşa yemin ettirdim diye.. Sağdıcımın nişanlısıyla aynı yerde çalışıyor bana 1 saat mesafede bi yerde.. o da çok konuşmuş ikna için; ama kız çok korkmuş. hatta şöyle demiş annemle bile dışarı çıkmaya korkuyorum. annemin yanında çekip konuşacak diye... la mallığa bak ben 3 ay seni takip etmişim konuşamamışım.. ki hiç sevmem yol ortasında çekip konuşmayı.. bide annenin yanında mı çekip konuşacağım. bunu söylediğine çok kızdım.. egosunu mu tatmin ediyodur nedir diye.. fazla mesajda atmadım hani taş çatlasın 8 9 mesajdır..15 gün geçti görmedim haftaya doğumgünü var. bir kitap istiyor. aklıma direk o kitabı alıp veresim geldi.. ama korkuttuk bi kere. korkutmadan hoş bi şekilde vermek lazım.. yol ayrımındayım. yanlış yaptığımı biliyorum hemde baştan sona normal bi ilişki böyle olmaz farkındayım ama durum bu elimden geldiğince anlatmaya çalıştım size.. Aklıma arkadasın nişanlısı geldi. kızın masasına bırakıverse iyi olur diye düşündüm..
Ben bu kızı istiyorummm. nedense vazgeçemiyorumm..onu kazanmak için ne kadar uğraşmak gerekiyorsa razıyım.. bana bi fikir beyan etmek isteyen varmııı????
