okaner
Asistan
- Katılım
- 26 Ocak 2009
- Mesajlar
- 113
- Reaksiyon puanı
- 4
- Puanları
- 18
HERKESİN BİR DERDİ VAR
Mehmet Serdar ATEŞ
İnsan ve Hayat Dergisi Haziran 2011
Herkesin Bir Derdi Var
Bir Pazar günü gece geç saatlerde kapımız çalındı. Annem ve babam telaşla Hayır olsun inşallah! Bu saatte kim olabilir ki! diyerek kapıyı açtılar. Gelen büyük dayımdı. Annemin enbüyük ağabeyi Mustafa Dayım. Acıyla inleyerek içeriye girdi.
- Sağ tarafımda aniden bir ağrı başladı. Hastaneye tek başıma giderim diye düşündüm ama ağrı fazlalaşınca ancak size gelebildim. Rahatsız etmedim inşallah, diyebildi.
Ağrısı fazla olacak ki yerinde duramıyor, sürekli sağ tarafını tutarak kıvranıyordu.
Sağ tarafı ağrıdığı için Bu apandisit de olabilir, böbreklerden de kaynaklanıyor olabilir. dedi babam.
Babam dayımı kapıda daha fazla bekletmeden hemen hastaneye götürdü. Dayımın ağrılı halini düşündükçe sürekli dayıma birşey olmasın diye dua ettim. Yaklaşık 2 saat sonra da hastaneden döndüler. Benim o saate kadar endişeyle beklediğimi gören babam kapıdan girer girmez;
Korkma kızım. Sağ böbreğinde taş oluşmuş ve hareket etmeye başlamış. Şansımızdan bugün nöbetçi uzman doktor üroloji doktoruymuş. Dayını güzelce muayene etti. Kas gevşetici, ağrı kesici ilaçlar yazdı. Yarın sabah da daha detaylı muayeneye çağırdı. dedi.
Doktorun verdiği ilaçlar dayımı rahatlatmıştı. Hastalığının ne olduğunu da öğrendiğinden olsa gerek, morali biraz düzelmişti. Sabah olunca ben de onlarla birlikte hastaneye gitmek istedim. Dersim olmadığından beni kırmadılar. Beraberce Devlet Hastanesine gittik. Dayım poliklinikte muayene oldu. Doktor ultrason ile böbreklerini incelemiş, yaklaşık 10 mm çapında bir taşın böbrekten çıkmak üzere olduğunu söylemiş ve daha ileri bir tetkik için renkli film istemiş. Renkli film için gerekli olan ilaçları eczaneden aldık. Röntgen odasında ilaçları iğne ile damara verdiler.
Sonra belli aralıklarla çağırıp dayımın röntgen filmini çekmeye başladılar. Dayım ilk üç film çekilirken morali çok bozuktu. Dördüncü filmde yüzü gülmeye başlamıştı. Annem sebebini sordu. Dayım, Renkli ilaç ile hangi böbrek daha hızlı süzme yapıyor, hemen belli oluyor. Sağ böbrekten korkarken, sol böbreğimden bir türlü sıvı akmamıştı. Çürümüş olabilir diye korktum. Çok şükür çalışıyor. dedi.
Bu arada ben de etrafımdaki diğer hastaları inceliyordum. Yaşlı bir amcanın küçük bir kız çocuğunun etrafında sürekli koşuşturması dikkatimi çekti. Kız çocuğu 4-5 yaşlarındaydı. Yaşlı adam çocuk ne isterse hemen yapıyordu. Hatta ona kantinden çeşitli yiyecekler almış, canım çekmesin diye bana da vermişti.
Durumu gören annem de benim gibi meraklanmış ve yaşlı amcanın hanımından küçük kız çocuğunun oğullarından yadigar kaldığını, oğullarının iş kazasında vefat ettiğini, gelinleri ve çocuğa kendilerinin baktığını, gelini doktora getirdiklerini öğrenmişti. Annem de ben de üzüldük.
Yine röntgen odasının kapısının önünde hasta arabasında bekleyen yaşlı bir kadıncağız gözüme çarptı. Çok zayıftı. Adeta bir deri bir kemikti. Kadıncağızın yüzünde büyük bir üzüntü vardı. Onun bu görünüşü içimi çok sızlattı. Kendisini bir hastabakıcı getirmiş, sonra da gitmişti. Kadıncağız bir saate yakın süre olduğu yerde hasta arabasında duruyordu. Ağzının kenarı ve elbisesinin üstü beyaz bir ilaç ile kirlenmişti. Çekilecek film için kendisine beyaz bir sıvı içirmiş olmalıydılar.
Hastabakıcı bir süre sonra gelip, Teyzeciğim yukarıda işim biraz uzun sürdü. Kusuruma bakma. dedi.
Durumu izleyen babam hastabakıcıya, Bu kadıncağızın bir yakını yok mu? diye sordu.
Hastabakıcı fısıldayarak, Var kardeşim. Ama 10 gün önce annelerini hastaneye bıraktılar ve bir daha da gelmediler. Allah bizi böylelerinden korusun. dedi.
Dayım çok üzgün bir tavırla anneme, Biz kendi derdimizden başkalarını göremez olmuşuz. Meğer sadece dert bizde yokmuş; insan etrafına bakınca herkesin daha kötü bir derdi olduğunu görüyor. dedi.
Dayım muayenesi tamamlanınca evine gitti. Doktorun yazdığı ilaçları kullandı. Her gün bol bol su içti. Yaklaşık 15 gün sonra telefonla aradı ve Çok şükür taş düştü. diye bize müjdeli haberi verdi.
Okuduktan sonra yorumlarınızı İnsan ve Hayat Dergisinin ana sayfasına yaparsanız memnun olurum.
LÜTFENhttp://[URL]http://insanvehayat.com/author/serdarates/ YORUM YAPINIZ.
...
Mehmet Serdar ATEŞ
İnsan ve Hayat Dergisi Haziran 2011
Herkesin Bir Derdi Var
Bir Pazar günü gece geç saatlerde kapımız çalındı. Annem ve babam telaşla Hayır olsun inşallah! Bu saatte kim olabilir ki! diyerek kapıyı açtılar. Gelen büyük dayımdı. Annemin enbüyük ağabeyi Mustafa Dayım. Acıyla inleyerek içeriye girdi.
- Sağ tarafımda aniden bir ağrı başladı. Hastaneye tek başıma giderim diye düşündüm ama ağrı fazlalaşınca ancak size gelebildim. Rahatsız etmedim inşallah, diyebildi.
Ağrısı fazla olacak ki yerinde duramıyor, sürekli sağ tarafını tutarak kıvranıyordu.
Sağ tarafı ağrıdığı için Bu apandisit de olabilir, böbreklerden de kaynaklanıyor olabilir. dedi babam.
Babam dayımı kapıda daha fazla bekletmeden hemen hastaneye götürdü. Dayımın ağrılı halini düşündükçe sürekli dayıma birşey olmasın diye dua ettim. Yaklaşık 2 saat sonra da hastaneden döndüler. Benim o saate kadar endişeyle beklediğimi gören babam kapıdan girer girmez;
Korkma kızım. Sağ böbreğinde taş oluşmuş ve hareket etmeye başlamış. Şansımızdan bugün nöbetçi uzman doktor üroloji doktoruymuş. Dayını güzelce muayene etti. Kas gevşetici, ağrı kesici ilaçlar yazdı. Yarın sabah da daha detaylı muayeneye çağırdı. dedi.
Doktorun verdiği ilaçlar dayımı rahatlatmıştı. Hastalığının ne olduğunu da öğrendiğinden olsa gerek, morali biraz düzelmişti. Sabah olunca ben de onlarla birlikte hastaneye gitmek istedim. Dersim olmadığından beni kırmadılar. Beraberce Devlet Hastanesine gittik. Dayım poliklinikte muayene oldu. Doktor ultrason ile böbreklerini incelemiş, yaklaşık 10 mm çapında bir taşın böbrekten çıkmak üzere olduğunu söylemiş ve daha ileri bir tetkik için renkli film istemiş. Renkli film için gerekli olan ilaçları eczaneden aldık. Röntgen odasında ilaçları iğne ile damara verdiler.
Sonra belli aralıklarla çağırıp dayımın röntgen filmini çekmeye başladılar. Dayım ilk üç film çekilirken morali çok bozuktu. Dördüncü filmde yüzü gülmeye başlamıştı. Annem sebebini sordu. Dayım, Renkli ilaç ile hangi böbrek daha hızlı süzme yapıyor, hemen belli oluyor. Sağ böbrekten korkarken, sol böbreğimden bir türlü sıvı akmamıştı. Çürümüş olabilir diye korktum. Çok şükür çalışıyor. dedi.
Bu arada ben de etrafımdaki diğer hastaları inceliyordum. Yaşlı bir amcanın küçük bir kız çocuğunun etrafında sürekli koşuşturması dikkatimi çekti. Kız çocuğu 4-5 yaşlarındaydı. Yaşlı adam çocuk ne isterse hemen yapıyordu. Hatta ona kantinden çeşitli yiyecekler almış, canım çekmesin diye bana da vermişti.
Durumu gören annem de benim gibi meraklanmış ve yaşlı amcanın hanımından küçük kız çocuğunun oğullarından yadigar kaldığını, oğullarının iş kazasında vefat ettiğini, gelinleri ve çocuğa kendilerinin baktığını, gelini doktora getirdiklerini öğrenmişti. Annem de ben de üzüldük.
Yine röntgen odasının kapısının önünde hasta arabasında bekleyen yaşlı bir kadıncağız gözüme çarptı. Çok zayıftı. Adeta bir deri bir kemikti. Kadıncağızın yüzünde büyük bir üzüntü vardı. Onun bu görünüşü içimi çok sızlattı. Kendisini bir hastabakıcı getirmiş, sonra da gitmişti. Kadıncağız bir saate yakın süre olduğu yerde hasta arabasında duruyordu. Ağzının kenarı ve elbisesinin üstü beyaz bir ilaç ile kirlenmişti. Çekilecek film için kendisine beyaz bir sıvı içirmiş olmalıydılar.
Hastabakıcı bir süre sonra gelip, Teyzeciğim yukarıda işim biraz uzun sürdü. Kusuruma bakma. dedi.
Durumu izleyen babam hastabakıcıya, Bu kadıncağızın bir yakını yok mu? diye sordu.
Hastabakıcı fısıldayarak, Var kardeşim. Ama 10 gün önce annelerini hastaneye bıraktılar ve bir daha da gelmediler. Allah bizi böylelerinden korusun. dedi.
Dayım çok üzgün bir tavırla anneme, Biz kendi derdimizden başkalarını göremez olmuşuz. Meğer sadece dert bizde yokmuş; insan etrafına bakınca herkesin daha kötü bir derdi olduğunu görüyor. dedi.
Dayım muayenesi tamamlanınca evine gitti. Doktorun yazdığı ilaçları kullandı. Her gün bol bol su içti. Yaklaşık 15 gün sonra telefonla aradı ve Çok şükür taş düştü. diye bize müjdeli haberi verdi.
Okuduktan sonra yorumlarınızı İnsan ve Hayat Dergisinin ana sayfasına yaparsanız memnun olurum.
LÜTFENhttp://[URL]http://insanvehayat.com/author/serdarates/ YORUM YAPINIZ.
...
