Kitaplardan Alıntılar

[Utopia]

Gerçek mucizevi iyileşmeler inananlardaki dinsel duyguları güçlendirici tören ve ayinlerin etkisiyle ortaya çıkmakta, yani keramet sahibi bir ermişin tavaf edildiği ya da tanrısal bir kişinin insanoğullarına görünüp kendisine tapınmalarına karşılık onların acı ve ıstıraplarını gidereceğine söz verdiği veya bir ermişe ait birtakım emanetlerin hazine gibi saklandığı yerlerde kendini açığa vurmaktadır. Beklenti yoluyla hastalığı hastadan itip uzaklaştırmak, tek başına dinsel inancın üstesinden gelemeyeceği bir şey olsa gerekir; çünkü mucizevi iyileşmelerde çokluk daha başka törenler de rol oynamaktadır. İnsanların tanrısal inayet peşinde koştukları dönemlerin, içerdikleri birtakım özelliklerle öbür dönemlerden ayrılması gerekiyor; yüklendiği bedensel çileler, hac yolculuğu sırasında katlandığı güçlük ve özveriler hastayı, kavuşmak istediği tanrısal inayete özellikle layık bir duruma getirmektedir.

Psikanaliz Üzerine - S. Freud

 

[Craigdiizzeer]

Eski Bir Hatıra

Saat kaç acaba? dört mü ya da beş, gerçi ne önemi var, zaman kavramı artık kalmadı bende, zamana meydan okurcasına yaşıyorum.
Yağmurlu bir güne uyanmıştım, yine o kasvetli duygular vardı, evin içinde bir o yana bir bu yana sallanırken kendimi kapı eşiğinde buldum ve o eski ayakkabıları giyip dışarı attım kendimi, sokakta pek kimse yoktu, taş çatlasa on kişiyi geçmez, yürümeye başladım, her zamanki gibi, yürüdüm, hiç durmadan yürüdüm, yaptığım en iyi iş galiba, hava çok soğuk olmasa da iç ürperten bir durum vardı, devam ediyordum yoluma seyyah gibi yalnız bir seyyah kendime seyyah diyebilir miyim acaba, olabilir neden olmasın.
Gökyüzüne baktığım da yağmurların yüzüme düşmesi ve yüzümde dağılmaları, o duyguyu hissetmek, ah o yere düşen taneciklerin çıkardığı sesler o anı yaşamak gerek, Carpe diem gibi.
Yoluma devam etmeye başladım ama nereye gittiğimden habersizdim, yürüdüm, etrafa bakarak, insanları izleyerek sadece yürüdüm, bir yere varmak değildi niyetim ama sanki bir yer beni çağırıyor gibiydi, onun sesini duymuş ona doğru gidiyordum.
Kendime gelmiştim ve nerede olduğumu az çok anlamıştım, eski bir hatıranın yanına gidiyordum, mazinin, kendimi dinlediğim yere, insanlara yakın ama kendime uzak olan yere, duygu seline gidiyordum.
İlk okul yaşlarında iken evimizin yanında bir ev vardı ve oranın özel bir yeri vardı gerçi o özel yer belkide sadece benim içindi, bir taş parçası, parçanın üstü bir taşla kapalıydı ve yağmur da yağsa altı ıslanmıyordu, işte oradaydım tam karşıdan ona bakıyordum, eski maziye doğru bakıyordum, biraz yıpranmıştı ama yinede iş görüyordu, yanına doğru yaklaştım, etrafına baktım kimse yoktu fazla beklemeden oturdum ama biraz garip bir tepki verdim sanki utanıyordum ama neden utanıyorum, insanlardan mı? hayır, peki neyden çekiniyordum, bilmiyorum ama içimde bir karartı vardı, bir boğulma hissi vardı, nefes aldım ve sakin olmaya başladım.
Yağmuru izliyordum, insanlar geçtikleri zaman onlara bakıp anlamaya çalıyordum, belki kimileri ıslanmaktan korkuyordu belki kimileri eve yetişecekti belki de kimileri benim gibi seyyahlık peşindeydi.
Düşünceleri tamamen bırakmıştım sadece o hatırayı yaşıyordum, geçmişin tozlu sayfaları, o küçük halimi, neden yağmurlu havalarda burada olduğumu az çok anlıyorum.
Eski hatıramı çok fazla yormadan ondan uzaklaşmaya çalışıyorum, arkama dönüp son kez bakıyorum ve on beş sene önceki halimi görüyorum, selam verip uzaklara doğru yürümeye devam ediyorum.

Eski Bir Hatıra

EskiBirHatıra

yazimatinesi.blogspot.com

 

[aesthetey]

Sanki var olmaktan yorulan ben değilmişim de, nesneler benim bakışımdan yorulmuş gibi..
Prensin Ölümü ve Şeytanın Saati, Fernando Pessoa

Bana ne şimdi sizin yasalarınızdan? Sizin alışkanlıklarınızdan, gelenek ve göreneklerinizden, din ve devletinizden bana ne? Beni sizin yargıcınız yargılasın, beni mahkemeye götürsünler, açık mahkemenizde, hiçbirinizi tanımadığımı söyleyeceğim.
Uysal Kız, Fyodor Mihayloviç Dostoyevski

 

[Mr.Pavarotti]