PadyScah
Öğrenci
- Katılım
- 5 Eylül 2008
- Mesajlar
- 70
- Reaksiyon puanı
- 0
- Puanları
- 6
Dmax Nedir?
3 BOYUTLU SİNEMA
1838 yılında Charles Wheatstone tarafından Rönesans perspektif teorilerine dayanan dünyanın ilk stereoskopik görüntüleyicisi icat edildi. Değişik açılarda bulanan çeşitli aynalardan oluşan bu alet sağ göz ve sol göz için ayrı olan 2 değişik çizim içeriyordu. Bu çizimlere aynı anda bakıldığında Wheatstone’nun buluşu stereo bir görüntü elde ediyordu.
Bu buluşla hareketli ve durgun fotoğraf alanında yeni bir çağ başladı.
Sol gözün ve sağ gözün cisimleri değişik açılardan görmeleri 3 Boyutlu görüntünün temelini oluşturuyor. Aynı cisme önce sağ göz sonra da sol gözle baktığımızda cismin hafifçe yer değiştirdiğini görürüz. Cisme sağ ve sol gözümüzle aynı anda baktığımızda beynimiz iki görüntüyü birleştirir. Bu iki görüntünün birleşmesiyle beynimiz derinliği ve mesafeyi algılar.
3 Boyutlu filmde aynı işlem için 3D kameranın 2 lensi kullanılır. Film yapımcıları lensleri gözlerimiz arasındaki mesafeyle aynı olacak şekilde yerleştirirler. Bu mesafeye interokular veya interaksiyal uzaklık denir ve yaklaşık 6.35cm dir.
3 Boyutlu filmin projeksiyonunda (gösteriminde) sağ ve sol gözü temsil eden 2 ayrı görüntü yansıtılır. Özel gözlükler olmadan seyredilirse aynı görüntü çift gözükür. Bu gözlüklerde özel filtreler kullanılır böylece sağ ve sol gözün algıları beyinde yeniden birleştirilir.
3 Boyutlu filmin çift görüntüsünü göstermenin değişik yolları vardır ve hepsinde 2 ayrı projektör kullanmaya gerek yoktur. Analog film formatı (35mm lik film, sinemada izlediğimiz filmlerin formatı) aynı anda 2 değişik görüntüyü tek bir film negatifi üzerinde gösterir. Görüntünün biri yeşil veya mavi ile kaplıyken diğeri kırmızı ile kaplıdır. İzleyicilere de tek tarafı yeşil, tek tarafı mavi filtre ile kaplı gözlükler verilir. Yeşil filtre kırmızı görüntüyü yok ederken, kırmızı filtre yeşil görüntüyü yok eder. Beynimiz 3 Boyutlu görüntüyü siyah&beyaz renkte ve tek olarak algılar.
3 Boyutlu görüntüyü renkli görebilmek için sağ ve sol göz için olan görüntülerin ayrı tutulması gerekir. Günümüzün çift projektör kullanılan DMAX sisteminden önceki metotlar 2 adet 35mm lik film karesinin üst üste ya da yan yana yerleştirilmesinden ibaretti.
Modern 3 Boyutlu filmlerde 3D illüzyonunu doruğa çıkarmak için bilgisayar tarafından oluşturulmuş görüntüler kullanılmaya başlandı. Böylece film yapımcıları, canlı çekilen 3 boyutlu filmlerde yaşadıkları 2 büyük problem olan odaklama ve tek noktada birleşme nin üstesinden geldiler. Filmin geçtiği mekanı bilgisayarda oluşturarak birleşme noktasını tam olarak belirleyebildiler ve tüm ekranı odaklayabildiler. Böylece film ekranda gösterildiğinde izleyiciler kendilerini gerçek dünyada hissedebilirler.
DMAX Dijital 3 Boyutlu Sinema da görüntüler dijital platformda bilgisayar teknolojisiyle gösterilmektedir. Özel gözlüklerde ise renkli filtreler değil polarize gri filtreler kullanılır.
High Definition ( Yüksek Çözünürlük) özellikteki filmler gümüş perdeye yansıtılmaktadır. Filmdeki renkler inanılmaz parlaklıkta, görüntüler size gerçek kadar yakındır.
Kaynak
3 BOYUTLU SİNEMA
1838 yılında Charles Wheatstone tarafından Rönesans perspektif teorilerine dayanan dünyanın ilk stereoskopik görüntüleyicisi icat edildi. Değişik açılarda bulanan çeşitli aynalardan oluşan bu alet sağ göz ve sol göz için ayrı olan 2 değişik çizim içeriyordu. Bu çizimlere aynı anda bakıldığında Wheatstone’nun buluşu stereo bir görüntü elde ediyordu.
Bu buluşla hareketli ve durgun fotoğraf alanında yeni bir çağ başladı.
Sol gözün ve sağ gözün cisimleri değişik açılardan görmeleri 3 Boyutlu görüntünün temelini oluşturuyor. Aynı cisme önce sağ göz sonra da sol gözle baktığımızda cismin hafifçe yer değiştirdiğini görürüz. Cisme sağ ve sol gözümüzle aynı anda baktığımızda beynimiz iki görüntüyü birleştirir. Bu iki görüntünün birleşmesiyle beynimiz derinliği ve mesafeyi algılar.
3 Boyutlu filmde aynı işlem için 3D kameranın 2 lensi kullanılır. Film yapımcıları lensleri gözlerimiz arasındaki mesafeyle aynı olacak şekilde yerleştirirler. Bu mesafeye interokular veya interaksiyal uzaklık denir ve yaklaşık 6.35cm dir.
3 Boyutlu filmin projeksiyonunda (gösteriminde) sağ ve sol gözü temsil eden 2 ayrı görüntü yansıtılır. Özel gözlükler olmadan seyredilirse aynı görüntü çift gözükür. Bu gözlüklerde özel filtreler kullanılır böylece sağ ve sol gözün algıları beyinde yeniden birleştirilir.
3 Boyutlu filmin çift görüntüsünü göstermenin değişik yolları vardır ve hepsinde 2 ayrı projektör kullanmaya gerek yoktur. Analog film formatı (35mm lik film, sinemada izlediğimiz filmlerin formatı) aynı anda 2 değişik görüntüyü tek bir film negatifi üzerinde gösterir. Görüntünün biri yeşil veya mavi ile kaplıyken diğeri kırmızı ile kaplıdır. İzleyicilere de tek tarafı yeşil, tek tarafı mavi filtre ile kaplı gözlükler verilir. Yeşil filtre kırmızı görüntüyü yok ederken, kırmızı filtre yeşil görüntüyü yok eder. Beynimiz 3 Boyutlu görüntüyü siyah&beyaz renkte ve tek olarak algılar.
3 Boyutlu görüntüyü renkli görebilmek için sağ ve sol göz için olan görüntülerin ayrı tutulması gerekir. Günümüzün çift projektör kullanılan DMAX sisteminden önceki metotlar 2 adet 35mm lik film karesinin üst üste ya da yan yana yerleştirilmesinden ibaretti.
Modern 3 Boyutlu filmlerde 3D illüzyonunu doruğa çıkarmak için bilgisayar tarafından oluşturulmuş görüntüler kullanılmaya başlandı. Böylece film yapımcıları, canlı çekilen 3 boyutlu filmlerde yaşadıkları 2 büyük problem olan odaklama ve tek noktada birleşme nin üstesinden geldiler. Filmin geçtiği mekanı bilgisayarda oluşturarak birleşme noktasını tam olarak belirleyebildiler ve tüm ekranı odaklayabildiler. Böylece film ekranda gösterildiğinde izleyiciler kendilerini gerçek dünyada hissedebilirler.
DMAX Dijital 3 Boyutlu Sinema da görüntüler dijital platformda bilgisayar teknolojisiyle gösterilmektedir. Özel gözlüklerde ise renkli filtreler değil polarize gri filtreler kullanılır.
High Definition ( Yüksek Çözünürlük) özellikteki filmler gümüş perdeye yansıtılmaktadır. Filmdeki renkler inanılmaz parlaklıkta, görüntüler size gerçek kadar yakındır.
Kaynak
