*SiRiNe*
Dekan
- Katılım
- 22 Kasım 2007
- Mesajlar
- 5,336
- Reaksiyon puanı
- 2
- Puanları
- 0
Son zamanlarda çok sık rastlamaya başladım. Magazine çok sert tepkiler verenler, o dünyada olup bitenleri en sıkı bir magazin meraklısı kadar yakından takip ediyor.
En çok da gençler arasında rastlıyorum onlara!
Magazin medyasına karşı “ayy memleketin bunca meselesi arasında ne ayıp!” tavrını koyup ardından mesela laf Eda Taşpınar’a gelince, araya Ivana Sert’in adını sokuşturmayı öyle güzel beceriyorlar ki, şaşıp kalıyorum.
Sorarsan, en önemli konuların AKP kapatma davası veya Ergenekon olduğunu söyleyen yaşını başını almış birçok kişinin Tarkan’ın sevgilisinden ayrılışının ayrıntılarını çok daha yakından bildiğini fark ediyorum.
Baştan söyleyeyim, bu tablo karşısında “eh işte, nihayetinde magazin basını beyin yıkıyor” falan diyecekler varsa, bir kulağımdan girer ötekinden çıkar bu ucuz tez!
Gazetelerin internet sitelerindeki “günün en çok okunan 10 haberi” listeleri de, ne yalan söyleyeyim, bıyıkaltından güldürüyor beni!
Çünkü bazı köşe yazarları biliyorum, o listeye bir günlüğüne girebilmek için yazılarına ne taklalar attırıyorlar! Ama olmuyor!
Ya bir yabancı futbolcunun striptizci sevgilisi ya bir siyasi skandal ya da çok sıradan magazin haberleri o listeyi dolduruveriyor.
***
Peki magazinin bir türlü önlenemeyen sürekli yükselişinin ardında yatan nedir?
Kaçış mı?
İnsanlar dertlerinden, sıkıntılarından, gündelik hayatın harala gürelesinden kaçıp magazinin parıltılı ve dedikoducu dünyasına mı sığınıyor?
Magazin bize kendi hayatımızın gerçeğinden kaçma fırsatı mı veriyor?
Malum, az çok mürekkep yalamış olanlar arasında pek tutulan bir tez bu.
Ama feci biçimde palavra bir tez.
Magazine duyulan ilgi hiçbir zaman hayattan kaçmaktan kaynaklanmadı, her zaman hayatın ta içinden kaynaklandı!
Çekin medyadan magazini!
Televizyondaki üç beş kişi üzerine dönen dedikodu programlarını ve “sosyete dergileri”ni kaldırın ortadan!
Bakalım o zaman sıradan insanların dedikodu yapma heyecanı sırlara ve ifşaatlara duydukları merak yok oluyor mu?
Hayır, tam gaz devam ediyor değil mi!
Hem sakın bu kez apartmanınızın giriş katındaki emekli Mahmut Bey yıllardır Deniz Akkaya’ya yönelttiği ilgisini tümüyle sizin ne yaptığınıza odaklamasın!
Sabah kahvesine gelen hanım arkadaşlarınız sakın Seda Sayan’ınki yerine iyiden iyiye sizin özel hayatınızı kurcalamaya kalkışmasın bu kez!
***
Şu magazin denilen şey var ya... Kimin eli kimin cebindeymiş, kim ne halt etmiş merakı yani...
Bu, medyanın değil, gündelik hayatın göbeğinde çıkan bir çıbandır!
Medya o çıbanın içindeki irini alır, kendi damarları yoluyla dört bir yana yayar, bulaştırır.
Üstelik medya bizim sıradan fakat haşin dedikodu hastalığımızı bir avuç “magazin oyuncusu”nun üzerine odaklayarak belki de bize “iyilik” etmiş olur!
Neden?
Mahalleliye pek bulaşmadan medyadaki ünlünün ihanetinde kendi ihanet potansiyelimizi ölçer, hesaplaşırız.
Başkasının aşkında ya kendi cesaretimizi ya da korkaklığımızı görür yüzleşiriz.
***
Gelelim, şu “kaçmak” meselesine!
Gündelik hayatın sıkıntılarından, koşuşturmacasından, mecburiyetlerinden kaçmaya gelelim...
Yok! Bu öyle kolayından hakkında atılıp tutulacak şey değil.
Üç beş manken dedikodusuyla hayatımızın mecburiyetlerinin üzerimizde yarattığı ağırlığı atabildiğimiz ne zaman görülmüş?
Kaçmak...
Devrimci bir eylemdir bu!
Delicedir hatta!
Becerebilsek, hem hayattan hem dedikodudan hem magazinden ve dahası, siyasetin bizi her gün limon gibi sıkan rutininden gerçekten kaçabilsek ne iyi olurdu!
Ama nerdee!
Haşmet BABAOĞLU
En çok da gençler arasında rastlıyorum onlara!
Magazin medyasına karşı “ayy memleketin bunca meselesi arasında ne ayıp!” tavrını koyup ardından mesela laf Eda Taşpınar’a gelince, araya Ivana Sert’in adını sokuşturmayı öyle güzel beceriyorlar ki, şaşıp kalıyorum.
Sorarsan, en önemli konuların AKP kapatma davası veya Ergenekon olduğunu söyleyen yaşını başını almış birçok kişinin Tarkan’ın sevgilisinden ayrılışının ayrıntılarını çok daha yakından bildiğini fark ediyorum.
Baştan söyleyeyim, bu tablo karşısında “eh işte, nihayetinde magazin basını beyin yıkıyor” falan diyecekler varsa, bir kulağımdan girer ötekinden çıkar bu ucuz tez!
Gazetelerin internet sitelerindeki “günün en çok okunan 10 haberi” listeleri de, ne yalan söyleyeyim, bıyıkaltından güldürüyor beni!
Çünkü bazı köşe yazarları biliyorum, o listeye bir günlüğüne girebilmek için yazılarına ne taklalar attırıyorlar! Ama olmuyor!
Ya bir yabancı futbolcunun striptizci sevgilisi ya bir siyasi skandal ya da çok sıradan magazin haberleri o listeyi dolduruveriyor.
***
Peki magazinin bir türlü önlenemeyen sürekli yükselişinin ardında yatan nedir?
Kaçış mı?
İnsanlar dertlerinden, sıkıntılarından, gündelik hayatın harala gürelesinden kaçıp magazinin parıltılı ve dedikoducu dünyasına mı sığınıyor?
Magazin bize kendi hayatımızın gerçeğinden kaçma fırsatı mı veriyor?
Malum, az çok mürekkep yalamış olanlar arasında pek tutulan bir tez bu.
Ama feci biçimde palavra bir tez.
Magazine duyulan ilgi hiçbir zaman hayattan kaçmaktan kaynaklanmadı, her zaman hayatın ta içinden kaynaklandı!
Çekin medyadan magazini!
Televizyondaki üç beş kişi üzerine dönen dedikodu programlarını ve “sosyete dergileri”ni kaldırın ortadan!
Bakalım o zaman sıradan insanların dedikodu yapma heyecanı sırlara ve ifşaatlara duydukları merak yok oluyor mu?
Hayır, tam gaz devam ediyor değil mi!
Hem sakın bu kez apartmanınızın giriş katındaki emekli Mahmut Bey yıllardır Deniz Akkaya’ya yönelttiği ilgisini tümüyle sizin ne yaptığınıza odaklamasın!
Sabah kahvesine gelen hanım arkadaşlarınız sakın Seda Sayan’ınki yerine iyiden iyiye sizin özel hayatınızı kurcalamaya kalkışmasın bu kez!
***
Şu magazin denilen şey var ya... Kimin eli kimin cebindeymiş, kim ne halt etmiş merakı yani...
Bu, medyanın değil, gündelik hayatın göbeğinde çıkan bir çıbandır!
Medya o çıbanın içindeki irini alır, kendi damarları yoluyla dört bir yana yayar, bulaştırır.
Üstelik medya bizim sıradan fakat haşin dedikodu hastalığımızı bir avuç “magazin oyuncusu”nun üzerine odaklayarak belki de bize “iyilik” etmiş olur!
Neden?
Mahalleliye pek bulaşmadan medyadaki ünlünün ihanetinde kendi ihanet potansiyelimizi ölçer, hesaplaşırız.
Başkasının aşkında ya kendi cesaretimizi ya da korkaklığımızı görür yüzleşiriz.
***
Gelelim, şu “kaçmak” meselesine!
Gündelik hayatın sıkıntılarından, koşuşturmacasından, mecburiyetlerinden kaçmaya gelelim...
Yok! Bu öyle kolayından hakkında atılıp tutulacak şey değil.
Üç beş manken dedikodusuyla hayatımızın mecburiyetlerinin üzerimizde yarattığı ağırlığı atabildiğimiz ne zaman görülmüş?
Kaçmak...
Devrimci bir eylemdir bu!
Delicedir hatta!
Becerebilsek, hem hayattan hem dedikodudan hem magazinden ve dahası, siyasetin bizi her gün limon gibi sıkan rutininden gerçekten kaçabilsek ne iyi olurdu!
Ama nerdee!
Haşmet BABAOĞLU
Son düzenleme:
