Daha ağustosun yirmisiydi

[by efsane]

Merhaba sevgilim.
Geçmişimizden yazıyorum bu şiiri sana.
Bir ağustos sıcağında,
Üşümeye başlamışım da,
Onu karalıyorum şimdi kağıda.

Her şey öylesine hızlı gelişti ki,
Öyle çabuk kaptırdım ki sana kendimi.
Gözümü kör etmiş sevda,
Pembe kabuslar başladığında.

Daha ağustosun yirmisiydi.
Yüreğim ilk zamanlar neşeli,
Bir zaman sonra değiştirmeye başlayınca sen bir şeyleri,
Neşesi gitti, hüznü geldi.
Bir hiç uğruna,
Bir piç uğruna harcadın ikimizi.

Pembe kabuslar rengini bulmaya başladı o an.
O gün, ekimin sekiziydi.
Hatırlarsın belki,
Bir saniye bile görsem yeter demiştim,
Seni görmek istemiştim.
Ben sana koskoca bir aşkı büyütürken,
Sen Sildin attın her şeyi.

Öyle bir ah ettim ki ardın sıra.
Bir insanın ahını almak kolay da,
Ahını yaşamak kolay mı sanıyorsun,
Belki de için için yanacağın,
Gelmedi mi hiç aklına?

Her şeye rağmen yaşıyoruz hayatı,
Bir gün gelirse pişmanlık zamanı,
Evet, pişman ol.
Yalvar hatta ardım sıra.
Ağlamaktan şişsin gözlerin.
Hep derler ya, gün gelir devran döner diye,
Gün gelip, devran dönerse,
Kapıma gelme.
Artık gurursuzluğunun altında,
Daha fazla ezilme!..
​