Ah o 20. asır(18 mart şehitleri anma)

[habibineccar]

Ah O Yirminci Asır

Ah o Yirminci Asır,
O Yirminci Asır var ya!
O olmaz olası asır var ya !
Ateşti,alevdi, kandı,
Kasırga misali, volkandı.
Bir Boğaz harbiydi bu,
Tüm akvamı beşer toplandı.
Kabatepe alevdi,
Kocaçimen duman,
Kanlısırt yandı.
Toprak değildi savrulan; insandı,candı.
Cideli Mehmet çavuştu,
Lapsekili Ali,
Kilitbahir’li Yüzbaşı Hasan’dı.

Sende mi,ey Pütürgeli Bilal!
Yozgatlı Kınalı Hasan,
Ezineli Yahya çavuş,
Hatay’lı Ahmet,
Sende mi toprak altındasın savrulan?
Hasmından açılan ateşle vurulan,
Can evinden.

Ölümdü bu; sağanak,sağanak,
Ölümdü bu; bir top güllesinde,
Yada bir tüfeğin süngüsünde,
Şarapnel parçasında.
Ölüm,ölüm, her taraf ölüm.
Lakin ne korku vardı,
Ne bir nebze tereddüt.
Elde silah, dilde ya Allah!

Ölüm bir içim su,
Ölüm bir şerbetti;
Vatan için.
Ölüm bir şerefti,
Onurdu,
Vurdu,o kahpe eller,
Mehmetçiğin sinesine,sinesine
Durmadan vurdu.
Olmadı, yine vurdu.
Kalleşçe,kahpece vurdu.
Kan seline döndü yurdu.
Rüzgar o anda durdu,
Deniz, kulak verdi,durdu.
Çağ durdu, tarih durdu.
Bir nida savurdu Mehmetçik;
’’ Allah,Allah ‘’diye.
Kurtulmalıydı bu millet,
Kurtulmalıydı bu vatan;
‘’Ya İstiklal, Ya Ölüm’’diyordu;
Anafartalar’da o eşsiz komutan.

Kıyametten bir sahne,ateşten bir hattı,
Vatan için,Allah için,bu bir cihattı.

Abdurrahman TÜMER

RahMaN V€ RaHiM OlaN AllaH'ıN ADıyLA​