Tesadüf mü ? Kader mi ?

[7/24]

Sarıl bana sımsıkı şimdi tut elimi seninle zaman yolculuğuna başlıyoruz mavi gözlü
Sıkı tut elimi lütfen, geçmişimizin gerçeklik derinliğinde kaybolmaya hazırmısın?
Benim çocukluk aşkım!
Yıllar sonra yeniden karşılaşmak ve uzun uzun bakışmak
Tesadüf mü?
Yoksa kader mi?
Uzun aradan sonra bir anda seni karşımda görmek şaşırtıcı..!
Tesadüf mü?
Yoksa kader mi?
Sanki kalbim yerinden çıkacak gibi öyle hızlı atıyor ki bunu gizlemek mümkün değil!
Aşk tesadüfleri mi sever yoksa kaderi mi?
Senin gözlerin yüreğimde, benim gözlerimse gözlerindesanki
Akan katre gözyaşlarımız işte kalbimizde yıllar sonra bir gülücükte izmir güzeli
Bu duygu anlatılmaz yaşanır türden ne kadar güzelleşmişsin mavi gözlü
Bir masaldan çıkarcasına o kadar renkli bir o kadar da güzelsin
O renkli gözlerin hiç değişmemiş mavi gözlü; gökyüzü gibi muhteşem!
Hadi tut elimi sımsıkı, zaman yolculuğuna başlıyoruz elimi hiç bırakma
90’lı yıllara dönüyoruz hani senin salıncaktan düştüğün an var ya işte o tarihe
Ben ise seni izliyordum seni seviyordum ama diyemiyordum çekiniyordum
Görebiliyor musun güzel gözlüm o çekingenliğimi ne kadar masum değil mi !?
Ama sen salıncaktan düştün canın çok yanmıştı ağlıyordun dayanamadım
Sarı bir çiçek koparttım ve koşarak yanına geldim hızlıca soluk soluğa
Çok korkmuştum sana bir şey oldu diye, görüyor musun o halimi ne kadar korkmuşum dimi
Ama sen beni görünce ağlamadın utandın ama dizin de kanıyordu azıcık,
Acını dindirmek için bir nebze de olsa,
Büyük bir cesaretle arkamda sakladığım ilk çiçeğimi verdim sana ne güzel gülümsedin öyle ..
Görüyor musun çocuksa gülüşlerimizi hadi daha yaklaşalım bizi görmüyorlar nasıl olsa
Ve sana birazdan seni sevdiğimi söyleyeceğim bir cesaretle gök mavisi gözlerine bakarak
Seni sevdiğimi söyledim sustun ama hoşuna gitti sanırım hafifçe güldün
Sonra uzaklaştın yanımdan ama sonra geri geldin ve yanağıma bir öpücük kondurdun
Dünyalar benim olmuştu o an, görüyor musun bak nasıl zıplıyorum duramıyorum yerinde
Seni öyle çok seviyordum ki çocukluk aşkım sende öyle tabi ve sevdik birbirimizi hep
Sonra ayrıldık işte ama biz değil, şehirler ayırdı bizi,
Çünkü istanbul’a taşındık 14 yaşımdayken çok ağlamıştımsen saatini verdin unutma beni diye!
Her zaman hep aklımda olayım diye sanki büyüyüp küçülmüştük
Kalbim çok acıyordu tat vermiyordu hiçbir şey, yemek bile yemek istemiyordum
Aşkın anlamını ilk o zaman öğrenmiştim ve acısını da….!
Sende benden sonra hastalanmışın üzüntüden bronşitin astıma çevirmişti
Eve gelen her telefonda koşarak açardım konuşurduk, derslerden, izmirden, istanbuldan..!
Ama çekinirdik aşktan bahsetmeye utanırdık aslında çocukluk işte..
Bak görebiliyor musun mavi gözlüm telefonu kapattıktan sonra nasıl ağlıyorum evden çıkıyorum
Koşabildiğim kadar koşuyorum ve ne zaman bir parka gitsem hep gözüm salıncaklarda olurdu!
Yani sende olurdu ama sonra unuttuk unutulduk yaşanmışlıkları, masumlukları, çocukluğumuzu…
Çocukluk aşkım benim, hadi tut elimi geçmişimizin tünelinden çıkıyoruz artık..!
Seninle yıllar sonra yeniden karşılaşmak ve yeniden aşık olmak
Tesadüf mü ?
Yoksa kader mi ?
Sence.!?


online destek




​