Küçük yaşlardan beri bilgisayar kullanan biriyim. İnternette çok dolaştım, okulum ve çoğunlukla internetin sayesinde İngilizce'm oldukça güzel. Hatta, daha fazla konu olduğu için çoğunlukla İngilizce içerikleri izliyor/okuyorum. Aklıma ne gelse (Mesela, LCD ekranlar nasıl çalışır?) hemen açıp bakıyorum. Araştırıyorum. Ara sıra oyun oynuyorum, ara sıra müzik dinliyorum, ara sıra film izliyorum, çoğunlukla genel kültürümü arttıracak içeriklerde dolaşıyorum. Tabii, konu anlatımları, ders de yapıyorum.
Gelgelelim esas sıkıntıya, ailem, ben bilgisayar başında ne yapsam yapayım kendimi aptallaştırıyorum zannediyor. Doğrudur, sabah kalkarım, akşama kadar bilgisayarın başında otururum, yatarım. En azından TikTok'ta, Instagram'da dolaşmıyorum. Genel kültür ve bilgi kazanıyorum. Ailem, beni bilgisayarın başında bu kadar çok tutan şeyin ne olduğunu soruyor. Anlamayacakları için susuyorum. Daha da çok kızıyorlar. Mimikleri, ses tonları, hareketleri, davranışları. Az önce şunları yaşadık:
Yemek sofrasında oturuyordum, normal bir şekilde yemek yiyordum. Babam bi' anda dik dik bakmaya başladı. Ne olduğunu sordum. "Hızlı hızlı yiyip hemen bilgisayarına gideceksin, değil mi?" Tabii ki ses tonu ve hareketleri, insanı boğuyor. "Hayır, normalde nasıl yiyorsam öyle yiyorum." Sonra sustuk, herkes gergin, bir anda tekrar dik dik bakmaya başladı. Ne olduğunu sordum. Sonra, tartıştık, kızdılar. Şimdi odamdayım, öyle oturuyorum.
Ne yapsam yapayım, bilgisayara bağlıyorlar. Bir de benden somut bir şey istiyorlar. O kadar bilgisayar başında duruyorsam, bir ürün mü yapıyorum, bir şey mi tasarlıyorum diye düşünüyorlar. Ben onlara Linux işletim sistemini öğrenmeye çalıştığımı söylersem, anlamazlar. Açıklama zahmetine de giremem. Çünkü onlar için boş iş. Devir bilgisayar devri değil mi? Her şey bilgisayarda olup bitmiyor mu? Ne bu nefret?
Daha bu sabah yaşadım:
Sabah kalkmıştım, bilgisayarımı açmıştım, önümde defter, elimde kalem, bilgisayardan derslerde geri kaldığım noktaları tamamlıyordum. Bunu yaparken bile, sanki kötü bir şey yapmışım, sanki onlara büyük masraf çıkarmışım gibi, sanki onlara borçluymuşum gibi bana kızdılar. Dersi bilgisayardan çalıştığım için kızdılar.
Çok baskı yapıyorlar. Ben babamın esneme sesini bile duyunca tedirgin olmak, ayak desinden kimin kim olduğunu anlayıp ona göre davranmak istemiyorum.
Gelgelelim esas sıkıntıya, ailem, ben bilgisayar başında ne yapsam yapayım kendimi aptallaştırıyorum zannediyor. Doğrudur, sabah kalkarım, akşama kadar bilgisayarın başında otururum, yatarım. En azından TikTok'ta, Instagram'da dolaşmıyorum. Genel kültür ve bilgi kazanıyorum. Ailem, beni bilgisayarın başında bu kadar çok tutan şeyin ne olduğunu soruyor. Anlamayacakları için susuyorum. Daha da çok kızıyorlar. Mimikleri, ses tonları, hareketleri, davranışları. Az önce şunları yaşadık:
Yemek sofrasında oturuyordum, normal bir şekilde yemek yiyordum. Babam bi' anda dik dik bakmaya başladı. Ne olduğunu sordum. "Hızlı hızlı yiyip hemen bilgisayarına gideceksin, değil mi?" Tabii ki ses tonu ve hareketleri, insanı boğuyor. "Hayır, normalde nasıl yiyorsam öyle yiyorum." Sonra sustuk, herkes gergin, bir anda tekrar dik dik bakmaya başladı. Ne olduğunu sordum. Sonra, tartıştık, kızdılar. Şimdi odamdayım, öyle oturuyorum.
Ne yapsam yapayım, bilgisayara bağlıyorlar. Bir de benden somut bir şey istiyorlar. O kadar bilgisayar başında duruyorsam, bir ürün mü yapıyorum, bir şey mi tasarlıyorum diye düşünüyorlar. Ben onlara Linux işletim sistemini öğrenmeye çalıştığımı söylersem, anlamazlar. Açıklama zahmetine de giremem. Çünkü onlar için boş iş. Devir bilgisayar devri değil mi? Her şey bilgisayarda olup bitmiyor mu? Ne bu nefret?
Daha bu sabah yaşadım:
Sabah kalkmıştım, bilgisayarımı açmıştım, önümde defter, elimde kalem, bilgisayardan derslerde geri kaldığım noktaları tamamlıyordum. Bunu yaparken bile, sanki kötü bir şey yapmışım, sanki onlara büyük masraf çıkarmışım gibi, sanki onlara borçluymuşum gibi bana kızdılar. Dersi bilgisayardan çalıştığım için kızdılar.
Çok baskı yapıyorlar. Ben babamın esneme sesini bile duyunca tedirgin olmak, ayak desinden kimin kim olduğunu anlayıp ona göre davranmak istemiyorum.