Kaybedenler Kulübü | Yahari Ore no Seishun Love Come wa Machigatteiru

[Creative]

​

Kaybedenler Kulübü | Yahari Ore no Seishun Love Come wa Machigatteiru

İlk sezonu 2013 baharında yayınlanan Oregairu ya da orjinal ismiyle Yahari Ore no Seishun Love Come wa Machigatteiru, ikinci sezonu 2015 baharında yayınlanmış 13 + 13 (+1 OVA) toplam 27 bölümden oluşan bir seri. İngilizce ismi ise My Teen Romantic Comedy SNAFU olan seri isminin uzunluğundan da tahmin edileceği gibi (2011 yılında yayınlanmaya başlayan ve hala devam eden, yazarının Wataru Watari olduğu) light novel’dan uyarlama bir yapım aslında. İlk sezon yönetmeni Kuroshitsuji, Gintama ve Ao Haru Ride gibi serileri yönetmiş bir isim olan Yoshimura Ai. İkinci sezoda ise seriyi Kei Oikawa yönetiyor. Serinin karakter dizaynlarını Yuuichi Tanaka yapmış. Gelelim siyuu kadrosuna; asıl karakterimiz olan Hachiman Hikigaya’yı Takuya Eguchi seslendirmiş. Kendisini Gosick’teki Kazuya ya da bu senenin dikkat çeken romantik komedisi olan Ore Monogatari!!’den Takeo olarak tanıyor olabilirsiniz. Yui Yuigama karakterinde ise Nao Touyama sesiyle karşımıza çıkıyor. Kendisini bu yazın öne çıkan anime serilerinden olan Gate: Jieitai Kanochi nite, Kaku Tatakaeri’de Lalena olarak dinlemiş olabilirsiniz. Üçüncü ana karaterimiz ise Yukino Yukinoshita. Bu karakteri ise kuudere/dandere karakterlerin seslendirmesinde çok başarılı olduğunu düşündüğüm (bkn: Kagura, Tsurumi, Miyuki) bir isim olan Saori Hayami seslendiriyor. Özellikle bu yıl onu birçok farklı yapımda görmüş olabilirsiniz; Owari no Seraph – Shinoa, Akagami no Shirayuki-hime – Shirayuki, Hibike! Euphonium – Haruka, One Punch Man – Fubuki. Bir de ikinci sezon kadroya dahil olan Iroha Isshiki karakterini seslendiren Ayane Sakura var siyuu kadrosunda. Onu da Non Non Biyori’den Natsumi, Shigatsu wa Kimi no Uso’dan Tsubaki ya da yine bu yazın dikkat çeken yapımlarından olan Charlotte’tan Nao olarak görmüş olabilirsiniz.

​

Evet, künye böyle. Gelelim konusuna; Hachiman Hikigaya lise ikinci sınıf öğrencisi. Asosyal ve okulunda hatta sınıfında bile görünmez bir kişilik. Fakat bu durumu kabullenmiş ve kendisine sorun etmiyor. Zaten gençliğe ve sosyalliğe -hatta topluma- bakış açısı çok farklı. Rehber öğretmeni durumdan rahatsız ve biraz da sosyalleşebilmesi için onu okulun Hizmet Kulünü’ne katılmaya zorluyor. Hizmet Kulübü nedir derseniz; okulda sıkıntısı olan öğrencilere ellerinden geldiğince yardımcı olan bir kulüp, fakat bu yüzden de sadece bir üyesi var. O da Yukino Yukinoshita. Yukino popüler olmasına rağmen o da pek sosyal olmayan bir karakter. Fakat onun sosyalleşememe nedenleri Hachiman’ınkinden çok daha farklı, hatta tam tersi. Yui Yuigama ise neşeli kişiliğiyle dikkat çekse de o da pek popüler olmayan bir karakter. Yui’nin yolu da Hizmet Kulübü’nden yardım istemesiyle Hachiman ve Yukino ile kesişiyor. Böylece Yui daha sonra kulübe üye oluyor ve birbirinden farklı üç kişilik ekip (karakterlerimizi tanıdıkça kaybedenler neden kaybedenler kulübü dediğimi daha iyi anlayacaksınız) okuldaki öğrencilere yardım etmeye çalışıyor.Efendim, serimizin konusu okul, slice of life ve romantik komedi olarak geçiyor. Ama aslında tam olarak öyle değil. Özellikle ilk sezonda çok az romantik sahneler var. Seri için kara mizah desem abartmış olur muyum diye düşünmekle birlikte özellikle ikinci sezon dramaya kayan dialogların yanında hala komedi öğesini de sağlam bir şekilde barındırabildiğini ve Hachiman’ın pesimist kişiliğini düşününce çok da saçma gelmiyor bu çıkarımım. Aynı zamanda serinin sarkastik bir komedisi var. Zira Hachiman tam da böyle bir karakter. İğneleyici konuşmaları, kişiliğinin aşırı bilincinde oluşu, öğrenilmiş çaresizliği ve asosyalliğin getirisi olan aşırı gözlem yeteneği onu bu hale getirmiş. Kısaca karakterimiz kesinlikle klişe bir tip değil. Çoğu zaman gerçek düşüncesini açıkça söylemekten korkmuyor, keza Yukino’da öyle. Özellikle bu ikilinin dialoglarında kaybolma ihtimalleriniz yüksek. Yui ise genellikle grupta ortamı yumuşatan tampon görevi görüyor. Serinin yalnızlık analizleri, insanların yapmacıklığı, sosyalleşmenin nasıl yapay bir şey olduğu o kadar başarılı vurgulanıyor ki hayran kalmamak imkansız. Zaten en büyük artısı da bu. Karakterlerimizin okul hayatı üzerinden sosyal hayata ve gençliğe dair bolca monolog/dialog duyabilirsiniz. İkinci sezon ufak çaplı bir harem havası hissetmedim desem yalan söylemiş olurum, ama seri bunu öyle başarılı bir şekilde savuşturdu ki, vallahi tebrik ettim.

Animenin diğer büyük artısı karakter derinliklerinin başarılı bir şekilde işlenmiş ve kombinasyonun çok iyi yapılmış olmasıdır. Hachiman karakteri muhtemelen hiç bir romantik komedide görmeyeceğiniz (hatta diğer türlerde bile zor görebileceğiniz) bir karakter. Yukino’nun kuudere tarzı kişiliği seri için biçilmiş kaftan. Yui gibi daha sıradan bir karakterin olması ise seriyi dengeleyici yapıda olmuş. Bir diğer başarılı karakterimiz ise, öğrencilerin rehber öğretmeni olan Hiratsuka’dır. Karakterlerimizi birleştiren görünmez el gibi olan Hiratsuka-senpai repliklerinden, öğrencilerinin dışarıdan nasıl göründüğünü anlayabilir ve ona hak verebilirsiniz. Yukarıda bahsettiğin asıl karakterler etrafında dönüyor konu, ama yan karakterlerdeki başarılı anlatım ve derinlik de hemen dikkat çekiyor. Yani yan karakterler de başarılı yansıtılmış.
Başarılı bir ilk sezon finali, heyecan dozu yüksek bir ikinci sezon finalinden sonra seri için kendi hayran kitlesini oluşturdu diyebiliriz. Üçüncü sezonun olup olmayacağı hala mechul olsa da, sene sonunda bitirilmesi planlanan ligth novel’dan sonra yeni sezonun gelebileceği düşünülüyor. Zira ikinci sezon, üçüncü sezona ihtiyaç duyulan bir yerde final yaptı. Gelelim çizim ve müziklere; fotoğraflarda da belirttiğim gibi ilk sezon fena olmayan çizimleri ikinci sezonda bir hayli değişmiş. Daha ayrıntılı olmuş ve detaylandırılmış. Başlarda biraz yadırganabilir ama alışmakta zorlanılmayacağını düşünüyorum. Çünkü gerçekten kaliteli çizimler olmuş. Müzikleri de gayet güzel. İki sezon da açılış jeneriği Yanagi Nagi’ye ait. Ben özellikle ikinci sezonun açılış jeneriğini çok sevdim. Yui ve Yukino’nun siyuları olan Nao Touyama ve Saori Hayami’nin seslendirdiği kapanış jenerikleri de seri için biçilmiş kaftan. Working!! serilerinin müziğini yapan MONACA burada da iyi denebilecek bir iş çıkarmış, yani sahne müzikleri de başarılı. Velhasıl türünün farklı bir örneği olan bu seriyi izleyiniz efendim; ilk sezon fragmanı da burada;

[video=youtube;8fTPWxQjrqc]https://www.youtube.com/watch?v=8fTPWxQjrqc[/video]​

Kaynak