maxxdump
Dekan
- Katılım
- 2 Nisan 2008
- Mesajlar
- 6,377
- Reaksiyon puanı
- 6
- Puanları
- 38
- Yaş
- 39
Futbolun ilahları karar vermiş bir kere, bizi arkadan itiyorlar.. Yine en olmayacak anda maçı çevirdik, Hırvatlar’ı moralman bitirdik ve kazandık.. Artık kupaya dek yolumuz var.
BİR Türk olarak inanamıyorum.. Tarihimizde ilk defa Avrupa Şampiyonası’nda yarı finale yükseldik.. Hem de turnuvanın en iyi takımlarından; elemelerde İngiltere’yi 2 defa yenen, grubunda Almanya’yı deviren Hırvatistan’ı eleyerek.. Üstelik neredeyse penaltı atacak 5 oyuncumuzun bile güçbela biraraya geldiği bir noktada.. Üstelik 119. dakikada geriye düşmemize rağmen.. Üstelik 120+2’de bulduğumuz mucize golle maçı penaltılara taşıyarak.. Bütün Türkiye’yi tebrik ediyorum.. Ve futbolun ilahlarını seviyorum.. O ilahların canı isterse işte size böyle sürprizler yapar.. Bazen tek kale oynarsın gol atamazsın.. Bazen en umudunu kestiğin anda kazanırsın..
***
MAÇI değerlendirmeye sondan, yani penaltılardan başlamak istiyorum.. Penaltılar öncesinde futbolcuların yüz ifadelerinden bile kazanacağımız belliydi.. Çünkü Hırvat hoca Biliç, hakeme son saniyede oyuncu değiştirmesine izin vermediği için kızıyordu.. Hırvat futbolcular neredeyse “Yahu bu Türkler okunmuş, üflenmiş, biz bunları hayatta yenemeyiz” der gibi çaresiz çaresiz birbirlerine bakıyordu.. Biz ise sevinç çığlıkları atıyorduk ve mağrurduk..
Bu olumsuz psikolojiyle beyaz noktaya giden Hırvatlar, moral bozukluğundan 3 penaltı kaçırdı.. Biz ise o moralle hiç kaçırmadık ve tarihi yeniden yazdık.. Ben penaltıcı değildim, gerekirse atıyordum.. Ama dünkü ortamda penaltı atmak yürek ister.. Maç içindeki gibi değil bu, telafisi hiç yok, kaçırdın mı dünya başına yıkılır.. Düşünün benim gibi rahat bir adam söylüyor bunu.. Ben atmakta zorlanırdım açıkçası..
***
UZATMALARDA Hırvatlar resmen yorgunluktan bayıldı.. Çünkü 90 dakika boyunca onlar futbol oynamaya çalıştı.. Tam biz ‘Maç 0-0’a bağlandı’ derken, 119. dakikada saçmasapan bir kontrataktan, dünkü şansımıza hiç yakışmayacak kadar şanssız bir gol yedik.. Yine de sahadaki 11 inanmaya devam etti.. Bu inanç futbolda çok önemli.. Nitekim Rüştü’nün uyanıklık yapıp çabuk kullandığı 50 metrelik degajda 3 Hırvat savunma oyuncusu birbirine girince, Semih klas bir gol vuruşuyla yarı finali getirecek kapıyı açtı..
***
90 DAKİKAYA bakarsak.. Hiç demagoji yapamayacağım açıkçası.. Biz futbol filan oynamadık..
Bir kere kadro açısından büyük zaaflarımız vardı.. Göbekteki Emre-Gökhan Zan ikilisini, teknik direktör olsam Eskişehirspor’da bile yan yana oynatmam.. Sağdaki Sabri de ‘felaket’ti.. İlk yarıda kanadını o kadar boş bıraktı ki, 2 net gol pozisyonunu melekler sayesinde önledik..
Bu mecburi seçimlerden dolayı Fatih Terim’e defansla ilgili birşey diyemiyorum.. Arkamıza güvenmediğimiz için ön liberoların anlamı büyüktü.. Oyunu onlar tutacaktı.. Topal-Hamit ikilisi 60 dakikayı iyi götürdü.. Ama Hırvatlar yüklenmeye başladıktan sonra, o bölgede sıkıntı doğdu..
Forvetler maçı elleri belinde izleyince geriye yaslanmaya başlamıştık ve Terim’in hamle zamanı gelmişti.. Önce ‘anlamsız’ bir Colin-Uğur değişikliği (kalite olarak Ayhan’a bayılmam ama Ayhan girmeliydi) yaptı.. ‘0’ oynayan biri çıktı, ‘0’ oynayan biri girdi.. Ama 75’teki ikinci değişiklik daha garip geldi bana.. Orta sahanın tek defansif adamı Topal’ın çıkmasının açıklaması yoktu.. Yine de en azından Semih’in girmesi oyunun kaderini değiştirdi..
***
BU kadar zorlanıp işi şansa bırakmamızın sebebi çok şey beklediğimiz silahlarımızın (Nihat, Tuncay, Arda) takıma hiçbir şey vermemesiydi.. 90 dakika Topal’ın 100 metreden (!) vurduğu şut dışında kaleye gidemedik.. Hırvatlar ise 7 önemli tehlike yarattı. Rüştü ve bir keresinde de üst direk gol yememizi önledi.. İlahlar sayesinde maçı uzatmalara taşıdık.. Bizde iyiler Rüştü, Hakan ve Hamit’ti..
Ben yazısını skora göre değiştiren zihniyete karşıyım.. Bu nedenle şunu itiraf ediyorum:
“Biz bu balla şampiyon oluruz.”
kaynak: http://www.maraton.com.tr/news.php?news_id=47888
BİR Türk olarak inanamıyorum.. Tarihimizde ilk defa Avrupa Şampiyonası’nda yarı finale yükseldik.. Hem de turnuvanın en iyi takımlarından; elemelerde İngiltere’yi 2 defa yenen, grubunda Almanya’yı deviren Hırvatistan’ı eleyerek.. Üstelik neredeyse penaltı atacak 5 oyuncumuzun bile güçbela biraraya geldiği bir noktada.. Üstelik 119. dakikada geriye düşmemize rağmen.. Üstelik 120+2’de bulduğumuz mucize golle maçı penaltılara taşıyarak.. Bütün Türkiye’yi tebrik ediyorum.. Ve futbolun ilahlarını seviyorum.. O ilahların canı isterse işte size böyle sürprizler yapar.. Bazen tek kale oynarsın gol atamazsın.. Bazen en umudunu kestiğin anda kazanırsın..
***
MAÇI değerlendirmeye sondan, yani penaltılardan başlamak istiyorum.. Penaltılar öncesinde futbolcuların yüz ifadelerinden bile kazanacağımız belliydi.. Çünkü Hırvat hoca Biliç, hakeme son saniyede oyuncu değiştirmesine izin vermediği için kızıyordu.. Hırvat futbolcular neredeyse “Yahu bu Türkler okunmuş, üflenmiş, biz bunları hayatta yenemeyiz” der gibi çaresiz çaresiz birbirlerine bakıyordu.. Biz ise sevinç çığlıkları atıyorduk ve mağrurduk..
Bu olumsuz psikolojiyle beyaz noktaya giden Hırvatlar, moral bozukluğundan 3 penaltı kaçırdı.. Biz ise o moralle hiç kaçırmadık ve tarihi yeniden yazdık.. Ben penaltıcı değildim, gerekirse atıyordum.. Ama dünkü ortamda penaltı atmak yürek ister.. Maç içindeki gibi değil bu, telafisi hiç yok, kaçırdın mı dünya başına yıkılır.. Düşünün benim gibi rahat bir adam söylüyor bunu.. Ben atmakta zorlanırdım açıkçası..
***
UZATMALARDA Hırvatlar resmen yorgunluktan bayıldı.. Çünkü 90 dakika boyunca onlar futbol oynamaya çalıştı.. Tam biz ‘Maç 0-0’a bağlandı’ derken, 119. dakikada saçmasapan bir kontrataktan, dünkü şansımıza hiç yakışmayacak kadar şanssız bir gol yedik.. Yine de sahadaki 11 inanmaya devam etti.. Bu inanç futbolda çok önemli.. Nitekim Rüştü’nün uyanıklık yapıp çabuk kullandığı 50 metrelik degajda 3 Hırvat savunma oyuncusu birbirine girince, Semih klas bir gol vuruşuyla yarı finali getirecek kapıyı açtı..
***
90 DAKİKAYA bakarsak.. Hiç demagoji yapamayacağım açıkçası.. Biz futbol filan oynamadık..
Bir kere kadro açısından büyük zaaflarımız vardı.. Göbekteki Emre-Gökhan Zan ikilisini, teknik direktör olsam Eskişehirspor’da bile yan yana oynatmam.. Sağdaki Sabri de ‘felaket’ti.. İlk yarıda kanadını o kadar boş bıraktı ki, 2 net gol pozisyonunu melekler sayesinde önledik..
Bu mecburi seçimlerden dolayı Fatih Terim’e defansla ilgili birşey diyemiyorum.. Arkamıza güvenmediğimiz için ön liberoların anlamı büyüktü.. Oyunu onlar tutacaktı.. Topal-Hamit ikilisi 60 dakikayı iyi götürdü.. Ama Hırvatlar yüklenmeye başladıktan sonra, o bölgede sıkıntı doğdu..
Forvetler maçı elleri belinde izleyince geriye yaslanmaya başlamıştık ve Terim’in hamle zamanı gelmişti.. Önce ‘anlamsız’ bir Colin-Uğur değişikliği (kalite olarak Ayhan’a bayılmam ama Ayhan girmeliydi) yaptı.. ‘0’ oynayan biri çıktı, ‘0’ oynayan biri girdi.. Ama 75’teki ikinci değişiklik daha garip geldi bana.. Orta sahanın tek defansif adamı Topal’ın çıkmasının açıklaması yoktu.. Yine de en azından Semih’in girmesi oyunun kaderini değiştirdi..
***
BU kadar zorlanıp işi şansa bırakmamızın sebebi çok şey beklediğimiz silahlarımızın (Nihat, Tuncay, Arda) takıma hiçbir şey vermemesiydi.. 90 dakika Topal’ın 100 metreden (!) vurduğu şut dışında kaleye gidemedik.. Hırvatlar ise 7 önemli tehlike yarattı. Rüştü ve bir keresinde de üst direk gol yememizi önledi.. İlahlar sayesinde maçı uzatmalara taşıdık.. Bizde iyiler Rüştü, Hakan ve Hamit’ti..
Ben yazısını skora göre değiştiren zihniyete karşıyım.. Bu nedenle şunu itiraf ediyorum:
“Biz bu balla şampiyon oluruz.”
kaynak: http://www.maraton.com.tr/news.php?news_id=47888
