Önce bir itiraf.
Bu satırların yazarı AKP’nin kapatılacağına inanıyordu.
Ne olduysa oldu ve son anda asker bir üye karşı safa geçerek AKP’yi ipten aldı!
Gelelim bugüne?
Doğrusunu söylemem gerekirse AKP’nin kapatılmamasıyla hedef 12’den vurulmuştur!
Öyle, çünkü AKP eğer kapatılmış olsaydı bugünün ekonomik buhran tablosu tamamen kapatanlara ciro edilecekti.
Mağdur ve mazlum!
Son bir ayda işsiz kalan yüz binlerce çalışan!
Kepenk indiren on binlerce esnaf!
İflas bayrağını çeken binlerce atölye!
Ve kapısına kilit vuran yüzlerce fabrikanın faturası oraya havale edilecekti.
En önemlisi Tayyip Erdoğan bu hadiseyi müthiş istismar edecekti.
Yeniden mağduru ve mazlumu oynayacaktı.
“6 yılda ülkeye cenneti yaşattık. Kapattılar bizi ve birkaç ayda ülkeyi cehenneme çevirdiler” diyecekti.
Peki halk bunu yer miydi?
Vallahi yerdi!
Yolsuzlukla yargılanan birini iki dönem üst üste şampiyon yapan necip milletimiz bu noktada da pekâlâ yönlendirilebilirdi.
Peki var olan ekonomik kaos tablosuna rağmen halk seçimde yine de münipüle edilebilir mi?
Zor...
Öyle, çünkü insanların artık canı yanıyor.
Ateş bacayı sarmış, uç veren buhran sosyal yaraya dönüşmüştür.
Dolayısıyla toplumda sosyolojik ve psikolojik olarak bunun bir tepkisi olacaktır.
Tepki de kapatılmayan ve ülkeyi 6 yıldır yöneten AKP’ye konacaktır.
Göreceksiniz AKP mahalli seçimde umduğunu bulamayacaktır.
Kuşkusuz iktidar olmanın avantajı ve belediye seçimlerinin özelliği sebebiyle birinci olmaya adaydır da biz AKP’nin geçmişteki seçimler misali açık ara ile ipi göğüsleyeceği kanaatinde değiliz.
AKP’nin vaat edeceği bir şey kalmamıştır!
Tarih büyük ihtimalle yine tekerrür edecektir!
1989 mahalli seçimlerinde ANAP’ın başına gelenler bugün AKP’nin başına gelmesi muhtemeldir.
Öyle, çünkü artık AKP’nin seçimde insanlara vaat edeceği bir şey kalmamıştır.
AB vizyonu ve demokratikleşme hedefi uçmuştur.
PKK teröründeki anlaşılmaz tutumları güven vermemektedir.
Kıbrıs ve K. Irak gibi milli konular da sınıfta kalmıştır.
En önemlisi yukarıda da belirttiğimiz gibi ekonomik çöküntünün müsebbibi kendileridir.
Dahası AKP artık neredeyse yolsuzlukla özdeşleşmiştir.
Yakınlarını koruduğu ve kolladığı bütün Türkiye’nin dilindedir.
Ülkeyi 6 yılda borç batağına soktukları ve devasa kurumlarını yok pahasına sattıkları belleklere yerleşmiştir.
Yani kısacası infiale götürecek enerji fevkalade birikmiştir.
Eşit şartlarda seçim!
Bizim genel toplumsal eğilimimiz güçlü gelene Menderes; Demirel, Özal ve Erdoğan misali avans vermek ve ikinci bir şansı tanımaktır.
Bu şans kullanılamayınca da destek çekiliyor.
Bir başka boyut AKP’nın artık istismar edeceği hiçbir şey de kalmamıştır.
Din, iman, türban, örtünme dedi, CHP’de şimdi aynı şeyleri terennüm ediyor.
Evet Türk demokrasi tarihinde belki de ilk kez eşit koşullarda bir seçim olacak.
İnsanlar sandıkta inancını, yani dinini değil, hükümet icraatlarını oylayacak.
Hayır söylemek istediğim 29 Mart 2009’da sandık ihtilali olacağı değildir.
AKP’li belediyeler doğruya doğru hükümetten çok daha başarılıdır.
Dahası, halkta belediyeyi hükümet partisinden seçmek gibi genel bir alışkanlık var.
Dolayısıyla AKP yine muhtemelen birinci olacak, ancak aldığı sonuçlarla büyüsünün bozulduğu ve erozyona girdiğini ortaya koyacaktır.
29 Mart sonrası süreçte Türkiye çok değil 6 ay sonra yine erken seçimi konuşmaya başlayacaktır.
Suyu tersinden akıtamazsınız!
Diyeceksiniz ki Tayyip bey siyaseti iyi biliyor ve kolay teslim olmaz.
Doğrudur, Erdoğan mahalli seçim sonrasında seçim barajını düşürmek gibi, merkezde yeni bir bütünleşmenin önüne geçmek gibi bazı tedbirleri kesin alacaktır.
Keza bugün yaptığı gibi Ergenekon benzeri yapay gündemleri de tartıştıracak ve ülke sorunlarını gözden kaçırmaya çalışacaktır.
Ancak ne yaparsa yapsın suyu tersinden akıtamayacaktır!
Akıbet belki bir miktar geciktirilebilir de sonuç bellidir.
Erdoğan için artık balayı bitmiş ve zor dönem başlamıştır.
Tayyip bey çin işkencesi görür misali aşama aşama tükenişine tanıklık edecek ve sonuçta soluğu yargıda alacaktır.
kaynak
Bu satırların yazarı AKP’nin kapatılacağına inanıyordu.
Ne olduysa oldu ve son anda asker bir üye karşı safa geçerek AKP’yi ipten aldı!
Gelelim bugüne?
Doğrusunu söylemem gerekirse AKP’nin kapatılmamasıyla hedef 12’den vurulmuştur!
Öyle, çünkü AKP eğer kapatılmış olsaydı bugünün ekonomik buhran tablosu tamamen kapatanlara ciro edilecekti.
Mağdur ve mazlum!
Son bir ayda işsiz kalan yüz binlerce çalışan!
Kepenk indiren on binlerce esnaf!
İflas bayrağını çeken binlerce atölye!
Ve kapısına kilit vuran yüzlerce fabrikanın faturası oraya havale edilecekti.
En önemlisi Tayyip Erdoğan bu hadiseyi müthiş istismar edecekti.
Yeniden mağduru ve mazlumu oynayacaktı.
“6 yılda ülkeye cenneti yaşattık. Kapattılar bizi ve birkaç ayda ülkeyi cehenneme çevirdiler” diyecekti.
Peki halk bunu yer miydi?
Vallahi yerdi!
Yolsuzlukla yargılanan birini iki dönem üst üste şampiyon yapan necip milletimiz bu noktada da pekâlâ yönlendirilebilirdi.
Peki var olan ekonomik kaos tablosuna rağmen halk seçimde yine de münipüle edilebilir mi?
Zor...
Öyle, çünkü insanların artık canı yanıyor.
Ateş bacayı sarmış, uç veren buhran sosyal yaraya dönüşmüştür.
Dolayısıyla toplumda sosyolojik ve psikolojik olarak bunun bir tepkisi olacaktır.
Tepki de kapatılmayan ve ülkeyi 6 yıldır yöneten AKP’ye konacaktır.
Göreceksiniz AKP mahalli seçimde umduğunu bulamayacaktır.
Kuşkusuz iktidar olmanın avantajı ve belediye seçimlerinin özelliği sebebiyle birinci olmaya adaydır da biz AKP’nin geçmişteki seçimler misali açık ara ile ipi göğüsleyeceği kanaatinde değiliz.
AKP’nin vaat edeceği bir şey kalmamıştır!
Tarih büyük ihtimalle yine tekerrür edecektir!
1989 mahalli seçimlerinde ANAP’ın başına gelenler bugün AKP’nin başına gelmesi muhtemeldir.
Öyle, çünkü artık AKP’nin seçimde insanlara vaat edeceği bir şey kalmamıştır.
AB vizyonu ve demokratikleşme hedefi uçmuştur.
PKK teröründeki anlaşılmaz tutumları güven vermemektedir.
Kıbrıs ve K. Irak gibi milli konular da sınıfta kalmıştır.
En önemlisi yukarıda da belirttiğimiz gibi ekonomik çöküntünün müsebbibi kendileridir.
Dahası AKP artık neredeyse yolsuzlukla özdeşleşmiştir.
Yakınlarını koruduğu ve kolladığı bütün Türkiye’nin dilindedir.
Ülkeyi 6 yılda borç batağına soktukları ve devasa kurumlarını yok pahasına sattıkları belleklere yerleşmiştir.
Yani kısacası infiale götürecek enerji fevkalade birikmiştir.
Eşit şartlarda seçim!
Bizim genel toplumsal eğilimimiz güçlü gelene Menderes; Demirel, Özal ve Erdoğan misali avans vermek ve ikinci bir şansı tanımaktır.
Bu şans kullanılamayınca da destek çekiliyor.
Bir başka boyut AKP’nın artık istismar edeceği hiçbir şey de kalmamıştır.
Din, iman, türban, örtünme dedi, CHP’de şimdi aynı şeyleri terennüm ediyor.
Evet Türk demokrasi tarihinde belki de ilk kez eşit koşullarda bir seçim olacak.
İnsanlar sandıkta inancını, yani dinini değil, hükümet icraatlarını oylayacak.
Hayır söylemek istediğim 29 Mart 2009’da sandık ihtilali olacağı değildir.
AKP’li belediyeler doğruya doğru hükümetten çok daha başarılıdır.
Dahası, halkta belediyeyi hükümet partisinden seçmek gibi genel bir alışkanlık var.
Dolayısıyla AKP yine muhtemelen birinci olacak, ancak aldığı sonuçlarla büyüsünün bozulduğu ve erozyona girdiğini ortaya koyacaktır.
29 Mart sonrası süreçte Türkiye çok değil 6 ay sonra yine erken seçimi konuşmaya başlayacaktır.
Suyu tersinden akıtamazsınız!
Diyeceksiniz ki Tayyip bey siyaseti iyi biliyor ve kolay teslim olmaz.
Doğrudur, Erdoğan mahalli seçim sonrasında seçim barajını düşürmek gibi, merkezde yeni bir bütünleşmenin önüne geçmek gibi bazı tedbirleri kesin alacaktır.
Keza bugün yaptığı gibi Ergenekon benzeri yapay gündemleri de tartıştıracak ve ülke sorunlarını gözden kaçırmaya çalışacaktır.
Ancak ne yaparsa yapsın suyu tersinden akıtamayacaktır!
Akıbet belki bir miktar geciktirilebilir de sonuç bellidir.
Erdoğan için artık balayı bitmiş ve zor dönem başlamıştır.
Tayyip bey çin işkencesi görür misali aşama aşama tükenişine tanıklık edecek ve sonuçta soluğu yargıda alacaktır.
kaynak
