KaTaRaN
Profesör
- Katılım
- 20 Aralık 2019
- Mesajlar
- 2,850
- Reaksiyon puanı
- 2,515
- Puanları
- 358
- Yaş
- 30
Hepimizin dertleri vardır elbet. Fakat bu sefer çok zor durumdayım. Öncelikle her şeyin başlangıcı üniversitesinin uzaması. Sonra annemin hasta olması. Ve parasızlık. Okul uzadı başa çıktım bir şekilde toplumsal değil ama ailesel baskı çok yıprattı beni. Geçtiğimiz kış annem hasta oldu. Psikolojik tedavi gördü. Herkes bana her şeye hazırlıklı olmam gerektiğini söyledi. Kendimi hazırladım her şeye. Fakat Allah'a şükür annem iyileşti. Fakat hastaneye yatmadan önceki evdeki davranışları, gözlerinin içindeki aklın varlığına olan işaret hiç birisi aklımdan çıkmıyor. Okuldan dolayı part time çalışırdım annem hasta olunca ona baktım. Para 0 oldu. Sonra da corona başladı. Okul meçhul şuan. Oradan kendimi baskılanmış hissediyorsum. Parasızlık çok zor bankalar sürekli arıyor. Umrumda değil gibi yapsamda umrumda. Ve annemin hastalığı. O kadar kötü hissediyorum ki anlatamam. Evden dışarı çıkamadığım için sürekli düşün düşün kafayı yiyorum. Annem telefonumu da kırmıştı bu hastalığı zamanın da. O zamanlar pc yok tel yok. Annemi kontrol altına almaya çalışırdım sürekli. Kafa dağıtmadım hiç. İmkanımda yoktu. Şimdi telefon aldım kafa dağıtmak için uğraşıyorum ama çok zor geliyor. Bugün abime yazdım arkadaşlarıma yazdım. Mesaj atıyorum 2 saat sonra dönüş yapılıyor. Bu yüzden de kimse ile paylaşmadım. Yazıp rahatlamak istedim biraz da fakat umarım bu sessiz çığlığımı duyarsınız...