|Ⓢєччαh|
Müdavim
- Katılım
- 12 Mart 2011
- Mesajlar
- 35,210
- Reaksiyon puanı
- 10,323
- Puanları
- 113
Şarkı ve türkülerde küfür sözler
Küfrün asıl anlamının örtme olduğunu söylemiş, dar ve geniş anlamından söz etmiştik. Dar anlamı nankörlüktür. Tükettiği nimetlerin sahibinden habersiz olma, ona itaat etmeme, isyan etme işte bu anlamda küfürdür. Çünkü böyle bir insan hakkı ve hakikati görmemekle, onu en azından kendi nazarından gizlemiş olur.
Bu manada "her bir günah içinde küfre giden bir yol vardır" sözü çok anlamlıdır. Çünkü günahlar kalbe düşmüş siyah lekeler gibidirler, büyüklükleri oranında kalbi kirletirler ve hakikatin görülmesine engel olurlar. İkinci olarak günahlar küfür ağacının meyveleridirler. Çünkü bireyde ya da toplumda küfür hâkim olmuş olsaydı, işte sanki her tarafta bu meyveler bulunmuş olacaktı.
Günahlar ayna zamanda internet sayfalarındaki linkler/irtibatlar gibidirler. Tıkladığınızda ya da bulaştığınızda sizi adım adım küfre doğru çekerler. Bu tıpkı "mikrop öldürücüdür" denmesi gibidir. İnsana üç beş tane mikrop bulaşsa ona bir şey yapamaz. Ama mikroplar hafife alınsa ve çoğalmalarına imkân hazırlansa günün birinde insanı öldürebilirler. Günahlar da böyledir. Onun için günahlarda küfre giden bir yol vardır denmiştir.
İkinci önemli nokta küfür sayılan bir fiilin ya da sözün insanı mutlaka kâfir yapmayabileceği gerçeğidir. Fiilin ve sözün küfür olmasıyla, insanın kâfir olması, ya da kâfir sayılması ayrı ayrı şeylerdir. Allah"ın egemenliğini yok sayma anlamındaki bir söz küfürdür, ama bu sözü insan Allah"ı inkâr maksadıyla söylememişse ve Allah"ı açıkça reddetme anlamına gelmiyorsa kişi kâfir olmayabilir. Bu tür sözler fıkıh kitaplarında "elfaz-ı küfür"/ küfür sözler başlığı altında sıralanır. Mesela, "Allah bu adamı ne kadar çirkin yaratmış" demek küfür bir sözdür, çünkü Allah"ın tercihini kabullenmeme anlamına gelir. Ama biz bunu söyleyen adamın kâfir olduğuna hükmedemeyiz. Gerçi o içinden bu sözü, Allah"a karşı öyle bir isyanla söylemiş olabilir ki, O'nun katında gerçekten kâfir sayılmış da olabilir, ama biz bunu bilemeyiz ve ona kâfirdir diyemeyiz. Çünkü bir insanın kâfir olmasının peşinden getireceği pek çok hüküm vardır. Mesela evliyse nikâhı düşmüş olur.
Sözü türkülerimizdeki ve şarkılarımızdaki küfür sözlere getireceğiz.
Düşünceler eylemlere götüreceği gibi, eylemler de tekrarlanırsa düşüncelere götürür. "Dervişin fikri neyse zikri de odur" sözü bunu anlatır. Kötü düşünen kötü söyler, kötü söyleyen de kötü düşünür. Onun için Allah "insanlara güzel konuşun", "Siz düzgün sözler söyleyin ki, Allah da işlerinizi düzeltsin" buyurur.
Eski türkülerin ve şarkıların da bir namusu vardı. Karadeniz ağzıyla "sevdali günlerume geldi çatti Ramazan" dizesi bir inancı yansıtır.
Şimdi de şu abuk subuk türkü sözlerine bakın:
Gülmeyecek bu yüzü, neden verdin bana ya Rab?
Ya birazcık neşe ver, ya beni baştan yarat.
Baştan yarat ellerimi, baştan yarat gözlerimi,
Baştan yaz şu kaderimi, tanrım beni baştan yarat.
Azacık düşünebilen anlar ki, bu sözlerde Allah"a isabetsizlik ve bilgisizlik isnat edilmektir. Kişi bu söylediklerini inanmadan söylerse küfür bir söz söylemiş olur. Şarkının havasına girip gerçekten öyle inanırsa kâfir olur.
Ne yaptım Allah"ım dertli doğacak... Ömrüme verilen bu ceza niye?
Vurdu süründürdü felek tokadı, ömrüme verilen bu ceza niye?
Allah"ın gücüne gider mi bilmem, verdiği bu candan ben bıktım...
Tanrım, kötü kullarını sen affetsen ben affetmem...
Kahpe felek sana nettim neyledim?
Niyetin sadece bir can vermekse, her nefes gönlüme birer darbeyse,
Sevilmek sevene zulüm etmekse, ben kulun değilim, gücenme tanrım...
İtirazım var bu zalim kadere, itirazım var bu sonsuz kedere...
İbadetin oldum inancın oldum, sanki sen yarattın ben kulun oldum
Affet tanrım diye yalvardım durdum, sevdikçe sayende günahkâr oldum...
Kaderim düşman bana, kahretmişim dünyama,
Adımı sorma bana bir bahtı karalıyım... Kahpe kader...
Her gün isyanım var benim kadere, ne öldürdü ne güldürdü bir kere.
Şunları da ekleyelim:
Tanrı bazen kulunu işitmiyor, neden?
Bir sana taptım, bir tanrıya taptım...
Rabbim adaletin bu kadar mı? Alıştım kaderin zulmüne artık.
Kuluna kul oldum, severek taptım...
Secde ettim taparcasına...
Madem unutacaktın beni neden yarattın?
Kısaca bu ifadeler küfür sözlerdir. Düşünmeden söylemiş olan tövbe etmelidir. Bunda bir sakınca görmeyen küfre girer. Yani şarkıların ve türkülerin bile şirke çağırdığı bir toplum haline geldik. Bunları okuyan şarkıcılar da şeytanın gönüllü zurnaları.
Faruk BEŞER
Küfrün asıl anlamının örtme olduğunu söylemiş, dar ve geniş anlamından söz etmiştik. Dar anlamı nankörlüktür. Tükettiği nimetlerin sahibinden habersiz olma, ona itaat etmeme, isyan etme işte bu anlamda küfürdür. Çünkü böyle bir insan hakkı ve hakikati görmemekle, onu en azından kendi nazarından gizlemiş olur.
Bu manada "her bir günah içinde küfre giden bir yol vardır" sözü çok anlamlıdır. Çünkü günahlar kalbe düşmüş siyah lekeler gibidirler, büyüklükleri oranında kalbi kirletirler ve hakikatin görülmesine engel olurlar. İkinci olarak günahlar küfür ağacının meyveleridirler. Çünkü bireyde ya da toplumda küfür hâkim olmuş olsaydı, işte sanki her tarafta bu meyveler bulunmuş olacaktı.
Günahlar ayna zamanda internet sayfalarındaki linkler/irtibatlar gibidirler. Tıkladığınızda ya da bulaştığınızda sizi adım adım küfre doğru çekerler. Bu tıpkı "mikrop öldürücüdür" denmesi gibidir. İnsana üç beş tane mikrop bulaşsa ona bir şey yapamaz. Ama mikroplar hafife alınsa ve çoğalmalarına imkân hazırlansa günün birinde insanı öldürebilirler. Günahlar da böyledir. Onun için günahlarda küfre giden bir yol vardır denmiştir.
İkinci önemli nokta küfür sayılan bir fiilin ya da sözün insanı mutlaka kâfir yapmayabileceği gerçeğidir. Fiilin ve sözün küfür olmasıyla, insanın kâfir olması, ya da kâfir sayılması ayrı ayrı şeylerdir. Allah"ın egemenliğini yok sayma anlamındaki bir söz küfürdür, ama bu sözü insan Allah"ı inkâr maksadıyla söylememişse ve Allah"ı açıkça reddetme anlamına gelmiyorsa kişi kâfir olmayabilir. Bu tür sözler fıkıh kitaplarında "elfaz-ı küfür"/ küfür sözler başlığı altında sıralanır. Mesela, "Allah bu adamı ne kadar çirkin yaratmış" demek küfür bir sözdür, çünkü Allah"ın tercihini kabullenmeme anlamına gelir. Ama biz bunu söyleyen adamın kâfir olduğuna hükmedemeyiz. Gerçi o içinden bu sözü, Allah"a karşı öyle bir isyanla söylemiş olabilir ki, O'nun katında gerçekten kâfir sayılmış da olabilir, ama biz bunu bilemeyiz ve ona kâfirdir diyemeyiz. Çünkü bir insanın kâfir olmasının peşinden getireceği pek çok hüküm vardır. Mesela evliyse nikâhı düşmüş olur.
Sözü türkülerimizdeki ve şarkılarımızdaki küfür sözlere getireceğiz.
Düşünceler eylemlere götüreceği gibi, eylemler de tekrarlanırsa düşüncelere götürür. "Dervişin fikri neyse zikri de odur" sözü bunu anlatır. Kötü düşünen kötü söyler, kötü söyleyen de kötü düşünür. Onun için Allah "insanlara güzel konuşun", "Siz düzgün sözler söyleyin ki, Allah da işlerinizi düzeltsin" buyurur.
Eski türkülerin ve şarkıların da bir namusu vardı. Karadeniz ağzıyla "sevdali günlerume geldi çatti Ramazan" dizesi bir inancı yansıtır.
Şimdi de şu abuk subuk türkü sözlerine bakın:
Gülmeyecek bu yüzü, neden verdin bana ya Rab?
Ya birazcık neşe ver, ya beni baştan yarat.
Baştan yarat ellerimi, baştan yarat gözlerimi,
Baştan yaz şu kaderimi, tanrım beni baştan yarat.
Azacık düşünebilen anlar ki, bu sözlerde Allah"a isabetsizlik ve bilgisizlik isnat edilmektir. Kişi bu söylediklerini inanmadan söylerse küfür bir söz söylemiş olur. Şarkının havasına girip gerçekten öyle inanırsa kâfir olur.
Ne yaptım Allah"ım dertli doğacak... Ömrüme verilen bu ceza niye?
Vurdu süründürdü felek tokadı, ömrüme verilen bu ceza niye?
Allah"ın gücüne gider mi bilmem, verdiği bu candan ben bıktım...
Tanrım, kötü kullarını sen affetsen ben affetmem...
Kahpe felek sana nettim neyledim?
Niyetin sadece bir can vermekse, her nefes gönlüme birer darbeyse,
Sevilmek sevene zulüm etmekse, ben kulun değilim, gücenme tanrım...
İtirazım var bu zalim kadere, itirazım var bu sonsuz kedere...
İbadetin oldum inancın oldum, sanki sen yarattın ben kulun oldum
Affet tanrım diye yalvardım durdum, sevdikçe sayende günahkâr oldum...
Kaderim düşman bana, kahretmişim dünyama,
Adımı sorma bana bir bahtı karalıyım... Kahpe kader...
Her gün isyanım var benim kadere, ne öldürdü ne güldürdü bir kere.
Şunları da ekleyelim:
Tanrı bazen kulunu işitmiyor, neden?
Bir sana taptım, bir tanrıya taptım...
Rabbim adaletin bu kadar mı? Alıştım kaderin zulmüne artık.
Kuluna kul oldum, severek taptım...
Secde ettim taparcasına...
Madem unutacaktın beni neden yarattın?
Kısaca bu ifadeler küfür sözlerdir. Düşünmeden söylemiş olan tövbe etmelidir. Bunda bir sakınca görmeyen küfre girer. Yani şarkıların ve türkülerin bile şirke çağırdığı bir toplum haline geldik. Bunları okuyan şarkıcılar da şeytanın gönüllü zurnaları.
Faruk BEŞER
