Lavinya'nın Günlüğünden

[llavinya]

Beni herkesten iyi sen anladın
Gülümseyişimin tadını alıp sende güldün
Gözyaşımla ağladın
Suskunluğumla duruldun
Hayatımın eşsiz parçası oldun
Affet beni olur mu? Hep affet sözünü dinlemeyip
Hata yapan, yüreğini yakıp seninde canını yakan yavrunu hep affet.
Hep sarıl bana sevginle, şefkatinden mahrum etme.
Senin sevgin olmadan hiçim çünkü.
Geçici gülümseyişlerimden yuvama döndüğümde
Yanıma kar olan ve hep var olan huzuruna ihtiyacım var annem.
Hep isteyeceğim başımı dizlerine koymayı,
Tükenişlerimin ardından sevginle yoğrulmayı,
Yeniden başlamayı.

 

[llavinya]

Bana beni sevdiğin için gelmeliydin
Kimsesiz,
isteklerini yakalayamamış bir yürek taşıdığın an gelebileceğin bir sığınak olmamalı sevgim...
Gözüne ışıltılı bir güzellik geldiğinde
Ardına bakmadan terkettiğin olmamalı benim sevgim!
Sensiz ve değerli olmalı
Ama asla isteklerinle yaşamaya mahkum olmamalı.
Bugün bıraktım ben içimde kırılan parçalarını taşımayı.
Senin eski haline gelmeni istemiyorum.
Kırılıp gitmeyi sen istedin
Silinmeyi, sevgimden ve
Senden vazgeçmemi sen istedin.

 

[llavinya]

http://g.imageshack.us/thpix.php



19.12.2002​

Ve bitti bir gün daha,
Seni düşünmekle geçti saatler.
Anlamak güç.
Günler bitiyor,
Saatler geçiyor,
Seni düşlemek hiç bitmiyor.
Acı bir gülümseyişle gözlerim ıslanıyor bazen...
Sensiz olmaz demek istiyorum,
Ama yokluğunla varsın yaşamımda
Bir hayal kahramanı mısın?
Yoksa bir kış gecesi dolunaydan sonra doğan güneş,
Mutsuz , umutsuz kalbe çevrilen umut ışıkları mısın?
Seni unutmak mümkün mü?
Yüreğini düşlerini yakmak mümkün mü?
Seni düşünmemek mümkün mü?

 

[llavinya]

Tuvale düşen darbelerle süregidiyor hayat.
En çok can yakan ne biliyor musunuz ?
Tuval sizin tualiniz
fakat görüntüler ve renkler seçiminiz dışında.
Baskılarla, iştahsızca yenen bir yemek gibi geliyor hayat bazen bana,
bazen zorla çizdirilen bir resim gibi...

 

[llavinya]

Zaman alıp başını gidiyor yine
nasılda sürüklüyor peşinden
sonra sanki sıkıldığı an sen artık gelme diyor
ve seni olduğun yerde bırakıyor
zaman senin için duruyor
devamına karar veremiyorsun
yapacakların için şansın kalmıyor
yapamadıkların için ise pişmanlık...

 

[llavinya]

Sana nasıl bir mana verebilirim bilmiyorum
Ya da bir şekilde nasıl uzaklaştırabilirim bu tutkuyu yüreğimden
Çaresizliğe giden bir hissim olduğunda
Benim için en iyi çözüm karamsarlığa bürünmekti
Hiçbir şey olmamışken bile yas tutmaktı
Vazgeçebilirdim hep en kötü ihtimali düşünmekle
Neden anlamıyorum çaresiz bir tutukum var şimdi
Koparabilmek için sırtına bir dünya dolusu karamasarlık yükledim.
Yine de olmadı
yetmedi tutkumu tüketmeye
Hala şaşkın şaşkın bakarken ben
Peşimi hiç bırakmayan karamsarlık çiçeğinden bir umut tohumu düşüyor
Bir umut gülümsüyor
Seni bitirmemem için sebebini bilmediğim bir umut çırpınıyor.
Ben tükenmemek için direniyorum bu umuda...

Yollar sıra sıra ışıklarla dizili
Dolunay gökte
Ilık bir rüzgar değiyor tenime ve
Ellerim kaygısızca senin ellerinde...
Haklıyım çünkü böylesi anca bir düşte olabilir
Çünkü düşlerimde yaşayan sevdamsın
Ancak bir düş buram buram sevda tüter
Gönül dünyamda sen varsın
Sanki herşey senden ibaret
Ağlamak ve gülmek, hava ve su, rüyalar...
Yaşamın her hecesinde senden bir harf
kurduğum her cümlede senden bir kelime
Her düşümde alev alev yanan okyanustaki sevgim
Her şeyime yansıdın
Hayatım oldun
Korkuyorum
Ya gözlerimede yansırsan da seni görürlerse diye....

 

[llavinya]

Kimi senin yaşamını okudukça, satırlarındaki başarılı hüznü, acıyı veya mutluluğu alkışlıyor.
Kimi kendinden bir şey buluyor, kimi hiç yaklaşmıyor.
Çünkü içinde bulacağı hayatı oluşturan ifadelerin cümlelerini kelimeye, kelimeleri heceye,heceyi harfe bölse hazmedemeyeceğini biliyor.
Keyifsiz olunca zil takıp oynayan kim var? Hadi oradan…
Kolayca salınırsın kalabalık içinde, yapay danslarla, yapay tebessümlerle avutursun kendini.
Gece kendinle kalmaktan korkarak birine yaslanırsın belki ama yine kendinle kalmaktan kaçamazsın işte…Nereye kadar?
Sonunda kendine kalır, aynaya bakar görürsün keyifsiz yanını…
Ya gidip birine yumruğunla patlarsın ya kapı ya da duvarda…
Ya birinin acısı ile rahatlarsın,
Ya yazılmış öykülere ağlarsın bu da benim diye…
Ya kendin yazar,
Ya da sığınırsın umuda…
Hissedersin işte! Sen de hissedersin! Sen de seversin! Sen de üzülürsün! Sen de ağlarsın! Sen de sen de ne yapacağını, ne yazacağını şaşırırsın! Tıpkı yazmayıp konuşurken ne söyleyeceğini bilemeyenler gibi.
Dile getiremeyip karanlığa dalıp gidenler gibi…
Hissedersin işte, sen de hissedersin…
Sen daha hiçbirini hissetmedin mi?
Kimse için üzülmedin mi?
Üzüldüğünü ona belli etmeyip kağıt parçalarına, denize, şarkıya, birinin omzuna , derdini anlatıp rahatlamaya ,çare bulmaya koşmadın mı? Daha bunları yaşamadın mı? Sen aklından, kalbinden biri için bir düşünce geçirmedin mi?
Ha kalem olup yazmışsın, ha dil olup konuşmuşsun, ne fark eder?
Yazılanı sevmez ama söylemekten kaçmazsın ya da hep susar zihininde boğarsın kendini…
Ama hissedersin işte.
Hissetmedin mi ? Daha şiir , daha şarkı, daha söylenmiş bir cümle olmadın mı?
Çaresizliğinle yaslanacağın yastığa, şefkate gömülmedin mi? Daha hiç mi zıtlık yaşamadın sen?
Öyle mi, demek yaşamadın?
Yalan işte bu!
Hazır ol!
Yaşamını sahnelemeye hazır ol!
Bedeninden ayrılıp,kendini izlemeye hazır ol.
Körüm deyip görmediğine ,
Acıtmıyor dediğine hazır ol!

Uyan artık uyan. Kaçma gün gelir hüzünle yanarsın gün gelir mutlulukla coşarsın. Gözyaşını dökmekten , hissettiğin çaresizliği söylemekten utanma. Hayat bu! İnsanlık bu! Kalp bu! Bak dün sebepsiz, yabancı bir gülüş ile mutlu oldun bugün cenaze ile kahroldun. Hayat bu kadar gerçekken sen hislerini yaşamaktan neden kaçarsın?
Kim duygu dünyası ile yaşayabiliyor ki? Ben hem gülücüklerle geçen gün, hem mutlu bir hayat hem de işte kendi ile baş başa kalınca yokluğunla kahrolan bir yüreğim.

 

[Blackout]

Vaktimin bol olduğu ve uykumun olmadığı bir zamanda hepsini okuyacağım inşallah. Kalemine, yüreğine sağlık.

 

[llavinya]

Vaktimin bol olduğu ve uykumun olmadığı bir zamanda hepsini okuyacağım inşallah. Kalemine, yüreğine sağlık.

Size de sağlık olsun.:flowers:

 

[llavinya]

Karanlık ve ürkek zamanların arasına doğan ışıktın.
Gün geldi, karanlığı yok ettin. Gün geldi karanlığımdan çekildin.

Kalmak istemiyorum deyip gittiğinde, azalmaya uğraşan ışığınla baş etmeyi öğrenmek oldu yeni işim.
Denedim. Yapamadım. Unutmadım ışığın varlığını. Sadece Işıksız kalmaya alıştım. Sonra, seni başka yerlere ışık olurken gördüğümde bütün umudumu yitirdim.
Sana inatla hayatımda olmadığını göstermeye çalıştım.
Seni tek başına seviyordum çünkü. Bilmene hiç gerek duymadım.
Gönlüm senden sevgiyi paylaşmayı bekledi. Sen ise başka bir dünyanın beklentisiyle gittin.
Bütün umutlar sonsuzluk sandığım bir yerde kaybolmuştu.
Hayatı karanlıkta bırakmak istemediğim gün geldi.
Bir ışık gibi değildi. Sadece karanlıkta yalnız olmadığımı hissettirendi.
Ben yine karanlığın içinde bir rüyaya daldım. Rüyamda sen vardın yine. Uykumdan telaşla uyandım. “Bekle beni,mutlaka geleceğim...”dedin ve gün, o karanlıkta yalnız kalmayı seçtiğim gün oluverdi birden.
Bekledim,bekledim,bekledim...
Yoktun... Nerededir diye aradım. Sen başka bir gerçeğe yol almış,sabit kalmıştın.
Geleceğim deyişin yoktu. Uzak kalalım deyişlerin vardı. Gölgen olmadım ki hissetme diye.
Ama her zaman haberim oldu senden. Dedim ya ben seni tek başına sevdim. Gelsen ne değişirdi? Yine bilmiyorum. Sadece olmadığında kopan can damarımı biliyorum. Demiştim ya sana da , insanın kaç can damarı var? Gerisi yapay. Belki yolda,karanlıkta,hayat kavgasında bir başına kalmama telaşı. "Gittin de öldüm mü sanki! Bak seviyorum,seviliyorum." diye ardından söylenişlerimi hiç duymadın. Seviyorum evet seviyorum. Ben iyi bir yüreğe sahip olan herkesi seviyor,sevebiliyorum.

Sadece Seni sevdiğim gibi sevemiyorum. Birine kızıp söylenmiyorsam o sen oldun. Duvar koydum araya hep çünkü üflesen sevgime, sana dağılıp,uçuşacaktım. Korktum. Beklentilerin değildim. Sen daha fazlası için arayıştaydın. Sadece beni rahat bırakmayan hayalin vardı. Yeni olan her şeye engel olan hayalin.

Yine yalnız kalmaya yüz tuttu gönlüm. Yine korkuyorum. Yine telaş yapıyorum. Başkasının yanında görmemek için senden uzak dururken , gözlerimin önünde, nefesini hissettiğim yerde,yanı başımdaydın. Rüyam gerçek mi oldu şimdi. Bekleyeceğim yine. Yine yalnız kalma, acıma pahasına olsa da bekleyeceğim. Yapay gülüşlere ihtiyaç duymadan, gerçek olan için bekleyeceğim. Gitme bu kez. Hayatın Can damarını ebediyen koparma.

 

[llavinya]

Öyle arada bir geceleri uykum kaçar
İçime sakladıklarım yakalar beni
Duygularım isyan eder
Ezilmekten hoşlanmaz onlar
Özgür olmak isterler ve
Doya doya yaşamak...
Bende onlara uymak istiyorum.
Ama yapamıyorum.
Onları yaşamaktansa
Saklamak daha kolay geliyor.
Serbes bırakmak saklamamdan fazla acı verecek belki...
Ah! Ah şu "belki"ler yok mu beynimi kemiren!
Hapsettiklerim kor gibi sıcak!
Sen dokunabilir misin kor parçalarına?
Ben onları yüreğimde taşıyorum!
Üzülmemek için
Bazen onları kapatıyorum kalp odama.
Bazen çıkın gidin diyorum, serbes bırakıyorum.
Göyaşlarımla süzülüyorum.
Kalemimle sayfalara akıtıyorum her şeyi.
Yeter ki gidin diyorum.
Bir süre sonra yüreğime geri dönüyorlar.
Gidişleri ile eksik kalıyorum,
Varlıklarıyla fazlalaşıp canımı acıtıyorum.
Hep gecelerin,
Hep bu mevsimin yüzünden saklayamıyorum bir şeyleri...
Gecelerin sessizliği üşütürdü beni.
Sonbaharın ayazıda eklendi üstüne
Bu tatlı huzuru gören duygularım rahat durur mu hiç...

 

[llavinya]

Öyle yorgun düştü ki hayat, ne güne uyanası var ne de güneş olup doğası...
O bitti diye her şey bitiyor.
Yokluğu bütün varlıkları yok etti.
Gülümsemediği için artık kimse gülümsemiyor.
Ağlamadığı için artık kimse ağlamıyor.
Kalbi atmıyor diye ruh bedeni terk ediyor...
O seni öyle çok seviyor.
Ölürsen ölürcesine, gülersen gülercesine... Seviyor...
Özlemi seninle yaşıyor.
Seninle can bedene hükmediyor.
Kalbi senin nefesinle atıyor...
Sen! Sen! Sen!
Her şeyinde sen!
Dünya telaşını yaşarken bir köşede,
Başka bir rengi izlerken yüreğine düşen ateşte senin rengini görüyor.
Aslında gördüklerini unutmsının sebebi de sensin.
Seni öyle seviyor...
Çok, öyle çok seviyor...
Gittiğinde kalbi parçalanacak ama senin yüreğin gülümseyecek ise,
işte öyle parçalanırcasına vazgeçiyor , çünkü seviyor.
Ardından sadece dua edip yanıyor.
Özledikçe daha çok yanıyor.
Ses vermediğince kavruluyor...
Seni çok seviyor!
Ölürcesine ve kimseyi
Görmezcesine çok!

 

[llavinya]

Biz yollarımıza devam ediyoruz.
Bir tek umutlar karanlık bir tünelde kalmış.
Umutlar demişken mevsimler geldi aklıma.
Hani şu geçsin diğeri gelsin diye beklenen mevsimler...
Mevsimlerin hepsinin bir seveni var.
Beşinci mevsimin ise seveni hiç yok.
Beşinci mevsim diye bir şeyi gören yok çünkü.
Beşinci mevsimi gösteren levhalar yok yollarda.
Vitrindeki giysiler belli etmez bu mevsimin geldiğini.
Hava durumu bildirmez...
Görüp varlığını bilmek çok zor.
Kalp hiç hissedilmeyeni hisettiğinde beşinci mevsim açmaya başlıyor.
İçinde çarpmaya başlayan o olduğunda,sevginin titreyişini mutlulukla yaşarken,
Gözlerine mutlulukla bakarken dökülen yaşların sebebi olur beşinci mevsim.
Korkarsın!
Candan ayrı düşer diye korkar, korkar da yanarsın.
Varlığını öyle seversin ki hayat olur birden nefes olur...
O zaman tutsak olduğun sevginin belalıları hüzünler,ayrılıklar sarar dört bir yanını.
Ya biterse ya giderse diye düşünmekle yıpranırsın.
Yenik düşer ya da onları yenersin, mevsim sana mutluluk açar.
...
Hayata biraz daha yol alırsın. Sevmedim bu mevsimi der, birbiri ardına gelen Dört mevsime geri dönersin.
O mevsim kalır bir köşede.
Gözyaşları gözünde,
Beklentileri yol aldıkları yerde dona kalmış ve
Çaresizliği ile yaşamaya devam eder.
Sen yoluna devam ederken,
Bütün mevsimler dönerken, bir tek beşinci mevsim değişmez.
Yüzün değişir, duruşun değişir, hayat değişir...
Hayat sonsuza yol alacağı güne uzanırken değişmeyen tek şey beşinci mevsimdir.
Yüzeyselliğin asla ulaşamayacağı, tek olanın yaşattığı mevsimin hasreti ile yana yana tüketirsin zamanı...
İşte o mevsim yüzünden şimdi içim yanıyor.
Hayat değişti,
Yüzüm değişti,
Gözlerimin içindeki gülüş değişti,
Yaşım değişti,
İşim değişti,
Gücüm değişti...
Dünyanın yazı,kışı,baharları değişip duruyorken,
Bir başka mevsim gelsin diye beklememe ihtiyaç bırakmayan beşinci mevsimim ise hiç değişmedi...

 

[llavinya]

Bu gece de zihnim yorgun. Keşke olsaydın da bütün yorgunluğu unutup yüreğine koşsaydım. Sensiz anlamı olmayanlar anlamına kavuşsaydı.
Günlerdir kalemi alıyorum elime,gözüme biriken damlalar dökülüyor ama hissettiklerim kağıda dökülmüyor. Sebep yine sensin. Beni sensiz bırakıp gidişin. Yine senin olduğun yerde,şu sayfalarda can buluyor hislerim.

Zaman, zaman diye söyleniyorum da aslında onunla alıp veremediğim bir şey yok.
Birbirini tüketen bizleriz. Zamanın suçu ne?
Kendimize toz kondurtmuyoruz ,başkasına suçu kolayca,mağdurca yıkıyoruz. Ne kolay değil mi? Hiç suçlu bulamazsak tek suçlu zaman. Hadi geri gelsin o an da bak nasıl düzeliyor her şey. Ama yok zaman gelmiyor ,ileri gitmiyor,telafi şansı vermiyor... Ah!Ah! Bizler ise mükemmel olanlarız.

Çocukluğumda başlayan en masum duygularımda biri sendin. Hoş çocukken masum olmayan neyimiz vardı ki?
En saf sevgim,sen her şeyimdin benim. Bir yere kadar geldik,önümüze setler kurduk. Setin arkasında kaldık. Aşamadık,uzaklaşamadık. Arada sen gördüğün heyecanlara kanabilmek için kaçıp gittin. Yenildikçe kazanmış olduğun,kazandığın yerde bıraktıklarına geri geldin. Karşında yine engel. Yine bekledin ne elime uzandın,ne elini uzattın. Beni kararsız haline yıktın sadece. Yıkık ben hep orada mı bekledim? Hayır. 6 yıl dayanmış gönül. Hayat ilk kez kapımı aşkla çaldı,ertelenmiş hazlara değil kapının önündeki aşka koşmama bile gerek olmadı,olduğum yere geldi. Benimleydi. Sonra aşk bitti. Heyecan yetmedi. Sevgiye ,o saf sevgiye yetişemedi. Hiç ayrılamadım çocukluğumla başlayan saflıktan. İki arada bir derede kalmadım hiç. Ardıma bakmadan gidemedim. Ardımda hep gördüm seni. Bu sabah yoksan akşam gelirdin. Sen benden hiç gitmezdin. Ben hala orada bekliyorum. Sen karmaşık yapıda devam ediyorsun.

Beni bırak artık ne olur bırak. Ya gel göğsüne sar ya da arada kalan bağı yık git. Can sensiz yanıyor. Yok işte çaresi yok.

Kopup parçalanabilmemiz ne kadar mümkün? Bir araya gelmek neden bu kadar zor?

Gövdesi parça parça olmasına rağmen atan kalpleriz biz.

Ne olacak böyle? Nereye kadar böyle kalacağız?

Hadi gel de şimdi hayata kabahat bulalım. Hayat tükeniyor ışığım,tükeniyor...

 

[AliA]

Gitmeden bu sayfaya uğramamazlık etmeyeyim. Benim canım neler yazmış bakayım dedim.

Öyle ya da böyle hayat devam ediyor. Yapacak bir şey var mı? Var ya da yok bu senin elinde. Gerisini biliyorsun zaten.

 

[llavinya]

Gitmeden bu sayfaya uğramamazlık etmeyeyim. Benim canım neler yazmış bakayım dedim.

Öyle ya da böyle hayat devam ediyor. Yapacak bir şey var mı? Var ya da yok bu senin elinde. Gerisini biliyorsun zaten.

Hoşgeldin.:flowers:

Hayata devam. Gülücükler,hüzünler eksik değil.

 

[llavinya]

Hayatta hep özlemin sancısı oldu. Varken yokluğu,yokken varlığı...
Her şeyin bir sonu var. Sabırla gelecek güzelliği özlemek bambaşka. Özlemek hiç bu kadar güzel olmamıştı.
Günlüğün ilk sayfası 1998'de açılmıştı. Aralık 2000 yılı ile başka bir kapı açıldı. Yine güzel hislerle can veriyor.
Güzellik için,özlemek için,seve seve yanmak,hayatın her ayrıntısı ile uğraşmak için gönülden vaktim var artık. Ençok bunu özlemişim. Değerler tek kavram ile dönmüyor.
Hayatın en şeker güzelliği,seni özlemek çok güzel.

 

[llavinya]

Hayaller kocaman kucak açtı,korka korka adımlar attım yollarına. Korktuğum son gelecek mi dersin? Gelmesin Allah'ım gelmesin... Özlemek ,beklemek ne tatlı. Beklememek koca bir boşluk,anlamsızlık... Zorla alınan nefeslerle ,beklentisiz bir hayat düğüm düğüm olup boğaza takılıyor. Hiç bitme,gitme. Hayatın en güzel tadısın sen,hiç tükenme.

 

[llavinya]

Hayatta bir yığın sorumluluğun olduğunu, onların bu düşünceleri yoksaydıracağını düşünmediğim zamanlarda yazılan satırlardan...

Sana nasıl bir mana verebilirim bilmiyorum
Ya da bir şekilde nasıl uzaklaştırabilirim bu tutkuyu yüreğimden
Çaresizliğe giden bir hissim olduğunda
Benim için en iyi çözüm karamsarlığa bürünmekti
Hiçbir şey olmamışken bile yas tutmaktı
Vazgeçebilirdim hep en kötü ihtimali düşünmekle
Neden anlamıyorum çaresiz bir tutukum var şimdi
Koparabilmek için sırtına bir dünya dolusu karamasarlık yükledim.
Yine de olmadı
yetmedi tutkumu tüketmeye
Hala şaşkın şaşkın bakarken ben
Peşimi hiç bırakmayan karamsarlık çiçeğinden bir umut tohumu düşüyor
Bir umut gülümsüyor
Seni bitirmemem için sebebini bilmediğim bir umut çırpınıyor.
Ben tükenmemek için direniyorum bu umuda...

Yollar sıra sıra ışıklarla dizili
Dolunay gökte
Ilık bir rüzgar değiyor tenime ve
Ellerim kaygısızca senin ellerinde...
Haklıyım çünkü böylesi anca bir düşte olabilir
Çünkü düşlerimde yaşayan sevdamsın
Ancak bir düş buram buram sevda tüter
Gönül dünyamda sen varsın
Sanki herşey senden ibaret
Ağlamak ve gülmek, hava ve su, rüyalar...
Yaşamın her hecesinde senden bir harf
kurduğum her cümlede senden bir kelime
Her düşümde alev alev yanan okyanustaki sevgim
Her şeyime yansıdın
Hayatım oldun
Korkuyorum
Ya gözlerimede yansırsan da seni görürlerse diye....

 

[udayim]

Çok Güzel Eserler Ortaya Çıkarmışsınız.. Başarılarınızın Devam Etmesi Dileğiyle..

 

[red-bird]

'Öyle yorgun düştü ki hayat, ne güne uyanası var ne de güneş olup doğası...
O bitti diye her şey bitiyor.
Yokluğu bütün varlıkları yok etti.
Gülümsemediği için artık kimse gülümsemiyor.
Ağlamadığı için artık kimse ağlamıyor.
Kalbi atmıyor diye ruh bedeni terk ediyor...
O seni öyle çok seviyor.
Ölürsen ölürcesine, gülersen gülercesine... Seviyor...
Özlemi seninle yaşıyor.
Seninle can bedene hükmediyor.
Kalbi senin nefesinle atıyor...
Sen! Sen! Sen!
Her şeyinde sen!
Dünya telaşını yaşarken bir köşede,
Başka bir rengi izlerken yüreğine düşen ateşte senin rengini görüyor.
Aslında gördüklerini unutmsının sebebi de sensin.
Seni öyle seviyor...
Çok, öyle çok seviyor...
Gittiğinde kalbi parçalanacak ama senin yüreğin gülümseyecek ise,
işte öyle parçalanırcasına vazgeçiyor , çünkü seviyor.
Ardından sadece dua edip yanıyor.
Özledikçe daha çok yanıyor.
Ses vermediğince kavruluyor...
Seni çok seviyor!'

harika...
gerçekten bunu çok ama çok beğendim, kalemine sağlık Lavinya...

 

[llavinya]

Çok Güzel Eserler Ortaya Çıkarmışsınız.. Başarılarınızın Devam Etmesi Dileğiyle..

'Öyle yorgun düştü ki hayat, ne güne uyanası var ne de güneş olup doğası...
O bitti diye her şey bitiyor.
Yokluğu bütün varlıkları yok etti.
Gülümsemediği için artık kimse gülümsemiyor.
Ağlamadığı için artık kimse ağlamıyor.
Kalbi atmıyor diye ruh bedeni terk ediyor...
O seni öyle çok seviyor.
Ölürsen ölürcesine, gülersen gülercesine... Seviyor...
Özlemi seninle yaşıyor.
Seninle can bedene hükmediyor.
Kalbi senin nefesinle atıyor...
Sen! Sen! Sen!
Her şeyinde sen!
Dünya telaşını yaşarken bir köşede,
Başka bir rengi izlerken yüreğine düşen ateşte senin rengini görüyor.
Aslında gördüklerini unutmsının sebebi de sensin.
Seni öyle seviyor...
Çok, öyle çok seviyor...
Gittiğinde kalbi parçalanacak ama senin yüreğin gülümseyecek ise,
işte öyle parçalanırcasına vazgeçiyor , çünkü seviyor.
Ardından sadece dua edip yanıyor.
Özledikçe daha çok yanıyor.
Ses vermediğince kavruluyor...
Seni çok seviyor!'

harika...
gerçekten bunu çok ama çok beğendim, kalemine sağlık Lavinya...

Güzel görüşleriniz için çok teşekkür ederim.

 

[CZC]

Her şey bırakıldığı gibi..
Batı yakasında değişen tek şey istikrar yani

 

[llavinya]

Her şey bırakıldığı gibi..
Batı yakasında değişen tek şey istikrar yani

Dediğin günden beri çok tatlı bir değişiklik daha var.

Özlemişim sayfamı.

 

[llavinya]

Aslında kaleme dokunmaya korkuyordum. Acaba bunca zaman sonra parmaklarım yazmayı başarabilecek miydi? Zihnim, kalbimi Azrail yoklamışçasına bir titreyişle harekete geçirebilecek miydi? Aklım seni haykırmayı dilimin ucuna getirdiğinde , dilimden dökülen alakasız sözlerin ardında yine saklayabilecek miydim seni? Hayırmış meğer bunların cevabı. Kocaamannn bir hayır! Kendimi unuttum mu ki seni unutayım? Ağlarken,acırken,özlerken gülümsetebilen anılara sahip olanı unutmak mı? Can bedenden çıkmayınca demiştim ya hatırlar mısın? Ardından dua etmekten vazgeçemediğim tek sevgili,uğruna geliyor tebessümlerin en güzeli…

[video=youtube;RSrISKCVjdQ]http://www.youtube.com/watch?v=RSrISKCVjdQ[/video]

 

[AliA]

Formdan düşmüşüm deme boş yere. Her zamanki gibi harika.

 

[llavinya]

Formdanda forumdanda düşmüşüm Teşekkür ederim.

 

[umitzhr]

llavinya buralara yazmayı bırakmış galiba

 

[llavinya]

Elimde boş bir çerçeve ile kalmışken , bir düşe bile sahip değilken göğsünde can buldu yüreğim.
Gün seni özler,güller sen koktukça rüzgar getirir seni bana. Akşam olsun bir an evvel ve kokundan evvel sen gel.
Günlüğümüze büyülü bir bakışın dokunsun. Kapatıyorum şimdi gözlerimi ve bekliyorum şu üç beş saatin geçmesini...

 

[AliA]

Bekle 2 dakika yazayım dediğin şey bu muydu?

5 dakika müsade etseydik kitap basarmışsın gibime geliyor.