*SiRiNe*
Dekan
- Katılım
- 22 Kasım 2007
- Mesajlar
- 5,336
- Reaksiyon puanı
- 2
- Puanları
- 0
Hatta gözyaşları...
Bizim döktüğümüz ortak gözyaşlarımız vardı.
Paylaştığımız gözyaşlarımız.
Filmlere beraber güler, beraber ağlardık.
Hep beraber şampiyon olur, hep beraber kaybederdik.
İki göz iki çeşme, salya sümük yürekten titrerdik en ufak üzüntüde.
Hep birlikte.
Canı gönülden hem de.
Depremde...
Hep beraber göçük altında kalmıştık, hep beraber kurtarılıp çıkmıştık. Günlerce yığınlar altında kalıp zor nefes almış, yine de çıkacağımıza, kurtulacağımıza inanmış; her gün yüzü görenle birlikte, yeniden doğup derin bir nefes almıştık.
Hayata beraber, yeniden ve sımsıkı sarılmıştık.
Her zorlukta, iyi ve kötü günde olmak üzere yeminliydik, kenetlenmiştik birbirimize.
Tek kelime konuşup söz sarfetmeden hem de.
Bakışarak anlaşırdık sessizce...
Tıpkı yaramaz kardeşler gibi, kavga etsek bile, barışmayı bilirdik her seferinde.
Gözlerimiz ağlamaktan kıpkırmızı, her ne kadar mahçup olsak da birbirimize, köprüleri yakmazdık ortak tarihimizin şerefine.
Kadehler kaldırırdık mazimize.
Bir acı kahvenin kırk yıl hatrı olurdu bir yudum içiverince.
Beraber ağlamayı bildiğimiz gibi, beraber gülmeyi de bilirdik.
Çok eski değil inanın bu anlattığım...
Daha yeni böyleydik biz.
Sanki bir şey oldu, hani sanki...
Nazar değdi ilişkilerimize.
Ne oldu da bu kadar kızdık birbirimize?
Ne oldu da bu kadar ayrı gayrı ağlayıp sinsi sinsi güler olduk birbirimizin haline?
***
Geçen gece yine şahit oldum tanıdığım bize.
Ümitlendim kendimce.
Bir genç kız yarışıyordu Acun’ un yanında: Ceylan.
Herkes tek yürek olmuştu, iki göz iki çeşme!
Yine dökülen ortak gözyaşları vardı sahnede.
Ve hatta seyrederken bizim evde de.
Aynı çocukluğumdaki gibiydi halimiz; salonumuzda gözyaşı dökmeyen kimse yoktu o gece.
Oturduk beraber ağladık, dua ettik, şans diledik gözyaşlarımızı döke döke.
Sırf tanımadığımız bir kız çocuğu,
Ceylan kazansın diye!
Sırf mutlu olsun o genç ve güzel çocuk ailesiyle diye...
Kimsenin gözünde hırs yoktu.
Hiç kimsenin.
Kimsenin gözünde art niyet ve kıskançlık da yoktu o gece.
Herkes tek bir şeyi düşünüyordu sessizce, tek kelime söz sarfetmeden hem de!
Eskisi gibiydik biz o gece.
Ceylan’ ın kazanmasını yürekten istedik, hep beraber ve samimice.
Biliyor musunuz,
Kazandı Ceylan o gece!
Siz adına deyin şans,
Ben diyeyim:
Dökülen ortak gözyaşlarımızın şerefine!
Yonca TOKBAŞ
Bizim döktüğümüz ortak gözyaşlarımız vardı.
Paylaştığımız gözyaşlarımız.
Filmlere beraber güler, beraber ağlardık.
Hep beraber şampiyon olur, hep beraber kaybederdik.
İki göz iki çeşme, salya sümük yürekten titrerdik en ufak üzüntüde.
Hep birlikte.
Canı gönülden hem de.
Depremde...
Hep beraber göçük altında kalmıştık, hep beraber kurtarılıp çıkmıştık. Günlerce yığınlar altında kalıp zor nefes almış, yine de çıkacağımıza, kurtulacağımıza inanmış; her gün yüzü görenle birlikte, yeniden doğup derin bir nefes almıştık.
Hayata beraber, yeniden ve sımsıkı sarılmıştık.
Her zorlukta, iyi ve kötü günde olmak üzere yeminliydik, kenetlenmiştik birbirimize.
Tek kelime konuşup söz sarfetmeden hem de.
Bakışarak anlaşırdık sessizce...
Tıpkı yaramaz kardeşler gibi, kavga etsek bile, barışmayı bilirdik her seferinde.
Gözlerimiz ağlamaktan kıpkırmızı, her ne kadar mahçup olsak da birbirimize, köprüleri yakmazdık ortak tarihimizin şerefine.
Kadehler kaldırırdık mazimize.
Bir acı kahvenin kırk yıl hatrı olurdu bir yudum içiverince.
Beraber ağlamayı bildiğimiz gibi, beraber gülmeyi de bilirdik.
Çok eski değil inanın bu anlattığım...
Daha yeni böyleydik biz.
Sanki bir şey oldu, hani sanki...
Nazar değdi ilişkilerimize.
Ne oldu da bu kadar kızdık birbirimize?
Ne oldu da bu kadar ayrı gayrı ağlayıp sinsi sinsi güler olduk birbirimizin haline?
***
Geçen gece yine şahit oldum tanıdığım bize.
Ümitlendim kendimce.
Bir genç kız yarışıyordu Acun’ un yanında: Ceylan.
Herkes tek yürek olmuştu, iki göz iki çeşme!
Yine dökülen ortak gözyaşları vardı sahnede.
Ve hatta seyrederken bizim evde de.
Aynı çocukluğumdaki gibiydi halimiz; salonumuzda gözyaşı dökmeyen kimse yoktu o gece.
Oturduk beraber ağladık, dua ettik, şans diledik gözyaşlarımızı döke döke.
Sırf tanımadığımız bir kız çocuğu,
Ceylan kazansın diye!
Sırf mutlu olsun o genç ve güzel çocuk ailesiyle diye...
Kimsenin gözünde hırs yoktu.
Hiç kimsenin.
Kimsenin gözünde art niyet ve kıskançlık da yoktu o gece.
Herkes tek bir şeyi düşünüyordu sessizce, tek kelime söz sarfetmeden hem de!
Eskisi gibiydik biz o gece.
Ceylan’ ın kazanmasını yürekten istedik, hep beraber ve samimice.
Biliyor musunuz,
Kazandı Ceylan o gece!
Siz adına deyin şans,
Ben diyeyim:
Dökülen ortak gözyaşlarımızın şerefine!
Yonca TOKBAŞ
