red-bird
Profesör
- Katılım
- 1 Şubat 2008
- Mesajlar
- 4,116
- Reaksiyon puanı
- 8
- Puanları
- 218
Şimdi bir kulağımda kulaklık, diğerinde telefon, gözlerim bir kağıtlarda, bir monitörde… hayat işte…
Dışarıda hava bir bulutlu, bir güneşli… hatta geçen yağmur yağmıştı, bir kaç ay öncesinde ise kar… Düşmüşmüydüm, hatırlayamadım…
Yaşam böyle işte, herşeyi farklı zannediyoruz oysa herşey aynı, bağlantılar, değişiklikler hep rutin oysa… hımm hatırladım bu arada, düşmemiştim… Annemin ayağı kaymıştı paaaatttt oturmuştu yere, neyseki hızlı bir düşüş değildi… onu kaldıracağım yerde gülme krizi tutmuştu birde, annemde benimle beraber gülüyordu haline… işte böyle…
Sinemaya gidip değişiklik yapayım diyorum kendi kendime… Film aynı, senaryo aynı, olaylar birbirine benziyor… ya ölüyor, ya yaşıyor, ya gülüyor ya da ağlıyor… az biraz değişik evet ama aynısı işte…
Ne büyük değişiklik yaptım kendime…
Hayat böyle…
Arkadaşım arıyor inatla, cevap veresim yok. Kafamı dinlesem ne güzel olur…
‘Ama nerede kafa dinleniyor ki? Diyorum kendi kendime…’
en sakin yerde bile bir kelebek, bir karınca çekiyor dikkatimi, sanki anlıcakmış gibi beni anlatıyorum içimdekileri… sonrasında inceliyorum, Allah’ın işi işte diyorum düşünüyorum düşünüyorum yine kafam doluyor…
‘Dinleyebildin mi kafanı’ diye soruyorum kendime, cevabım ise şu oluyor ;
Ben ya hep dinlenginim
Ya da hep yorgun…
Çünkü hayat böyle
Sen kendini nasıl hissedersen işte öyle…
red-bird (deneme
)
Dışarıda hava bir bulutlu, bir güneşli… hatta geçen yağmur yağmıştı, bir kaç ay öncesinde ise kar… Düşmüşmüydüm, hatırlayamadım…
Yaşam böyle işte, herşeyi farklı zannediyoruz oysa herşey aynı, bağlantılar, değişiklikler hep rutin oysa… hımm hatırladım bu arada, düşmemiştim… Annemin ayağı kaymıştı paaaatttt oturmuştu yere, neyseki hızlı bir düşüş değildi… onu kaldıracağım yerde gülme krizi tutmuştu birde, annemde benimle beraber gülüyordu haline… işte böyle…
Sinemaya gidip değişiklik yapayım diyorum kendi kendime… Film aynı, senaryo aynı, olaylar birbirine benziyor… ya ölüyor, ya yaşıyor, ya gülüyor ya da ağlıyor… az biraz değişik evet ama aynısı işte…
Ne büyük değişiklik yaptım kendime…
Hayat böyle…
Arkadaşım arıyor inatla, cevap veresim yok. Kafamı dinlesem ne güzel olur…
‘Ama nerede kafa dinleniyor ki? Diyorum kendi kendime…’
en sakin yerde bile bir kelebek, bir karınca çekiyor dikkatimi, sanki anlıcakmış gibi beni anlatıyorum içimdekileri… sonrasında inceliyorum, Allah’ın işi işte diyorum düşünüyorum düşünüyorum yine kafam doluyor…
‘Dinleyebildin mi kafanı’ diye soruyorum kendime, cevabım ise şu oluyor ;
Ben ya hep dinlenginim
Ya da hep yorgun…
Çünkü hayat böyle
Sen kendini nasıl hissedersen işte öyle…
red-bird (deneme
)
