Kapüşonunu sevdiğim
BİR zamanlar "İran, Pakistan, Afganistan / Sıra sende Müslüman" diye sloganlar atılırdı. Sonra durup dururken "Sudan’da İslam Devrimi" haberleri gelmesin mi?
Bizim buralarda "Büyük İslam aydını" diye selamladığımız, kitaplarını alıp okuduğumuz Hasan El Turabi önderliğindeki Müslüman güçler, Sudan’da yönetimi ele geçirmişti. Hasan Turabi, kardeşi kadar sevdiği Ömer El Beşir’i iş başına getirmişti...
Aman ne sevinildi bir bilseniz!
Ve fakat...
Çok değil kısa bir süre sonra bu sevinç kursaklarda kalıverdi.
Çünkü: Devrimi yapanlar birbirlerine girdiler. El Beşir, Turabi’yi zindana attı... Turabi, El Beşir’e karşı ittifak peşine düştü... Bu iktidar kavgası yetmezmiş gibi bir de Darfur katliamı ortaya çıktı... Binlerce ölü, yüz binlerce evsiz, yurtsuz kalmış Sudanlı...
Yani acı gerçek ortaya çıkmıştı: "İslam devrimi" falan hikáye idi...
Bu Sudan denilen ülke, fazlasıyla karmaşık, fazlasıyla bedevi, fazlasıyla yoksul, fazlasıyla kabileci, fazlasıyla geri bir ülkeydi...
Ve böyle bir ülkeden "yeni bir İslami uyanış" beklemek, çok safça bir tutumdu...
Tıpkı İran’a bel bağlamak gibi... Tıpkı Afganistan’dan bir şeyler beklemek gibi... Tıpkı Pakistan’ın Batı’ya karşı "Büyük İslam Uygarlığı" meşalesini yükseltecek ülke olacağını ummak gibi...
Ben çok şükür çoktandır bu çocuksu beklentilerin etkisinden kurtuldum.
Hálá böylesi umutlar içinde olanlar var mı bilmiyorum?
Eğer varsa lütfen Sudan heyetinin Ankara’daki o sakil görüntüsüne baksınlar:
Heyetteki adamın başından hiç çıkarmadığı o "kapüşon" var ya...
İşte o "kapüşon", bu ülkelerden hiçbir şey çıkmayacağı gerçeğini haykırmaktadır.
Ahmet Hakan 24.01.2008 Hürriyet
BİR zamanlar "İran, Pakistan, Afganistan / Sıra sende Müslüman" diye sloganlar atılırdı. Sonra durup dururken "Sudan’da İslam Devrimi" haberleri gelmesin mi?
Bizim buralarda "Büyük İslam aydını" diye selamladığımız, kitaplarını alıp okuduğumuz Hasan El Turabi önderliğindeki Müslüman güçler, Sudan’da yönetimi ele geçirmişti. Hasan Turabi, kardeşi kadar sevdiği Ömer El Beşir’i iş başına getirmişti...
Aman ne sevinildi bir bilseniz!
Ve fakat...
Çok değil kısa bir süre sonra bu sevinç kursaklarda kalıverdi.
Çünkü: Devrimi yapanlar birbirlerine girdiler. El Beşir, Turabi’yi zindana attı... Turabi, El Beşir’e karşı ittifak peşine düştü... Bu iktidar kavgası yetmezmiş gibi bir de Darfur katliamı ortaya çıktı... Binlerce ölü, yüz binlerce evsiz, yurtsuz kalmış Sudanlı...
Yani acı gerçek ortaya çıkmıştı: "İslam devrimi" falan hikáye idi...
Bu Sudan denilen ülke, fazlasıyla karmaşık, fazlasıyla bedevi, fazlasıyla yoksul, fazlasıyla kabileci, fazlasıyla geri bir ülkeydi...
Ve böyle bir ülkeden "yeni bir İslami uyanış" beklemek, çok safça bir tutumdu...
Tıpkı İran’a bel bağlamak gibi... Tıpkı Afganistan’dan bir şeyler beklemek gibi... Tıpkı Pakistan’ın Batı’ya karşı "Büyük İslam Uygarlığı" meşalesini yükseltecek ülke olacağını ummak gibi...
Ben çok şükür çoktandır bu çocuksu beklentilerin etkisinden kurtuldum.
Hálá böylesi umutlar içinde olanlar var mı bilmiyorum?
Eğer varsa lütfen Sudan heyetinin Ankara’daki o sakil görüntüsüne baksınlar:
Heyetteki adamın başından hiç çıkarmadığı o "kapüşon" var ya...
İşte o "kapüşon", bu ülkelerden hiçbir şey çıkmayacağı gerçeğini haykırmaktadır.
Ahmet Hakan 24.01.2008 Hürriyet
