F1kan
Profesör
- Katılım
- 14 Ekim 2016
- Mesajlar
- 3,771
- Reaksiyon puanı
- 1,882
- Puanları
- 293
- Yaş
- 29
Bügün çevre yolunda orta şeritten kontrollü bir şekilde sinyal verip sol şeride geçicektim.
Önce sinyal
Sonra ayna kontrolü ( sol şeritten gelen uzakta bir araç vardı)
Sonra da hızımı arttırıp ortalama 90 km civarı bir hızla sol şeride girdim ve arkamdan araç bana çarptı fakat nasıl oldu da sinyalimi veya beni farketmedi yada kaç km hızla geliyordu 90 km hız sınırı olan yerde de ben 90 km ile giderken bana arkadan çarpabildi. Neyse çarpma anında yere düşüp başımı vurdum ve sürüklendim. Ama o 1 2 saniye sanki saatler sürdü. Bütün sevdiklerim gözümün önüne geldi. Acaba ölücek miyim, sakat mı kalıcam yoksa daha başka bir şey mi olucak diye bir çok şey düşündüm. Yalnızca o 1 2 saniye içinde.
Ama kafamı yere vurduktan sonra ALLAHA binlerce kez şükürler olsun kaskım korudu başımı başım da hiç bir şey yok. Sonra sürüklendim bir süre ve o kadar trafik varken o kadar yoğunken bir aracın beni altına almaması ya da yol kenarında ki demir yerlere çarpmamam... Bilmiyorum. 29 harfi bir araya getirip anlatamıyorum o anki hislerimi ve düşündüklerimin çoğunu.
O kadar olaydan sonra ayağa kalktım. Hiç bir şey hissetmiyorum. Ne ağrı ne sızı. Hiç bir şey.
Hemen ambulans falan çağırdılar. Geldiklerin de soru sormaya başladılar. Ama benim bilincim yerindeydi. Sanki ayağım kaydı düştüm de öyle bir ağırlık vardı üzerimde.
Tabı hormonlar yavaş yavaş azalmaya başlayınca ağrı kendini ele verdi. Ambulansa atladık ve hastaneye gittik. Ama ne kırık ne de çatlak vardı.
Hastanede gerekli şeyler yapıldı. Doktora durumu anlattığım da sadece dirsek ve dizinde ufak tefek hasar var onun dışında sapasağlamsın dedi.
Sonra polislere gerekli açıklamayı yaptım ve şikayetçi olduğumu, bunun kaza değil tam bir işlenen cinayet olduğunu söyledim. O ara zaten kamera kayıtlarından her şey oraya çıkmış ve diğer bilgilendiren ekip, bana çarpan aracın tamamiyle suçlu olduğunu söyledi.
Gelelim şimdi neden ''Hayatım boyunca böyle güzel bir deneyim yaşamamıştım'' diye başlık atmama. Eğer ölümü gerçek anlamda hissedip hala yaşamaya devam ederseniz o süreden sonra bugune kadar yaptığınız bütün planlar ve ya düşüntüğünüz her şeyi değiştirebiliyorsunuz. Ben bunu gördüm. Ve bazen dert ettiğim şeylerin ne kadar gereksiz olduğunu anladım. Çünkü herşeyin bitme durumu varken geri dönmek cidden bu duyguları aktarmak mümkün değil.
Ama şu saatten sonra benim için önemli olan zaman kavramı artık çokta önemli değil. Yaşayamadığım zamanı ben ne yapayım.
Yıllardır motor kullanıyorum. Çok dikkatli bir şekilde hemde. Hiç bir kötü durum yaşamadım. Hem de trafikte beklemıyorum, zaman kazanıyorum diyordum... Ama artık motor sayfasını kapattım. Çok sevdiğim Mt-07'im kullanılmaz hale geldi.
Bende pazartesi gününden itibaren ya Volvo yada Toyata C-HR alıcam. Ve uzun zaman da motor kullanmayı düşünmüyorum. Trafikte beklemeyi, sakat kalmaya ve ya daha kötü durumları yaşamaya tercih ederim.
Siz siz olun sevdiklerinizle dolu dolu yaşayın. Hayatta hiç bir şey sizin sağlığınızdan değerli değildir.
Ve şunu asla unutmayın '' bir musibet ,bin nasihattan iyidir''.
Önce sinyal
Sonra ayna kontrolü ( sol şeritten gelen uzakta bir araç vardı)
Sonra da hızımı arttırıp ortalama 90 km civarı bir hızla sol şeride girdim ve arkamdan araç bana çarptı fakat nasıl oldu da sinyalimi veya beni farketmedi yada kaç km hızla geliyordu 90 km hız sınırı olan yerde de ben 90 km ile giderken bana arkadan çarpabildi. Neyse çarpma anında yere düşüp başımı vurdum ve sürüklendim. Ama o 1 2 saniye sanki saatler sürdü. Bütün sevdiklerim gözümün önüne geldi. Acaba ölücek miyim, sakat mı kalıcam yoksa daha başka bir şey mi olucak diye bir çok şey düşündüm. Yalnızca o 1 2 saniye içinde.
Ama kafamı yere vurduktan sonra ALLAHA binlerce kez şükürler olsun kaskım korudu başımı başım da hiç bir şey yok. Sonra sürüklendim bir süre ve o kadar trafik varken o kadar yoğunken bir aracın beni altına almaması ya da yol kenarında ki demir yerlere çarpmamam... Bilmiyorum. 29 harfi bir araya getirip anlatamıyorum o anki hislerimi ve düşündüklerimin çoğunu.
O kadar olaydan sonra ayağa kalktım. Hiç bir şey hissetmiyorum. Ne ağrı ne sızı. Hiç bir şey.
Hemen ambulans falan çağırdılar. Geldiklerin de soru sormaya başladılar. Ama benim bilincim yerindeydi. Sanki ayağım kaydı düştüm de öyle bir ağırlık vardı üzerimde.
Tabı hormonlar yavaş yavaş azalmaya başlayınca ağrı kendini ele verdi. Ambulansa atladık ve hastaneye gittik. Ama ne kırık ne de çatlak vardı.
Hastanede gerekli şeyler yapıldı. Doktora durumu anlattığım da sadece dirsek ve dizinde ufak tefek hasar var onun dışında sapasağlamsın dedi.
Sonra polislere gerekli açıklamayı yaptım ve şikayetçi olduğumu, bunun kaza değil tam bir işlenen cinayet olduğunu söyledim. O ara zaten kamera kayıtlarından her şey oraya çıkmış ve diğer bilgilendiren ekip, bana çarpan aracın tamamiyle suçlu olduğunu söyledi.
Gelelim şimdi neden ''Hayatım boyunca böyle güzel bir deneyim yaşamamıştım'' diye başlık atmama. Eğer ölümü gerçek anlamda hissedip hala yaşamaya devam ederseniz o süreden sonra bugune kadar yaptığınız bütün planlar ve ya düşüntüğünüz her şeyi değiştirebiliyorsunuz. Ben bunu gördüm. Ve bazen dert ettiğim şeylerin ne kadar gereksiz olduğunu anladım. Çünkü herşeyin bitme durumu varken geri dönmek cidden bu duyguları aktarmak mümkün değil.
Ama şu saatten sonra benim için önemli olan zaman kavramı artık çokta önemli değil. Yaşayamadığım zamanı ben ne yapayım.
Yıllardır motor kullanıyorum. Çok dikkatli bir şekilde hemde. Hiç bir kötü durum yaşamadım. Hem de trafikte beklemıyorum, zaman kazanıyorum diyordum... Ama artık motor sayfasını kapattım. Çok sevdiğim Mt-07'im kullanılmaz hale geldi.
Bende pazartesi gününden itibaren ya Volvo yada Toyata C-HR alıcam. Ve uzun zaman da motor kullanmayı düşünmüyorum. Trafikte beklemeyi, sakat kalmaya ve ya daha kötü durumları yaşamaya tercih ederim.
Siz siz olun sevdiklerinizle dolu dolu yaşayın. Hayatta hiç bir şey sizin sağlığınızdan değerli değildir.
Ve şunu asla unutmayın '' bir musibet ,bin nasihattan iyidir''.
Bizim avukat ilgilenecek. 
