ASIL EKSIKLIK
Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti.
Asıl eksiklik, çareyi başkasinda aramaktı.
Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca biretmiyor.
insan tek başına mutsuzsabaşka biriyle de mutlu olamıyor.
önce yalnızdık.
9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayıbekledik vedunyaya aglayarak geldik.
Pisman gibiydik.Ya da mecburen gelmis gibi.
Biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda,icimizi kemiren,kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:Bir yerde bir eksik var.
Korktuk. "Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize.
Cevabi yapistirdik
emek ki sahip olmadigimiz bir seyler var.
O yuzden eksiklik hissediyoruz.
"Peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?Kücukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk.
Her istedigimizi yapamiyoruz.
Kurallar, yasaklar var.
Buyuyunce her sey yolunagirecek.
Buyudukce Bir sey degismedi.Yine huzursuzduk.
icimizden bir ses ayni sozcuklerifisildiyordu:
"Bir eksik var."Kafamiz karisti.
Nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan?
Nasil gececekbu?Aklimiza yeni cevaplar geldi:
Okulu bitirince gececek.Ise girince gececek.
Para kazaninca gececek.Tatile gidince gececek.
Okulu bitirdik. Diploma aldik.
ise girdik. Kartvizitaldik.Calistik. Para kazandik. Tasindik. Araba aldik.Calistik.
Eve yeni esyalar aldik.Tatile gittik. Dans ettik. Terfi ettik.
Kartvizitidegistirdik.Daha cok calistik.
aha cok parakazandik.Calistik.Calistik .Gecmedi.
"Bir yerde bir eksik var" hissi, hala oradaduruyordu.
Bu sefer de "Sevgilimiz olunca gececek" dedik.
"Yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz.
"Beklemeye basladik.Derken, biri cikti karsimiza. asik olduk.
Ve anindabaska biri olduk.Daha guclu, daha guzel, daha akilli biri. Hesapcuzdanlari,kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizisaglamamisti.
Sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemiskadar buyuk sevgi ve hayranlik gorduk.Sevgilimizin gozlerinde Tanri' yi gorduk.
Isigi gorduk. "Tunelin ucundaki isik bu olmali" diyedusunduk "kurtulduk.
"Sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insancekip gidiverdi.
Ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi.
Ya da baska birine asik oldugunu soyledi.
Ya da daha kotusu, baska birine asik oldu amasoylemedi.
Telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan,sevismemesinebahane bulmak zorunda kalmamak icin biz uyuduktansonra yataga gelmesinden anladik,bir terslik oldugunu.....
Belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimizdegildi, bizdik.
Fark etmez.Sonucta ask bitti.Simdi her yer bombos.
Simdi tekrar yalniziz.Basladigimiz yere donduk.
Yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik.
Halbuki her seyi denedik, her yere baktik.oyle mi?
Bakmadigimiz bir yer kaldi. Icimize bakmadik.
Eksik parcayi disarda aradik amaicimizde sakli olabilecegini akil etmedik.
Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastikama kendimizi sevmedik.
Sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik.
Kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?
Canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanirmiydik?
Kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?
Terk edilmekten korkar miydik?
Asıl eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti.
Asıl eksiklik, careyi baskasinda aramakti.
Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca biretmiyor.
Insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutluolamiyor.
Herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercektensevmiyor,
herkessevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor.
Oysa "kendime duydugum sevgi bana yeter" diyedusununce,kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarimtamamlaniyor.
Her sey bir oluyor.iste o zaman perde aralaniyor.
Aci diniyor.iste o zaman baska 'bir' iyle biraraya gelerek, hesabin kitabin,korkunun kaygininhukum surdugu sahte bir sevgi yerine,gercek bir sevgi yaratilabiliyor.
can dündar
Asıl eksiklik, eksik olduğumuzu düşünmekti.
Asıl eksiklik, çareyi başkasinda aramaktı.
Hayatın matematiği farklı; iki yarımı toplayınca biretmiyor.
insan tek başına mutsuzsabaşka biriyle de mutlu olamıyor.
önce yalnızdık.
9 ay boyunca karanlık bir yerde dışarı çıkmayıbekledik vedunyaya aglayarak geldik.
Pisman gibiydik.Ya da mecburen gelmis gibi.
Biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda,icimizi kemiren,kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:Bir yerde bir eksik var.
Korktuk. "Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize.
Cevabi yapistirdik
emek ki sahip olmadigimiz bir seyler var.O yuzden eksiklik hissediyoruz.
"Peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?Kücukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk.
Her istedigimizi yapamiyoruz.
Kurallar, yasaklar var.
Buyuyunce her sey yolunagirecek.
Buyudukce Bir sey degismedi.Yine huzursuzduk.
icimizden bir ses ayni sozcuklerifisildiyordu:
"Bir eksik var."Kafamiz karisti.
Nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan?
Nasil gececekbu?Aklimiza yeni cevaplar geldi:
Okulu bitirince gececek.Ise girince gececek.
Para kazaninca gececek.Tatile gidince gececek.
Okulu bitirdik. Diploma aldik.
ise girdik. Kartvizitaldik.Calistik. Para kazandik. Tasindik. Araba aldik.Calistik.
Eve yeni esyalar aldik.Tatile gittik. Dans ettik. Terfi ettik.
Kartvizitidegistirdik.Daha cok calistik.
aha cok parakazandik.Calistik.Calistik .Gecmedi.
"Bir yerde bir eksik var" hissi, hala oradaduruyordu.
Bu sefer de "Sevgilimiz olunca gececek" dedik.
"Yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz.
"Beklemeye basladik.Derken, biri cikti karsimiza. asik olduk.
Ve anindabaska biri olduk.Daha guclu, daha guzel, daha akilli biri. Hesapcuzdanlari,kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizisaglamamisti.
Sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemiskadar buyuk sevgi ve hayranlik gorduk.Sevgilimizin gozlerinde Tanri' yi gorduk.
Isigi gorduk. "Tunelin ucundaki isik bu olmali" diyedusunduk "kurtulduk.
"Sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insancekip gidiverdi.
Ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi.
Ya da baska birine asik oldugunu soyledi.
Ya da daha kotusu, baska birine asik oldu amasoylemedi.
Telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan,sevismemesinebahane bulmak zorunda kalmamak icin biz uyuduktansonra yataga gelmesinden anladik,bir terslik oldugunu.....
Belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimizdegildi, bizdik.
Fark etmez.Sonucta ask bitti.Simdi her yer bombos.
Simdi tekrar yalniziz.Basladigimiz yere donduk.
Yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik.
Halbuki her seyi denedik, her yere baktik.oyle mi?
Bakmadigimiz bir yer kaldi. Icimize bakmadik.
Eksik parcayi disarda aradik amaicimizde sakli olabilecegini akil etmedik.
Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastikama kendimizi sevmedik.
Sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik.
Kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?
Canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanirmiydik?
Kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?
Terk edilmekten korkar miydik?
Asıl eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti.
Asıl eksiklik, careyi baskasinda aramakti.
Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca biretmiyor.
Insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutluolamiyor.
Herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercektensevmiyor,
herkessevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor.
Oysa "kendime duydugum sevgi bana yeter" diyedusununce,kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarimtamamlaniyor.
Her sey bir oluyor.iste o zaman perde aralaniyor.
Aci diniyor.iste o zaman baska 'bir' iyle biraraya gelerek, hesabin kitabin,korkunun kaygininhukum surdugu sahte bir sevgi yerine,gercek bir sevgi yaratilabiliyor.
can dündar
