Fecr-i Turan
Asistan
- Katılım
- 20 Nisan 2012
- Mesajlar
- 123
- Reaksiyon puanı
- 1
- Puanları
- 0
Forumda pek tanınan biri değilim. Yinede sizden tavsiyeler almak istiyorum. Beni içimde bulunduğum zor durumdan bir nebze olsun kurtaracak herkese şükranlarımı sunarım.
Öncelikle yaştan girelim önemli bir konu yaşım 17 Lise 3. sınıftayım. Hemen "ergen" "liseli" tanımlaması yapılıp ciddiye almadan mesajlar atmanızı istemem çünkü hayatın gerçekleri beni olması gerekenden erken olgunlaştırdı.Ne yapmam gerektiğinin neyin doğru neyin yanlış olduğunun farkında olmadığım şu dönemde iki duygu grubu ile ayakta kalmaya çalışıyorum birincisi " Aşk ve Sevgi" ikincisi "Kin ve Nefret"
İnsanın sevdiği insanı sonsuza kadar kaybetmesi zor bir durum -sevdiği yanlış olduğu aşık olduğu insanı - Ancak artık öyle birinin olmamasına rağmen içimde halen müthiş bir aşk taşıyorum.2 yıl oldu vahim kazanın üzerinden ancak bir nebze olsun unutmadım. Bu denli bir çöküntüyü o iki duygu grubu ile bastırmak zorundayım. Beni hayata tutan temel etmenler bunlar. He intihar eder miyim ? Kesinlikle etmem ama bazen ölmek istiyorum.
Diğer taraftan sevmeye çalıştığım bir kız var. Kızın son derece hızlı yaşantısı benim ona açılmamın önündeki en büyük engel olsa gerekki kendimde bir türlü cesareti toplayamadım.Gözlemlediğim kadarıyla o da birini seviyor.Beni sevebilir mi emin değilim - aslında kendimi kandırıyorum bir hafta denese bile ardından bırakacaktır-
Bu kızı eski aşkım kadar seviyorum aslında yine aynı şekilde anlamsız ve sonsuz duygular besliyorum.Ancak tek sorunum bu değil.
Gelelim ikinci duygu grubunda. Kimden nefret ediyorum ? Belli aslında lise ortamından ve liselilerden son derece ciddi olduğunuz bir konu hakkında bile dalga geçilebilecek malzeme çıkartabiliyorlar. Karekteristik problemlerimi polemik konusunu yapabiliyorlar. Bunlar hoş değil. Temelde şiddetli ve keskin ideallerede sahip olduğumdan nefret duygum gerektiğinden fazla. Kinim ise bende kalsın onlar siyasi ideallerimin parçası.
En azından edebiyata olan tutkum her gün birkaç saatliğine her şeyi unutturabiliyor.Şiir ve deneme yazmak en büyük hazlarımdan ikisi...
Şimdi sormak istiyorum bir insan böylesine zıt iki duygu grubunun savaşı arasında kalırsa ne yapabilir ? Genç yaşına rağmen tükenmekten başka çaresi var mı ? Olmadı edebiyatta kendime bir hayal dünyası mı oluşturmalıyım ?
Öncelikle yaştan girelim önemli bir konu yaşım 17 Lise 3. sınıftayım. Hemen "ergen" "liseli" tanımlaması yapılıp ciddiye almadan mesajlar atmanızı istemem çünkü hayatın gerçekleri beni olması gerekenden erken olgunlaştırdı.Ne yapmam gerektiğinin neyin doğru neyin yanlış olduğunun farkında olmadığım şu dönemde iki duygu grubu ile ayakta kalmaya çalışıyorum birincisi " Aşk ve Sevgi" ikincisi "Kin ve Nefret"
İnsanın sevdiği insanı sonsuza kadar kaybetmesi zor bir durum -sevdiği yanlış olduğu aşık olduğu insanı - Ancak artık öyle birinin olmamasına rağmen içimde halen müthiş bir aşk taşıyorum.2 yıl oldu vahim kazanın üzerinden ancak bir nebze olsun unutmadım. Bu denli bir çöküntüyü o iki duygu grubu ile bastırmak zorundayım. Beni hayata tutan temel etmenler bunlar. He intihar eder miyim ? Kesinlikle etmem ama bazen ölmek istiyorum.
Diğer taraftan sevmeye çalıştığım bir kız var. Kızın son derece hızlı yaşantısı benim ona açılmamın önündeki en büyük engel olsa gerekki kendimde bir türlü cesareti toplayamadım.Gözlemlediğim kadarıyla o da birini seviyor.Beni sevebilir mi emin değilim - aslında kendimi kandırıyorum bir hafta denese bile ardından bırakacaktır-
Bu kızı eski aşkım kadar seviyorum aslında yine aynı şekilde anlamsız ve sonsuz duygular besliyorum.Ancak tek sorunum bu değil.
Gelelim ikinci duygu grubunda. Kimden nefret ediyorum ? Belli aslında lise ortamından ve liselilerden son derece ciddi olduğunuz bir konu hakkında bile dalga geçilebilecek malzeme çıkartabiliyorlar. Karekteristik problemlerimi polemik konusunu yapabiliyorlar. Bunlar hoş değil. Temelde şiddetli ve keskin ideallerede sahip olduğumdan nefret duygum gerektiğinden fazla. Kinim ise bende kalsın onlar siyasi ideallerimin parçası.
En azından edebiyata olan tutkum her gün birkaç saatliğine her şeyi unutturabiliyor.Şiir ve deneme yazmak en büyük hazlarımdan ikisi...
Şimdi sormak istiyorum bir insan böylesine zıt iki duygu grubunun savaşı arasında kalırsa ne yapabilir ? Genç yaşına rağmen tükenmekten başka çaresi var mı ? Olmadı edebiyatta kendime bir hayal dünyası mı oluşturmalıyım ?