- Katılım
- 30 Eylül 2005
- Mesajlar
- 18,590
- Reaksiyon puanı
- 2,007
- Puanları
- 113
- Yaş
- 40
Sevgili İntihar Mektubu;
Ne gariptir ki, her zaman klişe olmuş "Sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım" sözü şu an için geçerli değil. Aslında garip olan benim bu satırları yazarken aynı anda senin okuman. Çünkü ilk defa yazdığım bir mektubun alıcısı yok. Alıcısı harflerle kirlenmeyi bekleyen boş, bembeyaz bir kağıt parçası.
İnsanlar neden intihar etmeden önce bir şeyler yazar ki? Amaçları gitmeden önce bir şeyleri değiştirmek mi, yoksa bütün sırlarını açıklayıp, nedenleri belirtip, yıllardır onu anlayamadığını düşündüğü insanların iş işten geçtikten sonra onu anlayabilmelerini sağlamak mı?.
Ama yok... Benim durumum farklı. Ben bu mektubu sana yazıyorum sevgili mektup. Benle birlikte yok olup gideceksin bu dünyadan. Kimse de okuyamayacak !
Çok fazla derdim yok benim. İntihara meyyalim dertten de değil aslında. İntihar girişimim kavuşmak için olacak. O kadar özledim ki O'nu !.. Benim yarim ateistti !.. Belki de benim yüzümden öldü. Hala emin değilim.. Neyse sevgili intihar mektubu fazla derine inmeyelim... Ben onu çok özledim. Bu o kadar büyük bir özlem ki artık onu görmek istiyorum. Ve sanırım bu özlemden ziyade büyük, kocaman, yüce bir aşk.. Ölümüne aşk !..
Evet bu kadar çok seviyorum onu. Delicesine.. Evet belki delilik bu az sonra yapacağım. Ama ben inanan biriyim, müslüman biriyim lakin cennete gideceğimin garantisi olmadığı gibi cehenneme gideceğimin de garantisi yok. İşi şansa bırakamam sevgili intihar mektubu. Bir an önce dünya ile ilişiğimi kesip cehennemde kavuşmam lazım sevdiğime.
Az sonra bidondaki benzini üzerime dökeceğim.Ardından çakmağımla önce seni, sonra seninle kendimi tutuşturacağım. İkimiz de aynı anda yok olacağız. Bu belki de bir cehennem provası olur ne dersin?.. Hazır mısın sevgili intihar mektubu?.
Güle güle !..
Yazan : PESİMİST.....
Ne gariptir ki, her zaman klişe olmuş "Sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım" sözü şu an için geçerli değil. Aslında garip olan benim bu satırları yazarken aynı anda senin okuman. Çünkü ilk defa yazdığım bir mektubun alıcısı yok. Alıcısı harflerle kirlenmeyi bekleyen boş, bembeyaz bir kağıt parçası.
İnsanlar neden intihar etmeden önce bir şeyler yazar ki? Amaçları gitmeden önce bir şeyleri değiştirmek mi, yoksa bütün sırlarını açıklayıp, nedenleri belirtip, yıllardır onu anlayamadığını düşündüğü insanların iş işten geçtikten sonra onu anlayabilmelerini sağlamak mı?.
Ama yok... Benim durumum farklı. Ben bu mektubu sana yazıyorum sevgili mektup. Benle birlikte yok olup gideceksin bu dünyadan. Kimse de okuyamayacak !
Çok fazla derdim yok benim. İntihara meyyalim dertten de değil aslında. İntihar girişimim kavuşmak için olacak. O kadar özledim ki O'nu !.. Benim yarim ateistti !.. Belki de benim yüzümden öldü. Hala emin değilim.. Neyse sevgili intihar mektubu fazla derine inmeyelim... Ben onu çok özledim. Bu o kadar büyük bir özlem ki artık onu görmek istiyorum. Ve sanırım bu özlemden ziyade büyük, kocaman, yüce bir aşk.. Ölümüne aşk !..
Evet bu kadar çok seviyorum onu. Delicesine.. Evet belki delilik bu az sonra yapacağım. Ama ben inanan biriyim, müslüman biriyim lakin cennete gideceğimin garantisi olmadığı gibi cehenneme gideceğimin de garantisi yok. İşi şansa bırakamam sevgili intihar mektubu. Bir an önce dünya ile ilişiğimi kesip cehennemde kavuşmam lazım sevdiğime.
Az sonra bidondaki benzini üzerime dökeceğim.Ardından çakmağımla önce seni, sonra seninle kendimi tutuşturacağım. İkimiz de aynı anda yok olacağız. Bu belki de bir cehennem provası olur ne dersin?.. Hazır mısın sevgili intihar mektubu?.
Güle güle !..
Yazan : PESİMİST.....
