- Katılım
- 14 Nisan 2010
- Mesajlar
- 8,797
- Reaksiyon puanı
- 523
- Puanları
- 1,293
- Yaş
- 36
Sol yanımda bir ağrı var; kalp civarında
İnceden bir sızı, geçmişten bir yük.. Atmam lazım!
Bütün ağırlıklarından kurtulmalı insan, yoksa yürümek zorlaşıyor. Her geçen gün daha fazla rendelerken hayat, bir de tarihin tozlu sayfalarından çıkıp gelen düşüncelerle yormamak lazım bünyeyi.
Başkalarından daha zor, kendimizi affetmek! Mahkeme hiç bitmiyor. Keşke demeden yürümeyi öğrenmek gerekiyor.
Keşke demeye başladıysan, zaten ruhun çarpmıştır duvarlara. Aklında daha iyiye gitmek için yollar oluşmuştur.
Benim sol yanım ağrıyor bu gece. Geçmişten anılar gözümün önünde, buğulanıyor gözbebeklerim. Hatalarımla yüzleşiyorum. Ben de insanım, elbette yanlışlarım var cebimde.
Vah diyerek çözülmüyor ömrün sırrı çünkü öyle yapınca pas tutuyor dil ve yürek. En iyisi arınıp, temizlenmek!
Düzeltemeyeceğim şeyler için bu gönül sancısı aslında ve boşuna! Olanları geride bırakıp, yürümek gerekiyor.
Çocukluğumda boyumu metrelerce aşan ağaçlara tırmanırdım. Kan ter içinde, ellerimi kanatarak meyvelere ulaşırdım.
Her adımda yerden biraz daha yükselirdim ve dallar inceldikçe daha güvensiz olurdu. Ancak hiç korkmazdım çünkü kendime inanırdım.
Yaşamın ağaca tırmanmaktan farkı yok. Aşkın da o ağaçtaki meyveden! Hayatı çözmek için hayvanları ve çocukları iyi seyretmek gerekiyor. Onlar bu işin sırrını biliyor!
Candan Ünal
Bütün ağırlıklarından kurtulmalı insan, yoksa yürümek zorlaşıyor. Her geçen gün daha fazla rendelerken hayat, bir de tarihin tozlu sayfalarından çıkıp gelen düşüncelerle yormamak lazım bünyeyi.
Başkalarından daha zor, kendimizi affetmek! Mahkeme hiç bitmiyor. Keşke demeden yürümeyi öğrenmek gerekiyor.
Keşke demeye başladıysan, zaten ruhun çarpmıştır duvarlara. Aklında daha iyiye gitmek için yollar oluşmuştur.
Benim sol yanım ağrıyor bu gece. Geçmişten anılar gözümün önünde, buğulanıyor gözbebeklerim. Hatalarımla yüzleşiyorum. Ben de insanım, elbette yanlışlarım var cebimde.
Vah diyerek çözülmüyor ömrün sırrı çünkü öyle yapınca pas tutuyor dil ve yürek. En iyisi arınıp, temizlenmek!
Düzeltemeyeceğim şeyler için bu gönül sancısı aslında ve boşuna! Olanları geride bırakıp, yürümek gerekiyor.
Çocukluğumda boyumu metrelerce aşan ağaçlara tırmanırdım. Kan ter içinde, ellerimi kanatarak meyvelere ulaşırdım.
Her adımda yerden biraz daha yükselirdim ve dallar inceldikçe daha güvensiz olurdu. Ancak hiç korkmazdım çünkü kendime inanırdım.
Yaşamın ağaca tırmanmaktan farkı yok. Aşkın da o ağaçtaki meyveden! Hayatı çözmek için hayvanları ve çocukları iyi seyretmek gerekiyor. Onlar bu işin sırrını biliyor!
