Orta halli insanların benim durumumu anlamasını zaten beklemiyorum. Küçüklüğümden beri hep yokluk içinde büyüdüm. Ne istediklerimi alabildim. Ne kendime ayakkabı alabildim. Ne kendime sevgili yapabildim. 5 kardeşiz ve benim yatağım yok her allahın günü koltukta yatıp sırt ağrısıyla uyanmaktan bıktım. Telefonum yok çünkü fakirim. Hiç kimseyle iletişim kuramıyorum. Dişlerim iğrenç, yamuk yumuk, düzeltmek istesen tonlarca para istiyorlar. Burnumda et olduğu için yüz ve çenemde bozukluklar oluştu. Burnunuzda et olunca nefes falan da alamıyorsunuz, ağızdan nefes alınca dişleriniz git gide yamulmaya başlıyor, ağzınızdan aldığınız nefeste yetmiyor. Her uyandığınızda iğrenç bir ağız kokusuyla karşılaşıyorsunuz. Ağızdan nefes aldığım için, beyne oksijen gidemediği için zeka geriliğine sebep oldu. Ve bu benim tüm hayatımı olumsuz etkiledi. Bu saydıklarım size saçma gülünç gelebilir ama bu yazdığım sebepler benim hayatımı mahvetti. Eğer ailemin maddi durumu iyi olsaydı bunları düzeltip kendimi düzeltebilirdim fakat şu an üniversite kazanmaya çalışmaktan başka yaptığım bir şey yok. Kazansam ne olacak sanki? İş mi bulacağım? Mezun olduğumda 30 yaşında olmuş olacağım. O saatten sonra bunlar düzelse nolur düzelmese nolur?