Mevsimlerden "Hayat"
Mevsimler arka arkaya gelip, geçip hayatımıza renk katarken biz fark etmeden sürüp giden çok büyük bir mevsim vardır. Aslında mevsimlerden ne İlkbahar ne Sonbahar ne Yaz ne de Kış... şimdi mevsimlerden Hayat
Hayatımız akıp giderken arkamızda kalanlara daima bakmışızdır. Ben ne yaptım, neden yaptım gibi pişmanlıklarımız da bunlara dahildir. Kabul etmeliyiz ki çoğumuz belki hepimiz geçmişe, yani geçmişte kalan hayata bakmışlardır. Kendine ne çok sorular sormuştur insan. Hepsini kendi açısından cevaplamış nedense hepsinde kendisi haklı çıkmıştır.
Şimdi Mevsimlerden "Hayat", akıp giden hayat. Durmadan bizi ileriye sürükleyen hayat. Her zaman bizi yanlız bırakan, düşman hayat.
Hayata küsenler vardır, sevgiyi hayatla-yaşamla öğrenenler... Hepsinin kalbinde derin izler bırakan bu mevsim kimi kişinin canını yakar, kiminin de yüreğini. Canın acıması başkadır. Hayatın acıttığı can yıpranmıştır. Ama hayatın yıprattığı yürek ölmüştür.
Kiminin gözlerine bakıyorum da, sadece bir başkası için yaşadığını görüyorum. Bunu herkes görebilir. Hayatın bir manası kalmamıştır, yürekte hüzün ve gözlerde yaş vardır. Ama unutulmayan tek bir şey daha vardır "Umut"... evet umut. Umudu olanlar hayatın tadını çıkarabilenlerdir, hayattan ders alabilenlerdir. Her şeye rağmen kendisine bir şans daha verebilendir. Hayatını kendisine, ailesine adamış olanlardır.
Ama hayattan hiç zevk almayanlar. Onlar başkaları için yaşadıkları gibi kendilerine de değer vermezler. Ölsem de kurtulsam diyen kişiler hayatın anlamını tam olarak kavrayamamış kişilerin ta kendisidir.
İşte bu yüzden, mevsimlerden hayattır. Bu mevsim ne sona erir, ne de tükenip biter.
Mevsimler arka arkaya gelip, geçip hayatımıza renk katarken biz fark etmeden sürüp giden çok büyük bir mevsim vardır. Aslında mevsimlerden ne İlkbahar ne Sonbahar ne Yaz ne de Kış... şimdi mevsimlerden Hayat
Hayatımız akıp giderken arkamızda kalanlara daima bakmışızdır. Ben ne yaptım, neden yaptım gibi pişmanlıklarımız da bunlara dahildir. Kabul etmeliyiz ki çoğumuz belki hepimiz geçmişe, yani geçmişte kalan hayata bakmışlardır. Kendine ne çok sorular sormuştur insan. Hepsini kendi açısından cevaplamış nedense hepsinde kendisi haklı çıkmıştır.
Şimdi Mevsimlerden "Hayat", akıp giden hayat. Durmadan bizi ileriye sürükleyen hayat. Her zaman bizi yanlız bırakan, düşman hayat.
Hayata küsenler vardır, sevgiyi hayatla-yaşamla öğrenenler... Hepsinin kalbinde derin izler bırakan bu mevsim kimi kişinin canını yakar, kiminin de yüreğini. Canın acıması başkadır. Hayatın acıttığı can yıpranmıştır. Ama hayatın yıprattığı yürek ölmüştür.
Kiminin gözlerine bakıyorum da, sadece bir başkası için yaşadığını görüyorum. Bunu herkes görebilir. Hayatın bir manası kalmamıştır, yürekte hüzün ve gözlerde yaş vardır. Ama unutulmayan tek bir şey daha vardır "Umut"... evet umut. Umudu olanlar hayatın tadını çıkarabilenlerdir, hayattan ders alabilenlerdir. Her şeye rağmen kendisine bir şans daha verebilendir. Hayatını kendisine, ailesine adamış olanlardır.
Ama hayattan hiç zevk almayanlar. Onlar başkaları için yaşadıkları gibi kendilerine de değer vermezler. Ölsem de kurtulsam diyen kişiler hayatın anlamını tam olarak kavrayamamış kişilerin ta kendisidir.
İşte bu yüzden, mevsimlerden hayattır. Bu mevsim ne sona erir, ne de tükenip biter.
