Ottomanzo
Doçent
- Katılım
- 25 Temmuz 2008
- Mesajlar
- 746
- Reaksiyon puanı
- 7
- Puanları
- 0
Yargının taraf olduğu bir ülkede hukukun üstünlüğü sağlanamaz.
Bu ülkenin tarihi, yargının taraflığını gösteren kararlarla özetlenebilir aslında.
Çete liderleriyle içiçe olan Yargıtay Başkanı da bu ülkeden çıktı, ırkçılığa prim veren Yargıtay içtihatları da.
Sırf o mu?
Eşi Ergenekon davasında zanlı olan Anayasa Mahkemesi Başkan Yardımcısı bu ülkede görev yapmıyor mu?
Sadece eşinin değil, kendisinin de görülmekte olan kimi davalarla ilgili yaklaşımları bu telefon dinlemeleriyle çıkmadı mı?
Özetle Türkiye’de sağlıksız, toplumdan uzak, devletin çıkarını yurttaşının hakkından önde tutan bir yargı anlayışı bu ülkeyi yeni dünya düzeniyle bütünleştiremez.
Cumhuriyet tarihi boyunca kalıcı bir içtihat oluşturamamış, her ortama uygun karar vermeyi tercih eden bir yargı sisteminin toplumda güven sağlaması beklenemez.
Elbette tablo yargıdan ibaret değil.
Devletin kendi varoluş mantığını baştan sorgulaması gerekiyor.
Bu devlet sadece Türklük ve Sunnilik temeli üzerinde yola devam edemez.
Yurttaşı karşısında kamu görevlisini üstün tutan anlayış artık iflas etmiştir.
Bu ülkede yargıya söz söyletmeyenler en azından Hrant Dink cinayetinin gidişatı ile Danıştay saldırısı yargılama sürecine baksalar yeter.
Kul anlayışının sona erdiği, tüketici ve vergi veren olarak bireyin ortaya çıkışına tanıklık ediyoruz.
Bugünkü devlet yapısı, yargı sistemi bu gerçeğe denk gelmiyor.
Onun için devlet yapısı değişmiş olan ve değişmeye devam eden topluma ayak uydurmak zorunda.
Alevi ve Kürt açılımı bunun ilk adımları.
Dersim’i örnek gösteren, Kürt açılımını vatana ihanet olarak gören zihniyet, devletin yurttaştan üstün olduğu inancının günümüzdeki temsilcileri.
O nedenle hem Ergenekon’a sahip çıkıyorlar, hem de yargının çarpıklıklarına.
Ama değişim kendi gerçeğini dayatıyor.
İstedikleri kadar bağırsınlar.
Hayat treni kendi yoluna devam ediyor.
Kürt ile Türk, Alevi ile Sunni, inanan ile inanmayan birbirine eşit olacak.
Kimse kökeni, inancı nedeniyle kendisini Öteki’nden üstün görmeyecek.
Muassır medeniyet seviyesi öyle diyor çünkü.
kaynak
Bu ülkenin tarihi, yargının taraflığını gösteren kararlarla özetlenebilir aslında.
Çete liderleriyle içiçe olan Yargıtay Başkanı da bu ülkeden çıktı, ırkçılığa prim veren Yargıtay içtihatları da.
Sırf o mu?
Eşi Ergenekon davasında zanlı olan Anayasa Mahkemesi Başkan Yardımcısı bu ülkede görev yapmıyor mu?
Sadece eşinin değil, kendisinin de görülmekte olan kimi davalarla ilgili yaklaşımları bu telefon dinlemeleriyle çıkmadı mı?
Özetle Türkiye’de sağlıksız, toplumdan uzak, devletin çıkarını yurttaşının hakkından önde tutan bir yargı anlayışı bu ülkeyi yeni dünya düzeniyle bütünleştiremez.
Cumhuriyet tarihi boyunca kalıcı bir içtihat oluşturamamış, her ortama uygun karar vermeyi tercih eden bir yargı sisteminin toplumda güven sağlaması beklenemez.
Elbette tablo yargıdan ibaret değil.
Devletin kendi varoluş mantığını baştan sorgulaması gerekiyor.
Bu devlet sadece Türklük ve Sunnilik temeli üzerinde yola devam edemez.
Yurttaşı karşısında kamu görevlisini üstün tutan anlayış artık iflas etmiştir.
Bu ülkede yargıya söz söyletmeyenler en azından Hrant Dink cinayetinin gidişatı ile Danıştay saldırısı yargılama sürecine baksalar yeter.
Kul anlayışının sona erdiği, tüketici ve vergi veren olarak bireyin ortaya çıkışına tanıklık ediyoruz.
Bugünkü devlet yapısı, yargı sistemi bu gerçeğe denk gelmiyor.
Onun için devlet yapısı değişmiş olan ve değişmeye devam eden topluma ayak uydurmak zorunda.
Alevi ve Kürt açılımı bunun ilk adımları.
Dersim’i örnek gösteren, Kürt açılımını vatana ihanet olarak gören zihniyet, devletin yurttaştan üstün olduğu inancının günümüzdeki temsilcileri.
O nedenle hem Ergenekon’a sahip çıkıyorlar, hem de yargının çarpıklıklarına.
Ama değişim kendi gerçeğini dayatıyor.
İstedikleri kadar bağırsınlar.
Hayat treni kendi yoluna devam ediyor.
Kürt ile Türk, Alevi ile Sunni, inanan ile inanmayan birbirine eşit olacak.
Kimse kökeni, inancı nedeniyle kendisini Öteki’nden üstün görmeyecek.
Muassır medeniyet seviyesi öyle diyor çünkü.
kaynak
