llavinya
Dekan
- Katılım
- 9 Ekim 2006
- Mesajlar
- 7,781
- Reaksiyon puanı
- 92
- Puanları
- 0
Yüzlerce film izlemişsinizdir. Nerede ise aynı türün hepsinde işlenen konu aynı. Aynı hikayeleri ya beğeniyoruz ya da beğenmiyoruz. Ya yaşıyoruz ya uzaktan izliyoruz.
Babam ve Oğlum ’un yıkık sahnesi ile kaç kez daha üzülürüm, kaç kez daha ağlarım bilmiyorum. Hayatta öyle çok Babam ve Oğlum , öyle çok Ihlamurlar Altında,öyle çok Issız Adam var ki!…
Bazılarımız onları yaşıyoruz, bazılarımız hazır yaşanmışı izleyip üzülme duygumuzu harcıyoruz.
Duygusallıktan çıkıp gerçeğe yol alayım diyorum zaman zaman. ( Bu cümlede yanlış oldu ya neyse...Sanki duygusal olmak yalancı olmak demek.)
Eğerler var ya hani, keşkeler birde, onlara sığınıyor düşünceler…
Eğer Hüseyin baba anlayışlı olsaydı, eğer Sadık evlat ileriyi görüp yanlış yaparım deseydi böyle olur muydu?
Issız Adam Alper ,hayatı bir tarafında aramayıp sahip olduğu kadınla ömür tüketse karşılaştığında ağlar mıydı?
Yılmaz , Elif'e git demeseydi,affetseydi o olayları yaşar mıydı?
Bize her şey lafla kolay gelir. Ne olacağın, ne öleceğin önüne geçemezsin bazen. Bazen hamura şekil veren sen olursun bazen de…
Hayatta belli çizgiler var, onları eğip bükemezsin. Bir dengesizlik var ki sormayın almış başını gidiyor.
Denge diye bir olgu var mı ki demeyi dahi unutturuyor . Yaratan , insana dengeyi sağlama ve bozma kudretini vermiş ama bizler denge değil dengesiziz. Dengeyi yıkıp, oturup düzelecek mi, ne olacak memleketin hali dercesine bekleriz. Geçmişe inler, yüreğimize aldırmayıp , elde kalan dengesizlikle devam ederiz. Yıkılan,kaybolan güzelliklere de öyle yapıyoruz…
(Aklıma bir yerlerde sen gelmesen olmazdı.
)
Düşünüyorum da bazen, o çocuk düşüncelerde olduğum zamana gitsem, “İş başvurusu yaptım gitmeli miyim, aslında bu bir teklif, hayatımı yönlendirecek biri olur musun?” Diye devam eden karmaşık düşüncelerinle bile, çocuk aklımla sana “Ooo! Ne güzel kariyer fırsatı, git tabi.” Demeseydim eğer, gitmez miydin? Söylesene gitmez miydin?
Aman sanki beni dinleyecek beni bir gün bırakıp gidecek demeseydim kendime de sana git diyen bir cümle kurmasaydım, gitmez miydin?
Seni kimse ile paylaşamam diye sinirlendiğinde gerçek miydin? Gerçektin eminim ki gerçektin.
Bütün çocuk yüreğimle inanıyorum ki o saflıkta bir gerçektin. Bir dahası olmadı.
Bu gerçeği yalan,öfke karıştırmadan rafa kaldırdım yazdığım satırların arasında saklısın hala…
Yine başa sarsak diyorum bazen. Bende karşında dursaydım, gitme deseydim de sana daha çok kenetlenseydim diyorum bazen. Neden o kadar çocuktum?
Bir süre sonra başka bir koku için beni bırakır giderse diye az mı ağladım?
İşte bütün korkularım! Seni aramayışlarım, sormayışlarım, sebeplerin birkaçı…
Ne yanında kim var, ne de neler yaşıyorsun bilmek istemedim. Öyle kalmalıydın, hatırlamak istediğim gibi kalmalıydın.
Sevdiğini yüzüne söyleyememesine rağmen kalbinde hissedişleri yaşadık seninle…
Bunları söylerken gözlerinin içinde kaybolamadığım, içinde yanan kor olup bedenimi buz kestirenim oldun.
Akıp gittik hayata…Tutabilene aşk olsun.
Kaç masalda kaybolduysan sen, ben yaşadığın masalları kendime anlatıp yokluğuna üzülmekten kaçırdım kendimi.
Bak büyüdüm. Kocamaann kız oldum. Söyle bakalım ışığım küçük kız nerede? Büyümüş de seni yitirmiş mi? Yüreği de küçülmüş mü? Umut ışığı küçülmüş mü?
Yüreğim,gözlerim,dudaklarım ve bütün hücrelerim büyüyor.
Sen dönmek üzere gidiyordun ya işte öyle hatırlıyorum seni . Ne sen beni üzdün, ne ben seni…
Bana uzun uzun sarılıp gittin ya karanlığa doğru, ardından kapattım perdeyi .
En son bunu hatırlıyorum. Rüya değil bu. Bir ömürlük rüya mı olur?
Neden uyanmadın yıllardır? Rüya olan değildik çünkü gerçeğiz.
Kaç rüya gördüysek ikimizde uyandık bu yüzden bitmedi uyandıkça birbirimizi arayışımız.
O sahneye geri gidiyorum, geleceğin günü beklemeye ,ya perde hiç açılmaz da gelmezse diye korktuğum yere geri gidiyorum.
Hadi geri sayım başlasın artık! Sök üzerine yapışanları!
Rüya aleminde kalsın rüyalar, hayatı uyuyarak tüketmeyelim. Elimizden kayıp giden sadece zaman değil.
Birbiri için titreyen fani beden de tükeniyor… Yürek atışları durmadan geri sayım başlasın bir an önce de perde açılsın. Bizim hayatımız başlasın artık.
lavinya'nın aklına esenlerden...
http://my.opera.com/llavinia/blog/babam-ve-oglumun-yapt-g-na-bak
Babam ve Oğlum ’un yıkık sahnesi ile kaç kez daha üzülürüm, kaç kez daha ağlarım bilmiyorum. Hayatta öyle çok Babam ve Oğlum , öyle çok Ihlamurlar Altında,öyle çok Issız Adam var ki!…
Bazılarımız onları yaşıyoruz, bazılarımız hazır yaşanmışı izleyip üzülme duygumuzu harcıyoruz.
Duygusallıktan çıkıp gerçeğe yol alayım diyorum zaman zaman. ( Bu cümlede yanlış oldu ya neyse...Sanki duygusal olmak yalancı olmak demek.)
Eğerler var ya hani, keşkeler birde, onlara sığınıyor düşünceler…
Eğer Hüseyin baba anlayışlı olsaydı, eğer Sadık evlat ileriyi görüp yanlış yaparım deseydi böyle olur muydu?
Issız Adam Alper ,hayatı bir tarafında aramayıp sahip olduğu kadınla ömür tüketse karşılaştığında ağlar mıydı?
Yılmaz , Elif'e git demeseydi,affetseydi o olayları yaşar mıydı?
Bize her şey lafla kolay gelir. Ne olacağın, ne öleceğin önüne geçemezsin bazen. Bazen hamura şekil veren sen olursun bazen de…
Hayatta belli çizgiler var, onları eğip bükemezsin. Bir dengesizlik var ki sormayın almış başını gidiyor.
Denge diye bir olgu var mı ki demeyi dahi unutturuyor . Yaratan , insana dengeyi sağlama ve bozma kudretini vermiş ama bizler denge değil dengesiziz. Dengeyi yıkıp, oturup düzelecek mi, ne olacak memleketin hali dercesine bekleriz. Geçmişe inler, yüreğimize aldırmayıp , elde kalan dengesizlikle devam ederiz. Yıkılan,kaybolan güzelliklere de öyle yapıyoruz…
(Aklıma bir yerlerde sen gelmesen olmazdı.
Düşünüyorum da bazen, o çocuk düşüncelerde olduğum zamana gitsem, “İş başvurusu yaptım gitmeli miyim, aslında bu bir teklif, hayatımı yönlendirecek biri olur musun?” Diye devam eden karmaşık düşüncelerinle bile, çocuk aklımla sana “Ooo! Ne güzel kariyer fırsatı, git tabi.” Demeseydim eğer, gitmez miydin? Söylesene gitmez miydin?
Aman sanki beni dinleyecek beni bir gün bırakıp gidecek demeseydim kendime de sana git diyen bir cümle kurmasaydım, gitmez miydin?
Seni kimse ile paylaşamam diye sinirlendiğinde gerçek miydin? Gerçektin eminim ki gerçektin.
Bütün çocuk yüreğimle inanıyorum ki o saflıkta bir gerçektin. Bir dahası olmadı.
Bu gerçeği yalan,öfke karıştırmadan rafa kaldırdım yazdığım satırların arasında saklısın hala…
Yine başa sarsak diyorum bazen. Bende karşında dursaydım, gitme deseydim de sana daha çok kenetlenseydim diyorum bazen. Neden o kadar çocuktum?
Bir süre sonra başka bir koku için beni bırakır giderse diye az mı ağladım?
İşte bütün korkularım! Seni aramayışlarım, sormayışlarım, sebeplerin birkaçı…
Ne yanında kim var, ne de neler yaşıyorsun bilmek istemedim. Öyle kalmalıydın, hatırlamak istediğim gibi kalmalıydın.
Sevdiğini yüzüne söyleyememesine rağmen kalbinde hissedişleri yaşadık seninle…
Bunları söylerken gözlerinin içinde kaybolamadığım, içinde yanan kor olup bedenimi buz kestirenim oldun.
Akıp gittik hayata…Tutabilene aşk olsun.
Kaç masalda kaybolduysan sen, ben yaşadığın masalları kendime anlatıp yokluğuna üzülmekten kaçırdım kendimi.
Bak büyüdüm. Kocamaann kız oldum. Söyle bakalım ışığım küçük kız nerede? Büyümüş de seni yitirmiş mi? Yüreği de küçülmüş mü? Umut ışığı küçülmüş mü?
Yüreğim,gözlerim,dudaklarım ve bütün hücrelerim büyüyor.
Sen dönmek üzere gidiyordun ya işte öyle hatırlıyorum seni . Ne sen beni üzdün, ne ben seni…
Bana uzun uzun sarılıp gittin ya karanlığa doğru, ardından kapattım perdeyi .
En son bunu hatırlıyorum. Rüya değil bu. Bir ömürlük rüya mı olur?
Neden uyanmadın yıllardır? Rüya olan değildik çünkü gerçeğiz.
Kaç rüya gördüysek ikimizde uyandık bu yüzden bitmedi uyandıkça birbirimizi arayışımız.
O sahneye geri gidiyorum, geleceğin günü beklemeye ,ya perde hiç açılmaz da gelmezse diye korktuğum yere geri gidiyorum.
Hadi geri sayım başlasın artık! Sök üzerine yapışanları!
Rüya aleminde kalsın rüyalar, hayatı uyuyarak tüketmeyelim. Elimizden kayıp giden sadece zaman değil.
Birbiri için titreyen fani beden de tükeniyor… Yürek atışları durmadan geri sayım başlasın bir an önce de perde açılsın. Bizim hayatımız başlasın artık.
lavinya'nın aklına esenlerden...
http://my.opera.com/llavinia/blog/babam-ve-oglumun-yapt-g-na-bak
