arkabisrem
Asistan
- Katılım
- 26 Temmuz 2007
- Mesajlar
- 239
- Reaksiyon puanı
- 11
- Puanları
- 18
Merhabalar Arkadaşlar,
İtiraflar bölümü iyi ki var be. Gerçi benimkisi pek bi itiraf olmayacak ama buraya yazmak rahatlatıyormuş onu öğrendim
Şimdi şurdan başlayalım.
Şu link ( http://forum.shiftdelete.net/itiraflar/266297-insan-asik-oldugunu-soyleyemezse.html#post2350002 ) 'te anlattığım bir olay var. Liseli genç erkek (ben) , kendisine pas vermeyen kıza açılamamış kısacası. Konuyu açalıda 3 yıl olmuş Neyse velhasıl kıza açılamadım evet ve kız nişanlanma arifesindeymiş bunu öğrendim. Zaten olacağı yoktu demicem eşeklik bende .
Bu durumu atlattım tabi. Sonuçta yıllar geçmiş yaşanmış bir şey yok.
Ama geçen sene tam da bugün bu saatlerde hayatımda 2. kez aşık oldum. Diğeri aşk değilmiş demek
Nasıl tanıştık vs anlatmayacağım uzun sürer.
Ahanda adını da yazıyorum Esma hanımefendinin ismi.
Bir ilişkide olması gereken her şey vardı. Sevgi saygı vs her şey. 4 ay geçti evlilik planları falan başladı. İşte bu evleneceğim kız bu diyordum. Acaba ailemle nasıl tanıştırayım. İlk ben mi onun ailesiyle tanışmalıyım kafamda deli sorular. Aramızda zerre güven sorunu yoktu. Cidden çok seviyorum.
6. aydayız ve o karanlık günler başladı benim için. Nasıl mı?
Hadi anlatayım. Kızla sinemaya gittik. Neyse çıktık ben evine bırakıcam araçtayız ablam aradı beni. 2 dakika oldu olmadı konuşmamız telefonu kapattım kıza döndüm ki 6 aydır tanıdığım evlilik planları yaptığım kız bana düşman gibi bakıyor. Ne oldu diyorum ses yok. Ne oldu ne bitti derken eve geldik arabadan indi gitti kız. Benim haller duman o sıra. Bir anda boyle bir ifadeyle neden karşılaştım diye kendimi sorgulamaya başladım. Ablamla telefonda konuştuktan sonra kızın bana olan bütün tavrı bir anda değişti. Yani bişeyde konuşmadık. Nerdesin nasılsın felan o kadar.
Ben whatsapp tan yazıyorum kıza cevap yok. Günaydın iyi geceler vs cevap yok. 4 5 gün böyle ben yazdım o sessiz kaldı. Aklım sürekli noldu ne bitti de.
Artık benimde canıma tak etti sert çıktım. Kız aynen şöyle dedi '' Ablan senin benle birlikte olmanı yediremiyo , ben bu durumda yapamam '' Ben tekrar şok. Hiç bişey diyemedim 5 dakika. Mantığım almadı. Daha ablamla tanışmadı bile. Bu önyargı neden? Tartıştık 1 hafta konuşmadık. Ben yine dayanamadım yazdım salak gibi alttan aldım. Hala aynı. Ulan seviyorum ben onu kaybedemem diyorum kendi kendime kafayı yedim. İş yerinde arkadaşlarım evde ailem tuhaf tuhaf bakmaya başladılar. Kimseyle konuşmuyorum sürekli onu düşünüyorum. Bi gün tak etti kızın evinin onune gittim araçla bekliyorum amaçsız. O kadar özledimki uzaktan görsem yeterdi. Kız ne zaman evden çıkar da görürüm bilmiyorum. Belki saatler sonra. Ben araçta oturuyorum gözüm dikiz aynasında arka taraftan gelirse direk arabadan inip konuşucam. 4 saat sanırım bekledim. Kız binadan çıktı geliyor arabaya yaklaştı ben indim göz göze geldik. Ben içimden esma hadi gel konuşalım diyorum ses çıkartamadım. Kız naptı dersiniz. Gitti. Ben arkasından bakakaldım. Beni aradı sonra. Son arayışı ve son sesini duyuşumdu. Efendim dedim. '' Bi daha seni etrafımda görmek istemiyorum. Görürsem çok kötü olur '' dedi. Hiç bişey söylemedim 10 saniye sessizlikten sonra telefon kapandı. Ben ağlıcam lan nerdeyse o kadar üzüldüm. Espriye vuruyor gibiyim ama şu an yine bi üzüntü var. Aradan 2 ay felan geçti.
O günden sonra ben ne aradım ne sorum. Sürekli takip ediyorum sosyal medyadan. Nerde napıyo. Yine kafayı yemek üzereyim. Başka bişey düşünemiyorum. Bi baktım bizim mahallede kahve ateşinde chekin yapmış. 2 kız iki erkek var. Tabiki basmadım orayı. Neyse gayet mutlu mesut fotoğraflar felan paylaşıyor. Bu böyle 2 3 hafta sürdü. Ben artık afedersiniz salak oldum. Arkadaşlarım a anlattım onların desteğiyle biraz daha normal bir hale gelmeye başladım.
1 ay sonra tamam yeter ulan dedim kendi kendimi bitiricem. Sanki kıyamet kopacak. Şu kızı faceden siliyim dedim. Yoksa hergün girip bakmaktan unutamıcam. Girmez olaydım facebook profiline. 5 dk once fotoğraf paylaşmış. Ayrıldığımız gün kahve ateşinde buluştuğu adamla nişanlanıyor.
Evet o an ben aynen şöyleyim. Bütün işitme duyum kesildi. Gözüm o fotoğrafta. Hareket sıfır. Hızlı hızlı nefes alıyorum. Dondum resmen.Bir kaç dakika sonra balkona çıktım bir sgara yaktım. Elim ayağım titriyor. Koca 26 yaşında adamım böyle sınirlenmedim. O an şu kararı aldım kendime. Hause dizisini izleyenler bilir ''Everybody lies'' herkes yalan söyler der kendisi. Kimseye güvenme der. Ve ben artık etrafımdaki öncelikle hiç bir kıza güvenmemeye başladım. Çok aşırı güven sorunu oluştu bende. Genelleme yapmak hoş olmaz ama insanın başından geçen böyle olaylar yaşamını ve düşünce yapısını çok değiştiriyor. Ve ben anladımki aslında koskoca bir yalanı sevmişim.
Evet bu kadar.Sonuna kadar okuyan varsa sabırı için kutluyorum. Bende de nasıl bir psikoloji varsa buraya neden bunları yazıyorum amaç ne bilmiyorum. Sadece yazmak istedim ve yazdım. Aldatılmak gerçekten çok kötü lanet bir duygu. İlk sevdiğim kızı ona açılamadığımdan, bunu ise onu anlayamadığımdan dolayı kaybettim.Sonuç İkiside nişanlı şu an.
Herkese selamlar.
Tekrar teşekkürler...
İtiraflar bölümü iyi ki var be. Gerçi benimkisi pek bi itiraf olmayacak ama buraya yazmak rahatlatıyormuş onu öğrendim
Şimdi şurdan başlayalım.
Şu link ( http://forum.shiftdelete.net/itiraflar/266297-insan-asik-oldugunu-soyleyemezse.html#post2350002 ) 'te anlattığım bir olay var. Liseli genç erkek (ben) , kendisine pas vermeyen kıza açılamamış kısacası. Konuyu açalıda 3 yıl olmuş Neyse velhasıl kıza açılamadım evet ve kız nişanlanma arifesindeymiş bunu öğrendim. Zaten olacağı yoktu demicem eşeklik bende .
Bu durumu atlattım tabi. Sonuçta yıllar geçmiş yaşanmış bir şey yok.
Ama geçen sene tam da bugün bu saatlerde hayatımda 2. kez aşık oldum. Diğeri aşk değilmiş demek
Nasıl tanıştık vs anlatmayacağım uzun sürer.
Ahanda adını da yazıyorum Esma hanımefendinin ismi.
Bir ilişkide olması gereken her şey vardı. Sevgi saygı vs her şey. 4 ay geçti evlilik planları falan başladı. İşte bu evleneceğim kız bu diyordum. Acaba ailemle nasıl tanıştırayım. İlk ben mi onun ailesiyle tanışmalıyım kafamda deli sorular. Aramızda zerre güven sorunu yoktu. Cidden çok seviyorum.
6. aydayız ve o karanlık günler başladı benim için. Nasıl mı?
Hadi anlatayım. Kızla sinemaya gittik. Neyse çıktık ben evine bırakıcam araçtayız ablam aradı beni. 2 dakika oldu olmadı konuşmamız telefonu kapattım kıza döndüm ki 6 aydır tanıdığım evlilik planları yaptığım kız bana düşman gibi bakıyor. Ne oldu diyorum ses yok. Ne oldu ne bitti derken eve geldik arabadan indi gitti kız. Benim haller duman o sıra. Bir anda boyle bir ifadeyle neden karşılaştım diye kendimi sorgulamaya başladım. Ablamla telefonda konuştuktan sonra kızın bana olan bütün tavrı bir anda değişti. Yani bişeyde konuşmadık. Nerdesin nasılsın felan o kadar.
Ben whatsapp tan yazıyorum kıza cevap yok. Günaydın iyi geceler vs cevap yok. 4 5 gün böyle ben yazdım o sessiz kaldı. Aklım sürekli noldu ne bitti de.
Artık benimde canıma tak etti sert çıktım. Kız aynen şöyle dedi '' Ablan senin benle birlikte olmanı yediremiyo , ben bu durumda yapamam '' Ben tekrar şok. Hiç bişey diyemedim 5 dakika. Mantığım almadı. Daha ablamla tanışmadı bile. Bu önyargı neden? Tartıştık 1 hafta konuşmadık. Ben yine dayanamadım yazdım salak gibi alttan aldım. Hala aynı. Ulan seviyorum ben onu kaybedemem diyorum kendi kendime kafayı yedim. İş yerinde arkadaşlarım evde ailem tuhaf tuhaf bakmaya başladılar. Kimseyle konuşmuyorum sürekli onu düşünüyorum. Bi gün tak etti kızın evinin onune gittim araçla bekliyorum amaçsız. O kadar özledimki uzaktan görsem yeterdi. Kız ne zaman evden çıkar da görürüm bilmiyorum. Belki saatler sonra. Ben araçta oturuyorum gözüm dikiz aynasında arka taraftan gelirse direk arabadan inip konuşucam. 4 saat sanırım bekledim. Kız binadan çıktı geliyor arabaya yaklaştı ben indim göz göze geldik. Ben içimden esma hadi gel konuşalım diyorum ses çıkartamadım. Kız naptı dersiniz. Gitti. Ben arkasından bakakaldım. Beni aradı sonra. Son arayışı ve son sesini duyuşumdu. Efendim dedim. '' Bi daha seni etrafımda görmek istemiyorum. Görürsem çok kötü olur '' dedi. Hiç bişey söylemedim 10 saniye sessizlikten sonra telefon kapandı. Ben ağlıcam lan nerdeyse o kadar üzüldüm. Espriye vuruyor gibiyim ama şu an yine bi üzüntü var. Aradan 2 ay felan geçti.
O günden sonra ben ne aradım ne sorum. Sürekli takip ediyorum sosyal medyadan. Nerde napıyo. Yine kafayı yemek üzereyim. Başka bişey düşünemiyorum. Bi baktım bizim mahallede kahve ateşinde chekin yapmış. 2 kız iki erkek var. Tabiki basmadım orayı. Neyse gayet mutlu mesut fotoğraflar felan paylaşıyor. Bu böyle 2 3 hafta sürdü. Ben artık afedersiniz salak oldum. Arkadaşlarım a anlattım onların desteğiyle biraz daha normal bir hale gelmeye başladım.
1 ay sonra tamam yeter ulan dedim kendi kendimi bitiricem. Sanki kıyamet kopacak. Şu kızı faceden siliyim dedim. Yoksa hergün girip bakmaktan unutamıcam. Girmez olaydım facebook profiline. 5 dk once fotoğraf paylaşmış. Ayrıldığımız gün kahve ateşinde buluştuğu adamla nişanlanıyor.
Evet o an ben aynen şöyleyim. Bütün işitme duyum kesildi. Gözüm o fotoğrafta. Hareket sıfır. Hızlı hızlı nefes alıyorum. Dondum resmen.Bir kaç dakika sonra balkona çıktım bir sgara yaktım. Elim ayağım titriyor. Koca 26 yaşında adamım böyle sınirlenmedim. O an şu kararı aldım kendime. Hause dizisini izleyenler bilir ''Everybody lies'' herkes yalan söyler der kendisi. Kimseye güvenme der. Ve ben artık etrafımdaki öncelikle hiç bir kıza güvenmemeye başladım. Çok aşırı güven sorunu oluştu bende. Genelleme yapmak hoş olmaz ama insanın başından geçen böyle olaylar yaşamını ve düşünce yapısını çok değiştiriyor. Ve ben anladımki aslında koskoca bir yalanı sevmişim.
Evet bu kadar.Sonuna kadar okuyan varsa sabırı için kutluyorum. Bende de nasıl bir psikoloji varsa buraya neden bunları yazıyorum amaç ne bilmiyorum. Sadece yazmak istedim ve yazdım. Aldatılmak gerçekten çok kötü lanet bir duygu. İlk sevdiğim kızı ona açılamadığımdan, bunu ise onu anlayamadığımdan dolayı kaybettim.Sonuç İkiside nişanlı şu an.
Herkese selamlar.
Tekrar teşekkürler...