Canım Annemm,
Sen benim hayatımda öyle başkaydınki...Öldüğün günü bugünki gibi hatırlıyorum.İçimde kocaman bir ateş her yanımı yakmaya başlamıştı sanki.Öylesine acıdıki içim tutup koparsalardı kolumu bacağımı bu kadar acı duymazdım. Gittin..Bir yıkım oldu gidişin,beni bıraktığında çöküp kaldı bedenim olduğu yerde..Neden gittin?Neden daha güzel yaşayacağımız günleri toprağa gömdün annem?Bütün bunlarda bir acımasızlık yokmu? Aslında kızgınım sana,böyle ansızın çekip gittiğin için..Beni,çocuklarımı üzdüğün için...Evet çok öfkeliyim sana elimizi kolumuzu bağlayıp senin için hiçbirşey yapamaz hale getirdiğin için..Çok kırgınım ben sana anne çoookkk...Dahada kötüsü tümden aldın başını gittin...Bizleri sensiz bıraktığın için kırgın ve öfkeliyim sana anne..'En zor meslek Ana olmak ,sorumluluk görevleri çok ağırdır' derdin..Ama bana daha çok ağır bir görev vereceğini hiç düşünmemiştim anne,ben bunu hiç haketmemiştimkii...Meğerse sana son bir görevim daha varmış...Ne zor bir görevmiş bu..seni sonsuza kadar görememek,seni toprağa vermek..Son kez görmek için yanına geldim,saçlarını okşadım,öptüm seni doyasıya,torunlarının yerinede..Dahada çok öpmek istedim öpemeyeceğim yılların yerinede ama bırakmadılar çekip aldılar seni benden kopardılar annem....Bu nasıl bir duyguymuş annem??,hala sensizlik içimi yakıyor.Seni özledim,sesini özledim.İnsan ağlarken gözünün içi kalbi gibi acırmı?Acırmış Annem,herşeyi öğrettiğin gibi bunuda sen bana öğrettin anne..Bak Anneler günü geliyor...
Bilki kabrine çiçek koymadığım zaman,bilki senin için gözyaşı dökmediğim an,bilki seni konuşmadığım zaman,bilki içim acıyarak seni düşünmüyorsam o zaman bilki senin yanındayım annem..
