steve78
Doçent
- Katılım
- 20 Haziran 2012
- Mesajlar
- 800
- Reaksiyon puanı
- 48
- Puanları
- 28
Herkese merhaba,
"Dandik" kelimesini özellikle ilgi çekmesi için kullandım ama yinede açıklamak isterim vurgalamak istediğim nokta çoğu şeyin artık kalitesizleşmesi. Bana mı öyle geliyor bilemiyorum ama zaman ilerledikçe giderek değerler kaybediliyor gibi. Aklınıza gelebilecek her konu için yapılan işlerde bir tatminsizlik durumu var. Bu bir dizi olabilir, film olabilir, müzik olabilir, alacağınız bir ürün olabilir, edineceğiniz bir arkadaş olabilir, yaşadığınız aşk olabilir, gittiğiniz okul olabilir kısacası olabilir de olabilir... Şu an 22 yaşındayım ve büyüdükçe bu böyle oldu. Hayat minyatürleşti sanki. Bunu eskiye özlem gibi görebilirsiniz ancak ben öyle olmadığını düşünüyorum. İçi boşaltılmış değerler, kavramlar demek istiyorum. İyi işler, şeyler artık ne derseniz deyin oluyor ama sayısı çok çok az. Tam olarak anlatamadğım ancak rahatsız olduğum bir durum bu. Ayrıca kişiye öyle bir rol biçiliyor ki her şey iyi, güzel, dört dörtlük ama bir tek sen yetersizsin, mutsuzsun, sağlıksızın, işe yaramazsın. Burada bahsettiğim şey kendini geliştiren bireye de yetersiz damgasının vurulması. Yani adam mutlu olsa dahi onun yeteri kadar mutlu olmadığına inandırıp onu mutsulaştırıp kişiyi haz peşinde koşturmaya çalışmak. Bana göre tüketimcilik, endüstri, medya, toplum, kültür, çevre hemen hemen hepsini az çok suçu var gibi geliyor bu durum için. Siz neler düşünüyorsunuz? Fikirlerinizi almak isterim.
"Dandik" kelimesini özellikle ilgi çekmesi için kullandım ama yinede açıklamak isterim vurgalamak istediğim nokta çoğu şeyin artık kalitesizleşmesi. Bana mı öyle geliyor bilemiyorum ama zaman ilerledikçe giderek değerler kaybediliyor gibi. Aklınıza gelebilecek her konu için yapılan işlerde bir tatminsizlik durumu var. Bu bir dizi olabilir, film olabilir, müzik olabilir, alacağınız bir ürün olabilir, edineceğiniz bir arkadaş olabilir, yaşadığınız aşk olabilir, gittiğiniz okul olabilir kısacası olabilir de olabilir... Şu an 22 yaşındayım ve büyüdükçe bu böyle oldu. Hayat minyatürleşti sanki. Bunu eskiye özlem gibi görebilirsiniz ancak ben öyle olmadığını düşünüyorum. İçi boşaltılmış değerler, kavramlar demek istiyorum. İyi işler, şeyler artık ne derseniz deyin oluyor ama sayısı çok çok az. Tam olarak anlatamadğım ancak rahatsız olduğum bir durum bu. Ayrıca kişiye öyle bir rol biçiliyor ki her şey iyi, güzel, dört dörtlük ama bir tek sen yetersizsin, mutsuzsun, sağlıksızın, işe yaramazsın. Burada bahsettiğim şey kendini geliştiren bireye de yetersiz damgasının vurulması. Yani adam mutlu olsa dahi onun yeteri kadar mutlu olmadığına inandırıp onu mutsulaştırıp kişiyi haz peşinde koşturmaya çalışmak. Bana göre tüketimcilik, endüstri, medya, toplum, kültür, çevre hemen hemen hepsini az çok suçu var gibi geliyor bu durum için. Siz neler düşünüyorsunuz? Fikirlerinizi almak isterim.