Bu sabah uyandım yüzümü annemin ilerdeki 1 milyoncudan aldığı sabunla
yıkadım.Sabuk güzel kokuyordu sanırım tek marifeti buydu kokması
sabunlar genelde hijyen sağlamak için yapılır kokuları da her zaman temiz i
andırır ama bu oyle deıldı yuzumu falan sabunluyorum fakat temızlık deıl
guzel koku oluyor.Şaşkın bir vaziyette banyodan çıktım kapı kolu endoplazmik
retigulumları hasar gormus bakterılerle dolu idi miyop olmama rağmen onları
görmeyecek kadar da hipermetrop değildim.Babamda da astigmat varmış...
Banyo kapısını kapının arkasında asılı bornozlardan bırnı elıme aldım
ve o sekılde actım butun bakterıler bornozumdaydı bır daha banyo ederken bu
acı gercek aklıma gelecektı...
Banyodan cıktım kahvaltı etmek için mutfağa girdim ama mutfakta kahvaltı adına
oda sıcaklığında 1 gr bıle gelemeyen peynır,sanki toplanalı 1 yıl olmus gıbı
duran domates,zeytinyağına bulanmış zeytin ve tek güzel olan fırının yanında olması
dedirten sebep,ekmek var sıcacık,duman var ustunde gazeteye sarılmış bır sekılde
yanındakılere nıspet yaparcasına kokuyor...
Dün akşam kardeşimin yıkamaya çalıştığı fakat deterjan denen kimyasal karışımın içine
haşikio kaçdığı için yıkayamadığı(bunun nedenını hala arastrıyorum) çatallar var.
Çatalı aldım elıme o an sanki damarlarımda annemintezi(anestezi)geziniyordu.
Yüzümde bir ışık vardı gözlerim kamaştı birden sofraya baktığımda ne göreyim
basit harmonik hareket yapan ufak bir karınca kafilesi geldikleri yoldan gidiyorlar
trafikleri çift şerit işliyor sanki aynı anda iki taraftanda trafik başlamış gıbı
gozukuyor cunku gıden gelen hep aynı zincir gibiler...
Onları seyrederken ekmeğimin yarısından oldum kırım kıım goturmuslerdı ekmeği
Tebrik etmek istedim elime tırmandılar parmağımı salladım fakat ne fayda çıktıkça
yukarı çıkıyorlardı.Bir trafik polisi edasıyla dur dedim.Durdu mu?
Hayır durmadı yolcan çıkarak parmağımın altına geçti yola hızlı bir şekilde ters
şeritten devam edıyordu.Hiç bir ikaza uymuyor yapım çalışması hiç bir zaman bitme
yecek olan bir yoldan gidiyordu.Havadan peçete desteği geldi ve karıncanın üstüne
kara bir bulut gibi indi sanırım kaçak ağır yaralı ve olay yerinde hayatını kaybetti
gibi 2 başlıktan birisine layık...
Sonucu öğrenmek için peçeteye baktığımda gördüğüm şey gerçekten ilginçti karınca
hava destek ekibinin kokpitinde idi karınca peçetede kaçmaya devam edıyordu annemse
çözümün peçeteyi çöpe atmak oldugunu dusundu ve çöpe attı.
Ben tekrar sistem hatası vermiş ve her açılışında sistem ciddi bir hatadan kurtarıldı
dien bir bilgisayar misali kahvaltıma döndüm.Devrelerim yanmış elektron veresim kalmamıştı.
Alkalı ve toprak alkalı metaller kuyruk olmuşlardı kapımda elektron almak için.Ama hepsini
kibele edasıyla tersledim ve bugün elektronlarımı kendıme saklayıp fizyon ve füsyon gecirece
gimi onlara ilettim anlayışla karşılayıp kapımın önünü boşalttılar.
O an kendimi bir denek gibi hissettim insanda orgazm anında salgılanan hormon mıktarını
ölçmek için orgazm edilmeye çalışılan bir fare gibi...
Ama hala karnım olasılıklara yer vermeyecek kadar açtı.
Keops pramitine gidip te pi sayısını yeniden bulmak geldi o an içimden sanırmı denek işe yara
mıştı orgazm olmustu fare
Neyse otobuse bınmek ıcın duraga dogru gıderken babamdan yadıgar kalan telefonun kulaklığını
kulağıma takıp diğer kısmını ıse cebıme soktum.Dinleyecek bir şeyım yoktu ama bunu benden başka
kimse bilmiyordu.
Otobus bu sabah bıraz daha boştu öğrenci bileti bastıktan sonra şöför baktı ve sordu öğrencı
kartın var mı bende var dedım ve yurudum arkamdan hiç birşey demedi.Bir soygaz edasıyla
gaza bastı ve otobusu sabit ivme ile hareket ettirdi.Eşik şiddetini aşmış ya hep ya hiç
prensibin benimsememiş bir bilim kafilesi olarakilerliyorduk virajları eğimsiz tarafından
alıp 2 şerit içe geçip duraklarda duramıyormuş gibı yapıyorduk.İnmem gereken yere geldıgımde ayaga kalktım
fakat otobusun dur butonuna hep baskası bassın ben ıneyım ıstegı bu sefer sanırım sadece ıstek olarak
kalacaktı.Kımse kalkmıyor kalkmıyor ve durak gıttıkce yaklasıyordu bende artık olan oldu suyun
kaldırma gucunu bulup çıplak ve sokakta koşturduktan sonra çıplağım dıe ıcerı gırmek olmaz deyıp 33' 42dk
eğimle parmağımı otobusun dur butonuna doğru yaklaştırdım son kez etrafıma baktım ve düdüğü çaldım
benım düdüğü çalmamla birlikte yedek klübesi ve diğer butun trıbunler çıkış kapısına geldıler yanı bir
otobus dolusu ınsanı ındırmek ıcın o dugmeye basmıstım ulvi bir işti bu kendimle gurur duydum ve zeus
olamalıydım ben önceki hayatımda dıe soyledım kendı kendıme...
Otobusten ındım fırının onunden gecerken borek kokuyordu her yer kalbımın kulakçıkları 5 duyu organına
inat adeta kokuyu alıyorlardı karıncıklarım ise gayet açtı taze kan gerekiyordu hemen ani bir kalkış yaparak
fırına daldım...
Böreklerim,kulaklığım,çayım, ve bilgisayarım hepımız burdaydık.Mutluydum soğuk havada etrafındakıler üşürken
kendisi hiç üşümeyen adam edasıyla...
Kaynak:Kendini gizlemek istemeyen fakat ismini telafuz sorunu yaşayacağınızı düşünen bir insan...
Kültür Portakalı...
yıkadım.Sabuk güzel kokuyordu sanırım tek marifeti buydu kokması
sabunlar genelde hijyen sağlamak için yapılır kokuları da her zaman temiz i
andırır ama bu oyle deıldı yuzumu falan sabunluyorum fakat temızlık deıl
guzel koku oluyor.Şaşkın bir vaziyette banyodan çıktım kapı kolu endoplazmik
retigulumları hasar gormus bakterılerle dolu idi miyop olmama rağmen onları
görmeyecek kadar da hipermetrop değildim.Babamda da astigmat varmış...
Banyo kapısını kapının arkasında asılı bornozlardan bırnı elıme aldım
ve o sekılde actım butun bakterıler bornozumdaydı bır daha banyo ederken bu
acı gercek aklıma gelecektı...
Banyodan cıktım kahvaltı etmek için mutfağa girdim ama mutfakta kahvaltı adına
oda sıcaklığında 1 gr bıle gelemeyen peynır,sanki toplanalı 1 yıl olmus gıbı
duran domates,zeytinyağına bulanmış zeytin ve tek güzel olan fırının yanında olması
dedirten sebep,ekmek var sıcacık,duman var ustunde gazeteye sarılmış bır sekılde
yanındakılere nıspet yaparcasına kokuyor...
Dün akşam kardeşimin yıkamaya çalıştığı fakat deterjan denen kimyasal karışımın içine
haşikio kaçdığı için yıkayamadığı(bunun nedenını hala arastrıyorum) çatallar var.
Çatalı aldım elıme o an sanki damarlarımda annemintezi(anestezi)geziniyordu.
Yüzümde bir ışık vardı gözlerim kamaştı birden sofraya baktığımda ne göreyim
basit harmonik hareket yapan ufak bir karınca kafilesi geldikleri yoldan gidiyorlar
trafikleri çift şerit işliyor sanki aynı anda iki taraftanda trafik başlamış gıbı
gozukuyor cunku gıden gelen hep aynı zincir gibiler...
Onları seyrederken ekmeğimin yarısından oldum kırım kıım goturmuslerdı ekmeği
Tebrik etmek istedim elime tırmandılar parmağımı salladım fakat ne fayda çıktıkça
yukarı çıkıyorlardı.Bir trafik polisi edasıyla dur dedim.Durdu mu?
Hayır durmadı yolcan çıkarak parmağımın altına geçti yola hızlı bir şekilde ters
şeritten devam edıyordu.Hiç bir ikaza uymuyor yapım çalışması hiç bir zaman bitme
yecek olan bir yoldan gidiyordu.Havadan peçete desteği geldi ve karıncanın üstüne
kara bir bulut gibi indi sanırım kaçak ağır yaralı ve olay yerinde hayatını kaybetti
gibi 2 başlıktan birisine layık...
Sonucu öğrenmek için peçeteye baktığımda gördüğüm şey gerçekten ilginçti karınca
hava destek ekibinin kokpitinde idi karınca peçetede kaçmaya devam edıyordu annemse
çözümün peçeteyi çöpe atmak oldugunu dusundu ve çöpe attı.
Ben tekrar sistem hatası vermiş ve her açılışında sistem ciddi bir hatadan kurtarıldı
dien bir bilgisayar misali kahvaltıma döndüm.Devrelerim yanmış elektron veresim kalmamıştı.
Alkalı ve toprak alkalı metaller kuyruk olmuşlardı kapımda elektron almak için.Ama hepsini
kibele edasıyla tersledim ve bugün elektronlarımı kendıme saklayıp fizyon ve füsyon gecirece
gimi onlara ilettim anlayışla karşılayıp kapımın önünü boşalttılar.
O an kendimi bir denek gibi hissettim insanda orgazm anında salgılanan hormon mıktarını
ölçmek için orgazm edilmeye çalışılan bir fare gibi...
Ama hala karnım olasılıklara yer vermeyecek kadar açtı.
Keops pramitine gidip te pi sayısını yeniden bulmak geldi o an içimden sanırmı denek işe yara
mıştı orgazm olmustu fare
Neyse otobuse bınmek ıcın duraga dogru gıderken babamdan yadıgar kalan telefonun kulaklığını
kulağıma takıp diğer kısmını ıse cebıme soktum.Dinleyecek bir şeyım yoktu ama bunu benden başka
kimse bilmiyordu.
Otobus bu sabah bıraz daha boştu öğrenci bileti bastıktan sonra şöför baktı ve sordu öğrencı
kartın var mı bende var dedım ve yurudum arkamdan hiç birşey demedi.Bir soygaz edasıyla
gaza bastı ve otobusu sabit ivme ile hareket ettirdi.Eşik şiddetini aşmış ya hep ya hiç
prensibin benimsememiş bir bilim kafilesi olarakilerliyorduk virajları eğimsiz tarafından
alıp 2 şerit içe geçip duraklarda duramıyormuş gibı yapıyorduk.İnmem gereken yere geldıgımde ayaga kalktım
fakat otobusun dur butonuna hep baskası bassın ben ıneyım ıstegı bu sefer sanırım sadece ıstek olarak
kalacaktı.Kımse kalkmıyor kalkmıyor ve durak gıttıkce yaklasıyordu bende artık olan oldu suyun
kaldırma gucunu bulup çıplak ve sokakta koşturduktan sonra çıplağım dıe ıcerı gırmek olmaz deyıp 33' 42dk
eğimle parmağımı otobusun dur butonuna doğru yaklaştırdım son kez etrafıma baktım ve düdüğü çaldım
benım düdüğü çalmamla birlikte yedek klübesi ve diğer butun trıbunler çıkış kapısına geldıler yanı bir
otobus dolusu ınsanı ındırmek ıcın o dugmeye basmıstım ulvi bir işti bu kendimle gurur duydum ve zeus
olamalıydım ben önceki hayatımda dıe soyledım kendı kendıme...
Otobusten ındım fırının onunden gecerken borek kokuyordu her yer kalbımın kulakçıkları 5 duyu organına
inat adeta kokuyu alıyorlardı karıncıklarım ise gayet açtı taze kan gerekiyordu hemen ani bir kalkış yaparak
fırına daldım...
Böreklerim,kulaklığım,çayım, ve bilgisayarım hepımız burdaydık.Mutluydum soğuk havada etrafındakıler üşürken
kendisi hiç üşümeyen adam edasıyla...
Kaynak:Kendini gizlemek istemeyen fakat ismini telafuz sorunu yaşayacağınızı düşünen bir insan...
Kültür Portakalı...
