P.Cedric
Öğrenci
- Katılım
- 30 Mart 2013
- Mesajlar
- 42
- Reaksiyon puanı
- 0
- Puanları
- 0
Daha önce farklı forumlarda yer aldım fakat beklediğim ilgiyi bulamadım. Birde burayı denemek istiyorum.
Kaldığım yeri --- ile belirleyeceğim takip etmeniz için.
Annemin aramızdan ayrılmasının tam 3. ayı bu gün. Bana göre her şeyin sorumlusu abim ve babamdı. Çünkü sürekli annem üzerinde baskı yaparlardı sürekli ona emir verir ona kapris yaparlardı. Annem ise hepimizi düşünür her zaman hayata karşı ayakta durmamızı temenni eder ve o denli bizi yetiştirirdi. Malesef şekerine dayanamadı hiperglisemi (diyabet) sonucu aramızdan sıyrılıp gitti. En çok ablamla ben üzülsem de o gün abimin feryat figan ağlaması beni kötü gösteriyordu, şuna bak dercesine nispet ediliyordum . Fakat olayın iç yüzünü kimse bilemezdi tabi. Bu durum umurumda değildi açıkçası annemi kaybetmenin acısı hiç bitmeyecek bir yangın misali kalbimde kalacaktı.Her gün tanrıya yalvarıyordum Neden Ben ? isyan etmemin pek bir anlamı yoktu yapmam gereken tek şey sabırlı olmaktı. Ve bu süreçte zor günlerimde tek tesellim ablam ve üst kattaki ablamın arkadaşı Meltemdi. Her gün beni ziyarete gelir birlikte toplanıp muhabbet ederdik. Ben her zaman ki gibi Placebo Slowdive açar biraz olsa müzik ile kafa dağıtırdık. Onlarda severdi. Özellikle Placebo nun Without You Im nothing şarkısını üçümüz de severdik ve hayranlıkla dinliyorduk. Bu sefer farklıydı, Without you çalıyordu Bir an durdum ve Meltemin gözlerinin içine bakıp kulaklarına şu şekilde fısıldadım, Bilirsin Meltem Without you Im nothing - Sen siz ben bir hiçim dediğimde gözleri adeta benim için parlıyordu hissediyordum, biraz kafası karışmış gibi görünse de o gözler benim için parlıyordu. Müziklerin ardından, Meltem bana hayallerini anlatırdı bense ona destek olur ve yön gösterirdim. Sonra ben hayallerimi anlatırdım ablam ve Meltem hayranlıkla beni dinlerdi. Yaratıcı kişiliğimi onun karşısında ifşa edemeden kendimi alamıyordum. Belki de tüm yeteneklerimin sebebi Meltemdi . Kim bile bilir ki ? Belki ona aşıktım belkide gerçekten dostumdu. Annemin ölümünden sonra Meltem gibi bir kızın beni teselli etmesi, omzuma bir omuz olması da benim için büyük bir mükafattı...
Hayat denen şu engebeli arazide, lisenin son yılında böylesine bir olayı yaşamamın elbette kişiliğimi baştan yaratacak ve hırslı bir insan olmama itecekti, kaçınılmazdı bu her ne yaparsam yapayım işleri rayına sokamıyacağım her halinden belliydi. Son girdiğim üniversite sınavı ise Cedric için sonun sadece bir başlangıcıydı . Sınavda kendimi kaybetmiş olmalıydım. Sadece işaretledim, aklım düşünmek için çok yorulmuş ve bezmiş olsa gerek...
Beklenen gün gelmişti. Abim ve babam sınav sonucunu öğrenmiş ve ikisi de oldukça sinirliydi.
Abim okuldan gelmişti matematik öğretmeni olduğu için eve erken gelir keyfine bakardı fakat bu gün hiç de öyle olmadı....
Donuk bir suratla odama girdi ve ağır hareketlerle yüzüme bir kağıt çarptı ve,
Senden adam olmaz. Şu saatten sonra umrumda değilsin. Diyerek arkasını döndü kendi odasına yöneldi.
oldukça sinirliydim herşeyin sebebi kendisi olduğu yetmezmiş gibi birde umrumda değilsin demesi bardağı taşıran son damla idi.
Kendimi tutamadım ve ,
"Savaş bitmedi ben daha ölmedim . Sana kendimi anlatayım " diye çıkştım.
Bir süre durdu ve tekrar gözlerini gözlerime dokundurdu ,
" Anlat! "
Biraz daha yanına sokuldum ve sağ dudağına sertçe bir yumruk salladım .
Kafasını kaldırdı ve Elindeki çantasını yere bıraktı ve Gözlerini kıstı. Biraz sonra neler olacağını gözlerindeki ateşten hissediyordum.
Hayatın daha yeni başladığını anlamıştım. " Anlatıcaklarım bu kadar!" diyerek göz yaşlarım ile kendimi ona bıraktım.
Tam o sırada ablam geldi. Çantasını her zamanki rafına bıraktı ve " Neler oluyor burada" diye seslendi. Ablama baktım ve gözlerim ona her şeyi anlatmasını bekledim. Ve beklenen oldu abimden müthiş bir performans.
Sol göz altıma attığı yumruğun etkisini yerden kalkınca anladım.
" Durma devam et. Bu kadar mı erkeksin ? " diyerek kışkırttım .
Ablama dönerek , " Sen bu işe karışma Kübra!" diyerek ablamı odasına gönderdi. Ablamdan bir şey bekleyemezdim onu bu işe alet etmek istemiyordum.
Abim beni odama iterek. Kapıyı kitledikten sonra. Üzerimdeki tişortumu çıkartmamı istedi. Neler yapacağını kesdire biliyordum. Korkmuyordum sadece halime üzülüyordum açıkcası. Tişortumu çıkarttım ve hiç yemediğim dayağı yemek üzere kendimi ona bıraktım.
Çeneme yediğim yumruktan sonra gözlerimi gözlerine diktim ve " Bu kadarmı ? " diyerek tısladım.
Bu daha başlangıç demesiyle bir yumruk daha yemem bir oldu. Sanki tüm hırsını üzerimden çıkarıcaktı. Öylede oldu.
Abimin bu kadar güçlü olacağını hiç tahmin edememiştim. Yediğim yumruktan sonra yere kapaklandım.
Belinden çıkardığı kemer ile neler yapacağını hiç tahmin etmemiştim. Gözü dönmüştü hayvanın. Dünyam kararmıştı. Sırtıma yediğim her bi acı kamçılar, bir gün bana muhtaç olacağı düşüncesini daha da güçlendiriyordu.
Bir kaç inlemeden sonra " Sana bu kadarı kafi "diyerek odadan çıktı bense kalktım ve odamı kitledim bir kelime daha duymak istemiyordum .
Yatağıma yüz üstü uzandım gözlerimi kapıya diktim ve bir kaç hıçkırıktan sonra yine annemi düşündüm Birlikte geçirdiğimiz eğlenceli anlar gözümün önünde bir şerit gibi geçiyordu. Tanrıya bir kez daha seslendim
Neden ben ? Daha fazla sabırlı olamazdım .
Bu evden gitmem gerekiyordu.
Bir süre sonra yorgunluktan uyuya kalmıştım.
Gözümü açtığımda Sırtımdaki acılar biraz dinmiş gibiydi. Fakat her hareket ettiğim sanki keskin sivri bir bıçak gibi sızlatıyordu.
Saate bakmak için Yerden telefonumu aldım Gecenin 2 si idi. Herkes uyumuştu. Meltemin attığı mesajları okudum. Evden gelen seslerden korkmuş olmalı. Beni merak ettiğini konuşmak istediğini belirtmişti mesajda. Şuanda ondan daha iyi hiç bir şey olamazdı. Olur diye mesaj attım. Çok şanslıydım. Cevabın gelmesi çok uzun sürmedi.
" Seni merak ediyorum. Gözüme uyku girmedi. Ne zaman konuşalım "
" Mümkünse şimdi konuşmak istiyorum. Dışarıdaki yaşlı kadınların konuştuğu çardak uygun olur. Ne dersin ? " diye yanıtladım.
Dertliydim. Konuşmam gerekiyordu. Belkide ona açılmam için uygun bir zamandı. Meltem den bir mesaj daha geldi.
" 10 dk sonra oradayım "
Uzun bir aradan sonra ilk kez içten sıratabilmiştim. Hemen yerdeki tişortumu alıp kafama geçirdim. Biraz da para aldım yanıma.
Hızlıca aşağı bölgedeki tekel bayine gittim.
İçeriği girdiğimde adam benden yüzümdeki izlerden dolayı biraz korkmuş gibiydi. Fakat burada ikamet ettiğimi biliyordu.
Dolabı açıp iki tane kırmızı tuborg alıp parayı verdim. "iyi akşamlar dayı " diyerek çıktım. Biraz soğuk davrandı sanki. Tabi kendince haklı sebepleri vardı.
Ağır adımlarda çardağa doğru ilerledim. Kafamda tek bir şey vardı Meltem . Ona hislerimi anlatmalıydım sanırım en doğru zaman bu idi.
Çardağa vardığımda loş bir ışıkta Meltem beni bekliyordu. Sabırsız ve telaşlı bir hali vardı.
Yaklaştığımda hemen ayağa kalktı ve üzerime atladı. Sımsıkı sarıldı. Bu canımı yakıyor olsa da Onu içimde hissetmek istiyordum.
Tedirgin bir sesle " Neler oldu anlat hiç iyi değilsin. " Diye kulaklarıma fısıldadı. Bütün acılarımı unutmuştum sanki, kendinden emin güçlü bir sesle "Önce bi oturalım istersen" diye soludum.
Oturduk işte. Yanağıma dokunup gözlerini gözlerime dikti ve " Anlat! her şeyi bilmek istiyorum dedi. ". Gözlerimin irildiğini hissediyordum. " Şey, önemli değil bir kaç tartışma. Şuan burada olman benim için daha önemli " diyerek yanağımdaki elini yavaşça aşağı indirip sımsıkı tuttum.
Aslında geleceğim adına büyük fakat şuan için önemsizdi bir gelişme idi.
Poşetinden çıkardığım Tuborg u açıp Melteme uzattım " İçer misin ? " diye sordum. Olabilir dedi. Bir yudum aldı ve yere koydu. " Sen benim için çok değerlisin, sana karşı duygularımı anlatmakta zorlanıyorum Lütfen anla beni... " dedi Gözlerimin içi gülüyordu biliyordum o da beni istiyordu. Diğer tuborg un kapağını açtım bir yudum aldım ve " Biliyorum Meltem sende benim için çok değerlisin. " " Sana olan hislerimi açıklamanın vakti geldiğini düşünüyorum. Senden hoşlanıyorum . Seni kendimde hissetmek istiyorum . Eşsiz varlığının benim olmasını istiyorum . Söz ver bana ölene dek benim olacağına, benimle bir ömür her ne olursa olsun yaşamaya söz ver , yaşamın tüm zorluklarına karşı beni seveceğine ve bundan asla pişman olmayacağına söz ver . Meltem. " Bu sözlerin ardına meltemin gözleri dolmuştu. Bana söylemek isteği bir şeyler vardı hissediyordum. Gözlerini sildim , ellerimi yanaklarına dokundurdum gözlerinin içine bakarak ince bir sesle " Söz ver Meltem" dedim. Meltem gözlerini kaçırdı ve tekrar ağlamaya başladı. Yolunda gitmeyen bir şey vardı. Meltem " Amcam "dedi ve tekrar hıçkırıklara boğuldu. Elimi sırtına götürdüm ve Anlat diye seslendim. Kolumu indirdi ve " Amcam bana tecavüz etti " diye haykırdı. başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Cedric in yeniden doğmak üzere bitti andı. Kafamı anlına yasladım ve kısık bir sesle " Seni seviyorum seni asla bırakmıyacağım diye " fısıldadım. Bir süre o şekilde durduk. Aklımda tek bir şey vardı . Tanrı bunun neresindeydi ? Uzun bir süre önce İnançlı birisiydim. Fakat inancımı yitirmeye ramak kalmıştı artık.
Meltem bir süre kollarımda ağladıktan sonra gözlerini sildi ve ellerini yanaklarıma dokundurdu ve gözlerime bakarak " Söz veriyorum. Seni her zaman seveceğime, seninle bir ömür yaşamaya , her ne olursa olsun ölüm de olsa hayatta karşılaşacağım tüm zorluklara karşı seni karşılıksız seveceğime söz veriyorum." Bu sözlerin ardına anlından öptüm ve kulaklarına" Seni seviyorum " diye fısıldadım kafamı boynuna yasladım ve ilk defa zaman dursun istedim. Artık o benim her şeyimdi, ona yapılanlara karşı sessiz kalmamalıydım kendi adaletimi uygulamanın zamanı gelmişti. Fakat Bir şeyin farkındaydım Her ne olursa olsun o bunu hiç bir zaman unutamayacaktı. Aklından hiç bir zaman silip atamazdı. Beni yıkan da buydu.
Kafamı kaldırdım gözlerini sildim " Çok geç oldu uyuman gerek hadi gidelim " diyerek onu soğuk banttan kaldırdım . Beline sokuldum eve doğru hiç konuşmadan götürüyordum. Aklımda tek bir şey vardı. Ya sonra ? ne olacaktı. Onu bu durumdan nasıl kurtara bilirdim. Yine kafam karıştı fakat mutluydum artık. İstediğimi elde etmenin verdiği bir zafer sevinci vardı içimde. Sanki her şey yolunda gidiyordu. Sanki her şey olması gerektiği gibiydi. Ah kimi kandırıyorum, o pisliği gördüğüm yerde öldürecektim...
Ağır adımlardan sonra nihayet kapıya gelmiştik. Kapıya arkasını döndü ve "Seni seviyorum iyi ki varsın." diye fısıldadı. Tekrar kapıya döndü ve cebindeki anahtarı çıkarttı kapıyı açarken. Arkasına sokuldum ve " Artık her şeyimsin. Kurtuluşun yok. " diye soludum kulaklarına. Uzun bir sürenin ardından ilk defa yüzü gülüyordu. Benim de öyle. " Görüşürüz Cedric" diyerek içeri girdi ve ağır hareketlerle kapıyı kapattı. Yüzümde oluşan bu mutluluk paha biçilemezdi , ender olsa bulunamazdı. Yavşakça sırıtarak yatağıma girdim. Yarın yapmam gereken işler vardı. Kafamı yastığa koyduğumda tekrar annemi düşledim. Bu beni çıldırtıyordu. Onun yokluğu beni hiç bir zaman avutamaz olması beni delirte bilirdi. Her zaman ki gibi Tanrıdan sabır diledim ve uykuya daldım ....
Güne, ablamın "Cedric işe geç kalıcaksın uyan hadi" sözleriyle gözümü açtım. Telefonumu aldım ve saate baktım. 1 Saate yakın vaktim vardı. Sıkıcı bir güne daha merhaba diyerekten Kalktım ve dolabımdan siyah keten pantolonumu giydim ve siyah baskılı sweatshirt ımı kafama geçirdim. İçeri yöneldim. Ablam mutfakta bana bir şeyler hazırlıyordu. Yanına yaklaştım günaydın diyerek yanağına bir öpücük kondurdum.
Elini yanağıma kondurdu ve" Günaydın canım elini yüzünü yıka hemen çayın soğuyor." demesiyle kapının ardından abimin belirmesi bir oldu. Abime doğru kafamı çevirdim, Gözlerindeki kıskançlığı hissedebiliyordum. Bu benim için küçük bir zafer sayılırdı. Çayını içmek için masaya oturdu. 2 şeker attı ve karıştırmaya başladı. Ortam oldukça sessizdi. Kendimi kandıramazdım ondan korkuyordum. Bir bardak su içtikten sonra. " Günaydın hoca " diyerek lavaboya yöneldim. Sıcak suyu açtım ve uzun süre aynaya baktım. Yüzümdeki izler kendini kaybetmeye başlamıştı. Yüzüme bir su çarptım ve saçlarımı taradım. Fazla kurcalamadan ellerimi sildikten sonra ışıkları kapatıp çıktım . Aklımda hala Meltem vardı. Ablama bunu söylemeliydim. Eminim oda sevinecekti. Masaya geçtim ve çayıma 1 şeker atıp karıştırdım. Abimse benden huzursuz oluyordu farkındaydım. Yüzümde sinsice bir gülümseme vardı. Sanki ben kazandım o kaybetti. Sanki dayağı ben attım ve suçundan dolayı o ağır bir yenilgi almıştı. Ah kimi kandırıyorum duygularım yine kafamı karıştırıyordu. Çayını içtikten sonra odasına gitti. Ablama bu müjdeli haberi vermem için tam fırsatıydı. " Abla , biz meltemle sözlendik ." sözlerimin ardına ablam öylece donup kalmıştı, elindeki çatalı bıraktı ve sinirli ve agrasif bir şekilde gözlerime baktı ve. " Neden bana böyle bir aptallık yapacağını söylemedin " diye liseli bir ergen gibi atarlandı. "
"Haber verecek bir anım olmadı her şey ani oldu. Hem neden böyle düşünüyorsun. Meltem çok güzel ve dürüst bir insan. " diyerek onu yumuşatmaya çalıştım. " Derse geç kalıyorum seninle sonra konuşacağız " dedi öfkeli bir şekilde abimle birlikte çıktı. Sanırım oda onun durumunu biliyordu. Ne fark eder ikimizde birbirmizi delicesine seviyorduk ablam dahi buna engel olmazdı. Çayımdan son yudumu altıktan sonra odama yöneldim. Bileklik, saat , kulaklık, cüzdan ve anahtarlarımı aldım ve kapıdan çıktım. Aklımda Meltem kulaklarımda Placebo vardı.
Otobüs durağına gelmiştim. Uzun bir süre bekledim sanırım bir öncekini kaçırmıştım. Nihayet otobüse bindim. Şoförün yüz ifadesinden bıkmış ve bir an önce bitirmeyi düşünen bir hali vardı. Otobüste çok fazla kişi yoktu. Her zaman ki yerim boştu. Arka sıralarda sağ taraf cam kenarına oturdum. Kafamı müziğe verdim. Bazen kulağımı verip dinliyordum bazense müziğe eşlik ediyordum. Bir müddet sonra yanıma bir kız oturdu. Üniformasından liseli olduğu belliydi. Tipik kezbandı işte. Ona asılacağımı düşünmüş olmalı ki kendi başına triplenip duruyordu. Biri ona açıklasın umurumda bile değil. Kendimi tekrar müziğe verdim. Every me every you çalıyordu. Dayanamadım dudaklarımla eşlik etmeye başladım . Bir süre sonra kezban bana bir şeyler demeye çalıştı. Kulaklığımı çıkardım ve kafamı hafif sağa eğip ne diyorsun dercesine bir mimik hareketi yaptım.
Ne dinliyorsun Seni bu kadar bağlayan ne ? Diye sordu. Ahah ipleri elime almıştım. Onu orada tavlaya bilirdim. Fakat bu kezbanla uğraşacak vaktim yoktu hem Meltem vardı artık. Seni ilgilendirmez. Lütfen önüne dönermisin ? diye onu dışladım. Bu sefer zor biri olduğumu anlamış olmalıydı. Şey, her şey farklı olabilirdi diyerek zarf atıyordu. Umrumda değilsin dedim. Tam bir şeyler söylemek üzereyken kapa çeneni diyerek bir kez daha dışladım. Duygulanmış olsa gerek gözleri doldu , kalktı ve kapıya doğru yöneldi ve düğmeye bastı. Belki kezban değildi beklide çok iyi birisiydi. Fakat Meltem hala aklımdaydı. Ona bunu yapamazdım . Kendimi suçlu gibi görecektim .Otobüs durduğunda, gözlerini sildi ve bana son kez baktı. Pişman olmamı bekliyordu sanki . Gözlerimi kısarak cevap verdim ve otobüsten indi. Kendimi tekrar müziğe verdim .
Geleceğim yere varmıştım otobüsten indim ve giriş kapısına doğru ilerledim. Güvenlikten geçtim ve asansöre bindim . 13. Kata çıktım. Ve ofise doğru ilerledim. Ofise vardığım da kapısı açıktı. Kulaklığımı çıkardım ve içeri girdim.
Ahmet abi, Günaydın Cedric hiç neşeli gözükmüyorsun Günaydın abi dedikten sonra bir bardak su içtim ve Neşe bundan sonra benim için sadece bir kız ismi abi diyerek yanıtladım ve masama oturdum. Bilgisayarımı açarken Amet abi Bana her şeyi anlatabilirsin Cedric diye ekledi. Anlatılacak bir şey yok birkaç tartışma işte. diyerek yanıtladım. Bilgisayar açıldığında ilk işim facebook ve maillerime bakmaktı. Onur abinin gönderdiği mailde birkaç kargonun yanlış gönderildiği yazıyordu. Onlarla ilgilenecektim. Facebook a giriş yaptım. Placebonun konseri olucakmış. Ahah böylesine bir şansı nerden bulabilirdim. Ne olursa olsun ona katılmalıydım. Fakat kiminle ?. Forumdan beni placebo yla tanıştıran arkadaşa mesaj gönderdim . Birlikte gitmemizi önerdim. Cevap gelmedi. Sanırım işi vardı. Her neyse oraya tek başıma da olsa gidecektim. Ağustosda olucaktı . O zamana kadar para biriktirmem gerekirdi. Maddi durumum onun konserine yetmezdi. Abimden babamdan isteyemezdim . Bu sorunu tek başıma halletmem gerekiyordu. Biraz forumda takıldıktan sonra işlerime döndüm.
Bir kaç müşteri ile kargolarını iade etmeleri ve doğrusunu göndermemizi talep ettim. Onlarda beni kırmadı gerçekten anlayışlı müşterilerin olmasına sevindim.Bir kaç saatimi güncellemeler ile geçirdim. Mesai saatinin bitiminden sonra eve gitmek için sabırsızlanıyordum . İşten çıkarken kulaklığımı taktım. Ve kapıyı kilitledim. Her zaman ki gibi metrobüse doğru yöneldim. Kafamda yine Meltem vardı. Mesaj atmak istedim. Telefonumu çıkardım ve
" Bütün gün seni düşündüm. Bu akşam bantta buluşalım mı ? Ne dersin " diye mesaj attım. Metrobüsü beklerken insanların yüzünden günün yorucu geçtiği ve stresli olduğu anlaşılıyordu. Nihayet binmiştim metrobüse. Ah tanrım birileri bunlara insan olduğunu hatırlatmalı. İçerisi tıklım tıklım . Nefes almak için zorlanıyordum açıkçası. İnsanların bu denli hayvan yerine koyulması beni üzüyordu. Kendimi kandıramam hayvan muammelesi görüyordum . Yorucu bir yolculuğun ardına. Biraz olsun kendimi iyi hissettirecek bir mesaj. Meltem beni özlediğini bu akşam için sabırsızlanmam gerektiğini söylüyordu. Ve yüzümde yine o şeytani sırıtma. Mutluydum. Fakat mutluluk bile acı veriyor, çünkü sonu var biliyorum.
Eve geldiğimde ablam odasına çağırdı. Başıma gelecekleri az çok kestire biliyordum . İçeri girdiğimde oldukça sinirliydi.
" Nasıl böyle bir şey yapabilirsin ? .Cedric Sana inanamıyorum !. O kızın hakkında bilmediğin şeyler var. Hemen ondan ayrılacaksın. Bir daha da bizim evimize gelmeyecek anlaşıldımı. " bu sözleri sarf ederken gözlerinden ateş çıkıyordu sanki.
" Abla şu liseli kezban tavırlarından vaz geç, üniversiteye gidiyorsun . Her şeyin farkındayım. Ne demek istediğini biliyorum. Ve bu durum umrumda bile değil. Onu seviyorum hem de çok ." diyerek yanıtladım. Ablam biraz durgunlaştı. Sinirli tavrını saklamayı iyi beceriyordu. Beni üzmemek için. Fazla ileri gitmedi.
" Cedric inan bana bir gün çok pişman olacaksın. O zamana kadar umarım her şey yoluna girer. Her zaman yanındayım bunu asla unutma" Ah duymam gerekende buydu. Ablamı seviyorum. Her ne yaparsam yapayım her zaman yanımda. Ondan vaz geçemem herşeyim di o. Biraz daha zorlasa Meltem den bile vaz geçebilirdim. "Teşekkür ederim abla Seni seviyorum " diyerek odasından ayrıldım ve lavaboya yöneldim. Sıcak suyu açtım ve her zaman ki gibi aynada kendime baktım. Bu yıl benim için dönüm noktası idi. Gözlerimden bitkinliğim anlaşılıyordu. Fakat her şey daha yeni başlıyordu. Yüzüme bir su çarptım saçlarımı düzelttim ve ellerimi silerek üzerime rahat bir şeyler giymek üzere lavabo dan ayrıldım. Telefonumu aldım ve her zaman ki banta geçtim. Melteme seni bekliyorum diye mesaj attım. Hediye vericekti sanırım başka niçin sabırsızlanmalıyım ki ? Bir süre sonra meltem geldi. Boynuna sarıldım bir öpücük kondurdum ve " Gel otur Meltem Seni özledim" diyerek banta oturduk. " Bende seni özledim Cedric. Bütün gün seni hayal ettim. Yokluğun gün içerisinde beni bir çok kez dürttü. Seni delicesine istiyorum . bu sözlerin ardından biraz şaşırmıştım. Çok hızlı gidiyorduk . Daha dün bir bu gün iki .
" Bir süprizin mi var. Sabırsızlanmam gerektiğini söylüyordun ? ."
Şeytani bir sırıtma ile,
" Evet var gözlerini kapat. ve Arkana yaslan.Bu bir emirdir." diye soludu. Dediklerini yaptım . Eli elime değdi ve dudaklarımdaki ıslaklığı hissettim. Bir süre kendimi ona bıraktım.
Meltemin dili dişlerimin arasında sanki bir lolipop gibiydi. Biraz da vişne tadı vardı dudaklarında. Sarısı saçları ve vişne dudak. Her şey mükemmeldi.
Daha fazla kendime hakim olamazdım. İleri doğru çıktım ve elimi kalçasına götürdüm. Sağ elimde elini sıkıyordum. Onu istediğimi anlatmanın yolu buydu.
" Seni seviyorum " diyerek kulaklarına fısıldadım ve burnum ile boynuna doğru üfledim. Tahrik oluyordu farkındayım. Bir süre içeri iyice girdim. Oda bunu istiyordu . Elimi bıraktı ve ayrıldı. " Özür dilerim " diyerek soludu. Anlayışlı olmam gerekirdi. Bu kadarı bile fazlaydı . O anın aklına geldiğinden emindim. Nasıl unutabilirdi ki ? Kafamı anlına yasladım ve " anlıyorum " dedim. " Hava biraz soğudu eve çıkalım " " Olur, Fakat sana olan özlemim geçti sayılmaz " diye sırıtarak yanıtladım. " belki daha sonra " dedi. " istediğin zaman diye yanıtladım. " Belini kavradım oda elini belime doğru salladı ve yürümeye başladık. " Hafta sonu bir şeyler yapalım mı? " diye sordum. " Olabilir aslında uzun zamandır dışarı çıkmıyordum " diye yanıtladı. " Kelebeğin rüyasına ne dersin ? " " Güzel olur bende izlemek istiyorum " diye yanıtladı."peki Pazar günü olur mu ? " Oluur " diye soludu. Sessizlik içinde yola devam ettik. Mutluyduk . Her şey iyiye gidiyordu. Hala korkuyordum. Sanki bir şey beni hep uyarıyordu. Pişman olacaksın diyordu. Yada ben kafamda kurguluyordum hepsini. Yine duygularım aklımın önüne geçmişti. Merdivenleri çıktık. Kapıyı açtı ve " Görüşürüz Cedric " dedi. " Görüşürüz canım uyuman gerek "diyerek oradan ayrıldım. Evime geldim. kapıyı ablam açtı. "Mutlu musun?" diye sordu. Bizi görmüş olmalıydı, Haşin bir sırıtma ile "Çok mu belli oluyor" diye yanıtladım. " hıı evet " diye tısladı. Odama geçtim ve bilgisayarımı açtım.
----
Bir kaç forum sitelerinde dolandıktan sonra .Saatler gece 1 i gösteriyordu. Gözlerimde yorulmuştu hayli . Uyku vakti gelmişti anlaşılan , Kendimi yatağa bıraktım ve Meltemi hayal ettim. Daha ikinci günden öpüşmemiz bana yanlış geliyordu. Neden böyle bir şey yapmış olabilir ki ? Daha fazla derine inmesem iyi olur, oldukça mutluydum bu anı bozmak istemiyorum.
Sabaha karşı gözlerimi açtığımda saat 6.30 du . Telefonumu elime aldım mesaj gelmemişti. Herkes uyuyordu bozmak istemedim. Klasik sabah şişmeleri. Tuvalete girdim ve işimi hallettikten sonra. Lavabo ya yöneldim . Her zaman ki gibi sıcak suyu açtım ve aynada kendime baktım. Muhteşem bir gecenin ardından buruk bir güne merhaba dedim. Olgunluktan olsa gerek sivilcem azmıştı. Güzelce temizledikten sonra yüzüme bir su çarptım ve oradan ayrıldım. Üstümü değiştiriyordum . O sırada ablam uyanmıştı. Standart bir sabah işte Lavoboya girdi. Bende üstümü değiştirmiştim. Cüzdanımı anahtarlarımı siyah bilekliğimi ve saatimi aldıktan sonra içeri yöneldim . Ablamla karşılaştık . Boş boş bana bakıyordu. Uyanamamış olsa gerek. Yada bir şeyler düşünüyordu. Saçlarını düzelttim bir öpücük kondurdum ve günaydın diyerek bir makas aldım. Hoşuna gitmişti. Hafif bir gülümseme ile "Günaydın Cedric erkencisin diye yanıtladı. Sıcak bir gülümseme ile "her şey olması gerektiği
gibi, mutluyum bu aralar." diye yanıtladım. Üstünü değiştirmek için odasına yöneldi. Bense mutfağa girdim, bir bardak su koydum ve bir antidepresan aldım ve su ile birlikte içtim. Bağımlılık yapmaması için iki üç günde bir alıyordum. Tam o sırada abim geldi ve bir 50 lira uzattı "lazım olur al şunu " dedi tekrar odasına döndü. Bu adamı anlamıyorum ne zaman cüzdanım boşluğunu belli etse bu adam hemen yetişiyordu. Abimi pek sevmiyorum ama gerçekten abilik yapıyordu. Yada ben kıymetini bilmiyordum. Tereddüt etmeden aldım. kuru bir teşekkür ile gitti. Dolaptan bir kaç bir şeyler atıştırdım ve. Kulağımda müzik ile evden ayrıldım...
Otobüs bu sefer biraz doluydu bir cam kenarına geçtim ve üst camı bir karış kadar araladım. Otobüs giderek doluyordu. Beyazıt otobüsü hiç çekilmiyor. Bir süre sonra genç bir kadın geldi yanıma. Camı işaret etti. Biraz daha araladım. Onun dışında pek bir olay yaşanmadı klasik şoför yolcu muhabbetleri. son durağa gelmiştik. Bir kaç kitap alıp tekrar ofisime dönecektim...
Kaldığım yeri --- ile belirleyeceğim takip etmeniz için.
Bu benim hayatım / Olması gereken ne ?
Annemin aramızdan ayrılmasının tam 3. ayı bu gün. Bana göre her şeyin sorumlusu abim ve babamdı. Çünkü sürekli annem üzerinde baskı yaparlardı sürekli ona emir verir ona kapris yaparlardı. Annem ise hepimizi düşünür her zaman hayata karşı ayakta durmamızı temenni eder ve o denli bizi yetiştirirdi. Malesef şekerine dayanamadı hiperglisemi (diyabet) sonucu aramızdan sıyrılıp gitti. En çok ablamla ben üzülsem de o gün abimin feryat figan ağlaması beni kötü gösteriyordu, şuna bak dercesine nispet ediliyordum . Fakat olayın iç yüzünü kimse bilemezdi tabi. Bu durum umurumda değildi açıkçası annemi kaybetmenin acısı hiç bitmeyecek bir yangın misali kalbimde kalacaktı.Her gün tanrıya yalvarıyordum Neden Ben ? isyan etmemin pek bir anlamı yoktu yapmam gereken tek şey sabırlı olmaktı. Ve bu süreçte zor günlerimde tek tesellim ablam ve üst kattaki ablamın arkadaşı Meltemdi. Her gün beni ziyarete gelir birlikte toplanıp muhabbet ederdik. Ben her zaman ki gibi Placebo Slowdive açar biraz olsa müzik ile kafa dağıtırdık. Onlarda severdi. Özellikle Placebo nun Without You Im nothing şarkısını üçümüz de severdik ve hayranlıkla dinliyorduk. Bu sefer farklıydı, Without you çalıyordu Bir an durdum ve Meltemin gözlerinin içine bakıp kulaklarına şu şekilde fısıldadım, Bilirsin Meltem Without you Im nothing - Sen siz ben bir hiçim dediğimde gözleri adeta benim için parlıyordu hissediyordum, biraz kafası karışmış gibi görünse de o gözler benim için parlıyordu. Müziklerin ardından, Meltem bana hayallerini anlatırdı bense ona destek olur ve yön gösterirdim. Sonra ben hayallerimi anlatırdım ablam ve Meltem hayranlıkla beni dinlerdi. Yaratıcı kişiliğimi onun karşısında ifşa edemeden kendimi alamıyordum. Belki de tüm yeteneklerimin sebebi Meltemdi . Kim bile bilir ki ? Belki ona aşıktım belkide gerçekten dostumdu. Annemin ölümünden sonra Meltem gibi bir kızın beni teselli etmesi, omzuma bir omuz olması da benim için büyük bir mükafattı...
Hayat denen şu engebeli arazide, lisenin son yılında böylesine bir olayı yaşamamın elbette kişiliğimi baştan yaratacak ve hırslı bir insan olmama itecekti, kaçınılmazdı bu her ne yaparsam yapayım işleri rayına sokamıyacağım her halinden belliydi. Son girdiğim üniversite sınavı ise Cedric için sonun sadece bir başlangıcıydı . Sınavda kendimi kaybetmiş olmalıydım. Sadece işaretledim, aklım düşünmek için çok yorulmuş ve bezmiş olsa gerek...
Beklenen gün gelmişti. Abim ve babam sınav sonucunu öğrenmiş ve ikisi de oldukça sinirliydi.
Abim okuldan gelmişti matematik öğretmeni olduğu için eve erken gelir keyfine bakardı fakat bu gün hiç de öyle olmadı....
Donuk bir suratla odama girdi ve ağır hareketlerle yüzüme bir kağıt çarptı ve,
Senden adam olmaz. Şu saatten sonra umrumda değilsin. Diyerek arkasını döndü kendi odasına yöneldi.
oldukça sinirliydim herşeyin sebebi kendisi olduğu yetmezmiş gibi birde umrumda değilsin demesi bardağı taşıran son damla idi.
Kendimi tutamadım ve ,
"Savaş bitmedi ben daha ölmedim . Sana kendimi anlatayım " diye çıkştım.
Bir süre durdu ve tekrar gözlerini gözlerime dokundurdu ,
" Anlat! "
Biraz daha yanına sokuldum ve sağ dudağına sertçe bir yumruk salladım .
Kafasını kaldırdı ve Elindeki çantasını yere bıraktı ve Gözlerini kıstı. Biraz sonra neler olacağını gözlerindeki ateşten hissediyordum.
Hayatın daha yeni başladığını anlamıştım. " Anlatıcaklarım bu kadar!" diyerek göz yaşlarım ile kendimi ona bıraktım.
Tam o sırada ablam geldi. Çantasını her zamanki rafına bıraktı ve " Neler oluyor burada" diye seslendi. Ablama baktım ve gözlerim ona her şeyi anlatmasını bekledim. Ve beklenen oldu abimden müthiş bir performans.
Sol göz altıma attığı yumruğun etkisini yerden kalkınca anladım.
" Durma devam et. Bu kadar mı erkeksin ? " diyerek kışkırttım .
Ablama dönerek , " Sen bu işe karışma Kübra!" diyerek ablamı odasına gönderdi. Ablamdan bir şey bekleyemezdim onu bu işe alet etmek istemiyordum.
Abim beni odama iterek. Kapıyı kitledikten sonra. Üzerimdeki tişortumu çıkartmamı istedi. Neler yapacağını kesdire biliyordum. Korkmuyordum sadece halime üzülüyordum açıkcası. Tişortumu çıkarttım ve hiç yemediğim dayağı yemek üzere kendimi ona bıraktım.
Çeneme yediğim yumruktan sonra gözlerimi gözlerine diktim ve " Bu kadarmı ? " diyerek tısladım.
Bu daha başlangıç demesiyle bir yumruk daha yemem bir oldu. Sanki tüm hırsını üzerimden çıkarıcaktı. Öylede oldu.
Abimin bu kadar güçlü olacağını hiç tahmin edememiştim. Yediğim yumruktan sonra yere kapaklandım.
Belinden çıkardığı kemer ile neler yapacağını hiç tahmin etmemiştim. Gözü dönmüştü hayvanın. Dünyam kararmıştı. Sırtıma yediğim her bi acı kamçılar, bir gün bana muhtaç olacağı düşüncesini daha da güçlendiriyordu.
Bir kaç inlemeden sonra " Sana bu kadarı kafi "diyerek odadan çıktı bense kalktım ve odamı kitledim bir kelime daha duymak istemiyordum .
Yatağıma yüz üstü uzandım gözlerimi kapıya diktim ve bir kaç hıçkırıktan sonra yine annemi düşündüm Birlikte geçirdiğimiz eğlenceli anlar gözümün önünde bir şerit gibi geçiyordu. Tanrıya bir kez daha seslendim
Neden ben ? Daha fazla sabırlı olamazdım .
Bu evden gitmem gerekiyordu.
Bir süre sonra yorgunluktan uyuya kalmıştım.
Gözümü açtığımda Sırtımdaki acılar biraz dinmiş gibiydi. Fakat her hareket ettiğim sanki keskin sivri bir bıçak gibi sızlatıyordu.
Saate bakmak için Yerden telefonumu aldım Gecenin 2 si idi. Herkes uyumuştu. Meltemin attığı mesajları okudum. Evden gelen seslerden korkmuş olmalı. Beni merak ettiğini konuşmak istediğini belirtmişti mesajda. Şuanda ondan daha iyi hiç bir şey olamazdı. Olur diye mesaj attım. Çok şanslıydım. Cevabın gelmesi çok uzun sürmedi.
" Seni merak ediyorum. Gözüme uyku girmedi. Ne zaman konuşalım "
" Mümkünse şimdi konuşmak istiyorum. Dışarıdaki yaşlı kadınların konuştuğu çardak uygun olur. Ne dersin ? " diye yanıtladım.
Dertliydim. Konuşmam gerekiyordu. Belkide ona açılmam için uygun bir zamandı. Meltem den bir mesaj daha geldi.
" 10 dk sonra oradayım "
Uzun bir aradan sonra ilk kez içten sıratabilmiştim. Hemen yerdeki tişortumu alıp kafama geçirdim. Biraz da para aldım yanıma.
Hızlıca aşağı bölgedeki tekel bayine gittim.
İçeriği girdiğimde adam benden yüzümdeki izlerden dolayı biraz korkmuş gibiydi. Fakat burada ikamet ettiğimi biliyordu.
Dolabı açıp iki tane kırmızı tuborg alıp parayı verdim. "iyi akşamlar dayı " diyerek çıktım. Biraz soğuk davrandı sanki. Tabi kendince haklı sebepleri vardı.
Ağır adımlarda çardağa doğru ilerledim. Kafamda tek bir şey vardı Meltem . Ona hislerimi anlatmalıydım sanırım en doğru zaman bu idi.
Çardağa vardığımda loş bir ışıkta Meltem beni bekliyordu. Sabırsız ve telaşlı bir hali vardı.
Yaklaştığımda hemen ayağa kalktı ve üzerime atladı. Sımsıkı sarıldı. Bu canımı yakıyor olsa da Onu içimde hissetmek istiyordum.
Tedirgin bir sesle " Neler oldu anlat hiç iyi değilsin. " Diye kulaklarıma fısıldadı. Bütün acılarımı unutmuştum sanki, kendinden emin güçlü bir sesle "Önce bi oturalım istersen" diye soludum.
Oturduk işte. Yanağıma dokunup gözlerini gözlerime dikti ve " Anlat! her şeyi bilmek istiyorum dedi. ". Gözlerimin irildiğini hissediyordum. " Şey, önemli değil bir kaç tartışma. Şuan burada olman benim için daha önemli " diyerek yanağımdaki elini yavaşça aşağı indirip sımsıkı tuttum.
Aslında geleceğim adına büyük fakat şuan için önemsizdi bir gelişme idi.
Poşetinden çıkardığım Tuborg u açıp Melteme uzattım " İçer misin ? " diye sordum. Olabilir dedi. Bir yudum aldı ve yere koydu. " Sen benim için çok değerlisin, sana karşı duygularımı anlatmakta zorlanıyorum Lütfen anla beni... " dedi Gözlerimin içi gülüyordu biliyordum o da beni istiyordu. Diğer tuborg un kapağını açtım bir yudum aldım ve " Biliyorum Meltem sende benim için çok değerlisin. " " Sana olan hislerimi açıklamanın vakti geldiğini düşünüyorum. Senden hoşlanıyorum . Seni kendimde hissetmek istiyorum . Eşsiz varlığının benim olmasını istiyorum . Söz ver bana ölene dek benim olacağına, benimle bir ömür her ne olursa olsun yaşamaya söz ver , yaşamın tüm zorluklarına karşı beni seveceğine ve bundan asla pişman olmayacağına söz ver . Meltem. " Bu sözlerin ardına meltemin gözleri dolmuştu. Bana söylemek isteği bir şeyler vardı hissediyordum. Gözlerini sildim , ellerimi yanaklarına dokundurdum gözlerinin içine bakarak ince bir sesle " Söz ver Meltem" dedim. Meltem gözlerini kaçırdı ve tekrar ağlamaya başladı. Yolunda gitmeyen bir şey vardı. Meltem " Amcam "dedi ve tekrar hıçkırıklara boğuldu. Elimi sırtına götürdüm ve Anlat diye seslendim. Kolumu indirdi ve " Amcam bana tecavüz etti " diye haykırdı. başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Cedric in yeniden doğmak üzere bitti andı. Kafamı anlına yasladım ve kısık bir sesle " Seni seviyorum seni asla bırakmıyacağım diye " fısıldadım. Bir süre o şekilde durduk. Aklımda tek bir şey vardı . Tanrı bunun neresindeydi ? Uzun bir süre önce İnançlı birisiydim. Fakat inancımı yitirmeye ramak kalmıştı artık.
Meltem bir süre kollarımda ağladıktan sonra gözlerini sildi ve ellerini yanaklarıma dokundurdu ve gözlerime bakarak " Söz veriyorum. Seni her zaman seveceğime, seninle bir ömür yaşamaya , her ne olursa olsun ölüm de olsa hayatta karşılaşacağım tüm zorluklara karşı seni karşılıksız seveceğime söz veriyorum." Bu sözlerin ardına anlından öptüm ve kulaklarına" Seni seviyorum " diye fısıldadım kafamı boynuna yasladım ve ilk defa zaman dursun istedim. Artık o benim her şeyimdi, ona yapılanlara karşı sessiz kalmamalıydım kendi adaletimi uygulamanın zamanı gelmişti. Fakat Bir şeyin farkındaydım Her ne olursa olsun o bunu hiç bir zaman unutamayacaktı. Aklından hiç bir zaman silip atamazdı. Beni yıkan da buydu.
Kafamı kaldırdım gözlerini sildim " Çok geç oldu uyuman gerek hadi gidelim " diyerek onu soğuk banttan kaldırdım . Beline sokuldum eve doğru hiç konuşmadan götürüyordum. Aklımda tek bir şey vardı. Ya sonra ? ne olacaktı. Onu bu durumdan nasıl kurtara bilirdim. Yine kafam karıştı fakat mutluydum artık. İstediğimi elde etmenin verdiği bir zafer sevinci vardı içimde. Sanki her şey yolunda gidiyordu. Sanki her şey olması gerektiği gibiydi. Ah kimi kandırıyorum, o pisliği gördüğüm yerde öldürecektim...
Ağır adımlardan sonra nihayet kapıya gelmiştik. Kapıya arkasını döndü ve "Seni seviyorum iyi ki varsın." diye fısıldadı. Tekrar kapıya döndü ve cebindeki anahtarı çıkarttı kapıyı açarken. Arkasına sokuldum ve " Artık her şeyimsin. Kurtuluşun yok. " diye soludum kulaklarına. Uzun bir sürenin ardından ilk defa yüzü gülüyordu. Benim de öyle. " Görüşürüz Cedric" diyerek içeri girdi ve ağır hareketlerle kapıyı kapattı. Yüzümde oluşan bu mutluluk paha biçilemezdi , ender olsa bulunamazdı. Yavşakça sırıtarak yatağıma girdim. Yarın yapmam gereken işler vardı. Kafamı yastığa koyduğumda tekrar annemi düşledim. Bu beni çıldırtıyordu. Onun yokluğu beni hiç bir zaman avutamaz olması beni delirte bilirdi. Her zaman ki gibi Tanrıdan sabır diledim ve uykuya daldım ....
Güne, ablamın "Cedric işe geç kalıcaksın uyan hadi" sözleriyle gözümü açtım. Telefonumu aldım ve saate baktım. 1 Saate yakın vaktim vardı. Sıkıcı bir güne daha merhaba diyerekten Kalktım ve dolabımdan siyah keten pantolonumu giydim ve siyah baskılı sweatshirt ımı kafama geçirdim. İçeri yöneldim. Ablam mutfakta bana bir şeyler hazırlıyordu. Yanına yaklaştım günaydın diyerek yanağına bir öpücük kondurdum.
Elini yanağıma kondurdu ve" Günaydın canım elini yüzünü yıka hemen çayın soğuyor." demesiyle kapının ardından abimin belirmesi bir oldu. Abime doğru kafamı çevirdim, Gözlerindeki kıskançlığı hissedebiliyordum. Bu benim için küçük bir zafer sayılırdı. Çayını içmek için masaya oturdu. 2 şeker attı ve karıştırmaya başladı. Ortam oldukça sessizdi. Kendimi kandıramazdım ondan korkuyordum. Bir bardak su içtikten sonra. " Günaydın hoca " diyerek lavaboya yöneldim. Sıcak suyu açtım ve uzun süre aynaya baktım. Yüzümdeki izler kendini kaybetmeye başlamıştı. Yüzüme bir su çarptım ve saçlarımı taradım. Fazla kurcalamadan ellerimi sildikten sonra ışıkları kapatıp çıktım . Aklımda hala Meltem vardı. Ablama bunu söylemeliydim. Eminim oda sevinecekti. Masaya geçtim ve çayıma 1 şeker atıp karıştırdım. Abimse benden huzursuz oluyordu farkındaydım. Yüzümde sinsice bir gülümseme vardı. Sanki ben kazandım o kaybetti. Sanki dayağı ben attım ve suçundan dolayı o ağır bir yenilgi almıştı. Ah kimi kandırıyorum duygularım yine kafamı karıştırıyordu. Çayını içtikten sonra odasına gitti. Ablama bu müjdeli haberi vermem için tam fırsatıydı. " Abla , biz meltemle sözlendik ." sözlerimin ardına ablam öylece donup kalmıştı, elindeki çatalı bıraktı ve sinirli ve agrasif bir şekilde gözlerime baktı ve. " Neden bana böyle bir aptallık yapacağını söylemedin " diye liseli bir ergen gibi atarlandı. "
"Haber verecek bir anım olmadı her şey ani oldu. Hem neden böyle düşünüyorsun. Meltem çok güzel ve dürüst bir insan. " diyerek onu yumuşatmaya çalıştım. " Derse geç kalıyorum seninle sonra konuşacağız " dedi öfkeli bir şekilde abimle birlikte çıktı. Sanırım oda onun durumunu biliyordu. Ne fark eder ikimizde birbirmizi delicesine seviyorduk ablam dahi buna engel olmazdı. Çayımdan son yudumu altıktan sonra odama yöneldim. Bileklik, saat , kulaklık, cüzdan ve anahtarlarımı aldım ve kapıdan çıktım. Aklımda Meltem kulaklarımda Placebo vardı.
Otobüs durağına gelmiştim. Uzun bir süre bekledim sanırım bir öncekini kaçırmıştım. Nihayet otobüse bindim. Şoförün yüz ifadesinden bıkmış ve bir an önce bitirmeyi düşünen bir hali vardı. Otobüste çok fazla kişi yoktu. Her zaman ki yerim boştu. Arka sıralarda sağ taraf cam kenarına oturdum. Kafamı müziğe verdim. Bazen kulağımı verip dinliyordum bazense müziğe eşlik ediyordum. Bir müddet sonra yanıma bir kız oturdu. Üniformasından liseli olduğu belliydi. Tipik kezbandı işte. Ona asılacağımı düşünmüş olmalı ki kendi başına triplenip duruyordu. Biri ona açıklasın umurumda bile değil. Kendimi tekrar müziğe verdim. Every me every you çalıyordu. Dayanamadım dudaklarımla eşlik etmeye başladım . Bir süre sonra kezban bana bir şeyler demeye çalıştı. Kulaklığımı çıkardım ve kafamı hafif sağa eğip ne diyorsun dercesine bir mimik hareketi yaptım.
Ne dinliyorsun Seni bu kadar bağlayan ne ? Diye sordu. Ahah ipleri elime almıştım. Onu orada tavlaya bilirdim. Fakat bu kezbanla uğraşacak vaktim yoktu hem Meltem vardı artık. Seni ilgilendirmez. Lütfen önüne dönermisin ? diye onu dışladım. Bu sefer zor biri olduğumu anlamış olmalıydı. Şey, her şey farklı olabilirdi diyerek zarf atıyordu. Umrumda değilsin dedim. Tam bir şeyler söylemek üzereyken kapa çeneni diyerek bir kez daha dışladım. Duygulanmış olsa gerek gözleri doldu , kalktı ve kapıya doğru yöneldi ve düğmeye bastı. Belki kezban değildi beklide çok iyi birisiydi. Fakat Meltem hala aklımdaydı. Ona bunu yapamazdım . Kendimi suçlu gibi görecektim .Otobüs durduğunda, gözlerini sildi ve bana son kez baktı. Pişman olmamı bekliyordu sanki . Gözlerimi kısarak cevap verdim ve otobüsten indi. Kendimi tekrar müziğe verdim .
Geleceğim yere varmıştım otobüsten indim ve giriş kapısına doğru ilerledim. Güvenlikten geçtim ve asansöre bindim . 13. Kata çıktım. Ve ofise doğru ilerledim. Ofise vardığım da kapısı açıktı. Kulaklığımı çıkardım ve içeri girdim.
Ahmet abi, Günaydın Cedric hiç neşeli gözükmüyorsun Günaydın abi dedikten sonra bir bardak su içtim ve Neşe bundan sonra benim için sadece bir kız ismi abi diyerek yanıtladım ve masama oturdum. Bilgisayarımı açarken Amet abi Bana her şeyi anlatabilirsin Cedric diye ekledi. Anlatılacak bir şey yok birkaç tartışma işte. diyerek yanıtladım. Bilgisayar açıldığında ilk işim facebook ve maillerime bakmaktı. Onur abinin gönderdiği mailde birkaç kargonun yanlış gönderildiği yazıyordu. Onlarla ilgilenecektim. Facebook a giriş yaptım. Placebonun konseri olucakmış. Ahah böylesine bir şansı nerden bulabilirdim. Ne olursa olsun ona katılmalıydım. Fakat kiminle ?. Forumdan beni placebo yla tanıştıran arkadaşa mesaj gönderdim . Birlikte gitmemizi önerdim. Cevap gelmedi. Sanırım işi vardı. Her neyse oraya tek başıma da olsa gidecektim. Ağustosda olucaktı . O zamana kadar para biriktirmem gerekirdi. Maddi durumum onun konserine yetmezdi. Abimden babamdan isteyemezdim . Bu sorunu tek başıma halletmem gerekiyordu. Biraz forumda takıldıktan sonra işlerime döndüm.
Bir kaç müşteri ile kargolarını iade etmeleri ve doğrusunu göndermemizi talep ettim. Onlarda beni kırmadı gerçekten anlayışlı müşterilerin olmasına sevindim.Bir kaç saatimi güncellemeler ile geçirdim. Mesai saatinin bitiminden sonra eve gitmek için sabırsızlanıyordum . İşten çıkarken kulaklığımı taktım. Ve kapıyı kilitledim. Her zaman ki gibi metrobüse doğru yöneldim. Kafamda yine Meltem vardı. Mesaj atmak istedim. Telefonumu çıkardım ve
" Bütün gün seni düşündüm. Bu akşam bantta buluşalım mı ? Ne dersin " diye mesaj attım. Metrobüsü beklerken insanların yüzünden günün yorucu geçtiği ve stresli olduğu anlaşılıyordu. Nihayet binmiştim metrobüse. Ah tanrım birileri bunlara insan olduğunu hatırlatmalı. İçerisi tıklım tıklım . Nefes almak için zorlanıyordum açıkçası. İnsanların bu denli hayvan yerine koyulması beni üzüyordu. Kendimi kandıramam hayvan muammelesi görüyordum . Yorucu bir yolculuğun ardına. Biraz olsun kendimi iyi hissettirecek bir mesaj. Meltem beni özlediğini bu akşam için sabırsızlanmam gerektiğini söylüyordu. Ve yüzümde yine o şeytani sırıtma. Mutluydum. Fakat mutluluk bile acı veriyor, çünkü sonu var biliyorum.
Eve geldiğimde ablam odasına çağırdı. Başıma gelecekleri az çok kestire biliyordum . İçeri girdiğimde oldukça sinirliydi.
" Nasıl böyle bir şey yapabilirsin ? .Cedric Sana inanamıyorum !. O kızın hakkında bilmediğin şeyler var. Hemen ondan ayrılacaksın. Bir daha da bizim evimize gelmeyecek anlaşıldımı. " bu sözleri sarf ederken gözlerinden ateş çıkıyordu sanki.
" Abla şu liseli kezban tavırlarından vaz geç, üniversiteye gidiyorsun . Her şeyin farkındayım. Ne demek istediğini biliyorum. Ve bu durum umrumda bile değil. Onu seviyorum hem de çok ." diyerek yanıtladım. Ablam biraz durgunlaştı. Sinirli tavrını saklamayı iyi beceriyordu. Beni üzmemek için. Fazla ileri gitmedi.
" Cedric inan bana bir gün çok pişman olacaksın. O zamana kadar umarım her şey yoluna girer. Her zaman yanındayım bunu asla unutma" Ah duymam gerekende buydu. Ablamı seviyorum. Her ne yaparsam yapayım her zaman yanımda. Ondan vaz geçemem herşeyim di o. Biraz daha zorlasa Meltem den bile vaz geçebilirdim. "Teşekkür ederim abla Seni seviyorum " diyerek odasından ayrıldım ve lavaboya yöneldim. Sıcak suyu açtım ve her zaman ki gibi aynada kendime baktım. Bu yıl benim için dönüm noktası idi. Gözlerimden bitkinliğim anlaşılıyordu. Fakat her şey daha yeni başlıyordu. Yüzüme bir su çarptım saçlarımı düzelttim ve ellerimi silerek üzerime rahat bir şeyler giymek üzere lavabo dan ayrıldım. Telefonumu aldım ve her zaman ki banta geçtim. Melteme seni bekliyorum diye mesaj attım. Hediye vericekti sanırım başka niçin sabırsızlanmalıyım ki ? Bir süre sonra meltem geldi. Boynuna sarıldım bir öpücük kondurdum ve " Gel otur Meltem Seni özledim" diyerek banta oturduk. " Bende seni özledim Cedric. Bütün gün seni hayal ettim. Yokluğun gün içerisinde beni bir çok kez dürttü. Seni delicesine istiyorum . bu sözlerin ardından biraz şaşırmıştım. Çok hızlı gidiyorduk . Daha dün bir bu gün iki .
" Bir süprizin mi var. Sabırsızlanmam gerektiğini söylüyordun ? ."
Şeytani bir sırıtma ile,
" Evet var gözlerini kapat. ve Arkana yaslan.Bu bir emirdir." diye soludu. Dediklerini yaptım . Eli elime değdi ve dudaklarımdaki ıslaklığı hissettim. Bir süre kendimi ona bıraktım.
Meltemin dili dişlerimin arasında sanki bir lolipop gibiydi. Biraz da vişne tadı vardı dudaklarında. Sarısı saçları ve vişne dudak. Her şey mükemmeldi.
Daha fazla kendime hakim olamazdım. İleri doğru çıktım ve elimi kalçasına götürdüm. Sağ elimde elini sıkıyordum. Onu istediğimi anlatmanın yolu buydu.
" Seni seviyorum " diyerek kulaklarına fısıldadım ve burnum ile boynuna doğru üfledim. Tahrik oluyordu farkındayım. Bir süre içeri iyice girdim. Oda bunu istiyordu . Elimi bıraktı ve ayrıldı. " Özür dilerim " diyerek soludu. Anlayışlı olmam gerekirdi. Bu kadarı bile fazlaydı . O anın aklına geldiğinden emindim. Nasıl unutabilirdi ki ? Kafamı anlına yasladım ve " anlıyorum " dedim. " Hava biraz soğudu eve çıkalım " " Olur, Fakat sana olan özlemim geçti sayılmaz " diye sırıtarak yanıtladım. " belki daha sonra " dedi. " istediğin zaman diye yanıtladım. " Belini kavradım oda elini belime doğru salladı ve yürümeye başladık. " Hafta sonu bir şeyler yapalım mı? " diye sordum. " Olabilir aslında uzun zamandır dışarı çıkmıyordum " diye yanıtladı. " Kelebeğin rüyasına ne dersin ? " " Güzel olur bende izlemek istiyorum " diye yanıtladı."peki Pazar günü olur mu ? " Oluur " diye soludu. Sessizlik içinde yola devam ettik. Mutluyduk . Her şey iyiye gidiyordu. Hala korkuyordum. Sanki bir şey beni hep uyarıyordu. Pişman olacaksın diyordu. Yada ben kafamda kurguluyordum hepsini. Yine duygularım aklımın önüne geçmişti. Merdivenleri çıktık. Kapıyı açtı ve " Görüşürüz Cedric " dedi. " Görüşürüz canım uyuman gerek "diyerek oradan ayrıldım. Evime geldim. kapıyı ablam açtı. "Mutlu musun?" diye sordu. Bizi görmüş olmalıydı, Haşin bir sırıtma ile "Çok mu belli oluyor" diye yanıtladım. " hıı evet " diye tısladı. Odama geçtim ve bilgisayarımı açtım.
----
Bir kaç forum sitelerinde dolandıktan sonra .Saatler gece 1 i gösteriyordu. Gözlerimde yorulmuştu hayli . Uyku vakti gelmişti anlaşılan , Kendimi yatağa bıraktım ve Meltemi hayal ettim. Daha ikinci günden öpüşmemiz bana yanlış geliyordu. Neden böyle bir şey yapmış olabilir ki ? Daha fazla derine inmesem iyi olur, oldukça mutluydum bu anı bozmak istemiyorum.
Sabaha karşı gözlerimi açtığımda saat 6.30 du . Telefonumu elime aldım mesaj gelmemişti. Herkes uyuyordu bozmak istemedim. Klasik sabah şişmeleri. Tuvalete girdim ve işimi hallettikten sonra. Lavabo ya yöneldim . Her zaman ki gibi sıcak suyu açtım ve aynada kendime baktım. Muhteşem bir gecenin ardından buruk bir güne merhaba dedim. Olgunluktan olsa gerek sivilcem azmıştı. Güzelce temizledikten sonra yüzüme bir su çarptım ve oradan ayrıldım. Üstümü değiştiriyordum . O sırada ablam uyanmıştı. Standart bir sabah işte Lavoboya girdi. Bende üstümü değiştirmiştim. Cüzdanımı anahtarlarımı siyah bilekliğimi ve saatimi aldıktan sonra içeri yöneldim . Ablamla karşılaştık . Boş boş bana bakıyordu. Uyanamamış olsa gerek. Yada bir şeyler düşünüyordu. Saçlarını düzelttim bir öpücük kondurdum ve günaydın diyerek bir makas aldım. Hoşuna gitmişti. Hafif bir gülümseme ile "Günaydın Cedric erkencisin diye yanıtladı. Sıcak bir gülümseme ile "her şey olması gerektiği
gibi, mutluyum bu aralar." diye yanıtladım. Üstünü değiştirmek için odasına yöneldi. Bense mutfağa girdim, bir bardak su koydum ve bir antidepresan aldım ve su ile birlikte içtim. Bağımlılık yapmaması için iki üç günde bir alıyordum. Tam o sırada abim geldi ve bir 50 lira uzattı "lazım olur al şunu " dedi tekrar odasına döndü. Bu adamı anlamıyorum ne zaman cüzdanım boşluğunu belli etse bu adam hemen yetişiyordu. Abimi pek sevmiyorum ama gerçekten abilik yapıyordu. Yada ben kıymetini bilmiyordum. Tereddüt etmeden aldım. kuru bir teşekkür ile gitti. Dolaptan bir kaç bir şeyler atıştırdım ve. Kulağımda müzik ile evden ayrıldım...
Otobüs bu sefer biraz doluydu bir cam kenarına geçtim ve üst camı bir karış kadar araladım. Otobüs giderek doluyordu. Beyazıt otobüsü hiç çekilmiyor. Bir süre sonra genç bir kadın geldi yanıma. Camı işaret etti. Biraz daha araladım. Onun dışında pek bir olay yaşanmadı klasik şoför yolcu muhabbetleri. son durağa gelmiştik. Bir kaç kitap alıp tekrar ofisime dönecektim...
Özlüyorum Dr.House'yi.
