Aileyi üzmek....

[Sourena]

Merhaba forum yaşım 17 bilen bilir.. Açıktan okuyorum fakat ailemi çok üzüyorum galiba bir hedefim yok aynı zamanda çalışıyorum kendi, ellerimle lise mi berbat ettim ve daha 2 ye geçemeden atıldım...Son 6 aydır çalışıyorm ve psikolojim kötü ve çok karmaşık bazen sanki her şey şakaymış ve çok tuhaf geliyor...Mesela annem erken yat derslerine çalış hedefin olsun gibi diyor ama ben takmıyorum bile...Üzülüyorum ben de aslında o hissimi de kaybettim gibi...Babam da hep oku dedi sürekli dedi ve elinden geleni yaptı ama okumadım işte...Bir el becerimde yok...Ağır iş de filan asla yapamam....İştende çıkmayı düşünüyorum hedefim yok.. ailecek bir hedefimiz var tek oda araba veya arsa almak gibi oda geç olucak gibi...Ne yapıcam ben böyle sürekli üzdüğümü bile bile yapıyorum...AZ veya çok farketmez.. 2 ay sonra çıktığımda memlekete gideceğiz ve tatil yapacağım herhalde...2 ay boyunca fakat geldiğimde iş bulmam gerekecek gene...Ve doğru işi ne zaman bulurum bilmiyorum bilgisayarla uğraşmayı seviyorum gibi ama tam emin değilim...Okul çevresinde vs çok aşağılandım zamanında bundan da özgüvenim çok az içine kapanık biiriyim zaten bilen bilir..Bu da aha zor hale getiriyor her şeyi..Asosyal olmayı seviyorum seviyorum yani işe başlayana dek...Mecbur geziyorsun ve bu beynimi mahvetti...Kafam çok karışık ne yapmalıyım ben? Bazen çok kötü oluyorum yaşama isteğim gelmiyor hiç...Bu yaşımda nedir bu çektiğim.. Millet sevgilisiyle geziyor eğleniyor sinemaya gidiyor en iyi zamanını geçiriyor ben yaşamak bile zor istiyorum...Nolur anlayın beni desteğe ihtiyacım var yoksa niye bu kadar yazıyı evdekiler uyurken ve hafiten ağlayak yazayım...

 

[utkuversus]

Merhaba forum yaşım 17 bilen bilir.. Açıktan okuyorum fakat ailemi çok üzüyorum galiba bir hedefim yok aynı zamanda çalışıyorum kendi, ellerimle lise mi berbat ettim ve daha 2 ye geçemeden atıldım...Son 6 aydır çalışıyorm ve psikolojim kötü ve çok karmaşık bazen sanki her şey şakaymış ve çok tuhaf geliyor...Mesela annem erken yat derslerine çalış hedefin olsun gibi diyor ama ben takmıyorum bile...Üzülüyorum ben de aslında o hissimi de kaybettim gibi...Babam da hep oku dedi sürekli dedi ve elinden geleni yaptı ama okumadım işte...Bir el becerimde yok...Ağır iş de filan asla yapamam....İştende çıkmayı düşünüyorum hedefim yok.. ailecek bir hedefimiz var tek oda araba veya arsa almak gibi oda geç olucak gibi...Ne yapıcam ben böyle sürekli üzdüğümü bile bile yapıyorum...AZ veya çok farketmez.. 2 ay sonra çıktığımda memlekete gideceğiz ve tatil yapacağım herhalde...2 ay boyunca fakat geldiğimde iş bulmam gerekecek gene...Ve doğru işi ne zaman bulurum bilmiyorum bilgisayarla uğraşmayı seviyorum gibi ama tam emin değilim...Okul çevresinde vs çok aşağılandım zamanında bundan da özgüvenim çok az içine kapanık biiriyim zaten bilen bilir..Bu da aha zor hale getiriyor her şeyi..Asosyal olmayı seviyorum seviyorum yani işe başlayana dek...Mecbur geziyorsun ve bu beynimi mahvetti...Kafam çok karışık ne yapmalıyım ben? Bazen çok kötü oluyorum yaşama isteğim gelmiyor hiç...Bu yaşımda nedir bu çektiğim.. Millet sevgilisiyle geziyor eğleniyor sinemaya gidiyor en iyi zamanını geçiriyor ben yaşamak bile zor istiyorum...Nolur anlayın beni desteğe ihtiyacım var yoksa niye bu kadar yazıyı evdekiler uyurken ve hafiten ağlayak yazayım...

Ağlama kardeşim benim. Her şeyin çözümü vardır. Yeter ki sen gayret et. Annenin isteklerini yerine getir. Çok pişman olursun sonra. Hayatı boş verme. Önemse. Hayat güzel. Tadını çıkarmak için gayret lazım. O gayreti sende göremedim.

 

[Görkem Say]

Lise 9-10 zamanlarımdı. Derslerim ciddi manada kötüydü. Ortalamayla falan ite kaka sınıfı geçiyordum işte. O zamanlar ailevi sıkıntılarda vardı. Babam askerdi ama hayatı boyunca zorluk çekmişti istiyordu ki ben onun çektiklerini çekmeyeyim. Derslerim de iyi olmayınca ailem ile iletişimim çok iyi değildi tabi. Hiçbir şey umrumda olmadan öyle geçip gidiyordu hayat aynı seninki gibi. Geceleri bazen ağlardım elimden hiçbir şey gelmediği için. Fakat 11. sınıfın ikinci dönemine gelince zihinsel olarak bir olgunluk geçirdim. Sanki biraz garip gelecek ama böyle kozasından sıyrılıp kelebek olan tırtıl gibi olmuştum. Hayatta gerçekten bir amacım olmalıydı. Bilgisayar alanı ile de ilgili olduğum için o zaman şöyle bir hedef koymuştum. Ortalama üstü bir üniversitede bilgisayar mühendisliği okuyacaktım. Bu hedeften sonra üniversite sınavlarına kadar ciddi manada çok çalıştım. Artık son zamanlar gözlerim morarmış ve pörtlemişti. Baygın gibi geziyordum ortalıkta ama sonunda hedefime ulaşmıştım. Ondan sonra hayat kendiliğinden düzene geçti zaten. Şimdi hazırlık okuduktan sonra 1. sınıf öğrencisi olarak geriye baktığım zaman iyi ki o bataklıktan çıkmışım diyorum. Senin de kendine bir hedef koyman gerekli. Benimde fazla arkadaşım yok, benimde sevgilim yok ama en azından istediğim durumdayım. Kendine bir hedef belirleyip hayatını bir düzene oturtman gerekli. Açıktan okuman bir şey değiştirmez kendine bir meslek hedefi koyup varını yoğunu vererek çalışmalısın. Üniversiteye geçtiğin an hayat senin için çok daha farklı olacak emin ol özellikle de istediğin bölümü okuyorsan. Artık çoğu şey senin elinde olacak çünkü. İnancını ve azmini kaybetmemelisin. Zor zamanlarına sığınak olarak kitaplara yönel ciddi anlamda çok yardımcı olacak sana. İnsanlar iyi bir sosyal çevresi içindeyken, maddi olarak rahattayken, faturalarını ödeyebiliyorken, düzeni varken elbette mutlu olabilir ama önemli olan bunlar yokken pozitif bakabilmektir. Bunu yapabilenler gerçek başarıya ulaşacaktır. Bu konuda çok sevdiğim bir filmden alıntı yapacağım. Neden düşeriz biliyor musun? Tekrar ayağa kalkmayı öğrenebilmek için.

 

[by efsane]

Merhaba forum yaşım 17 bilen bilir.. Açıktan okuyorum fakat ailemi çok üzüyorum galiba bir hedefim yok aynı zamanda çalışıyorum kendi, ellerimle lise mi berbat ettim ve daha 2 ye geçemeden atıldım...Son 6 aydır çalışıyorm ve psikolojim kötü ve çok karmaşık bazen sanki her şey şakaymış ve çok tuhaf geliyor...Mesela annem erken yat derslerine çalış hedefin olsun gibi diyor ama ben takmıyorum bile...Üzülüyorum ben de aslında o hissimi de kaybettim gibi...Babam da hep oku dedi sürekli dedi ve elinden geleni yaptı ama okumadım işte...Bir el becerimde yok...Ağır iş de filan asla yapamam....İştende çıkmayı düşünüyorum hedefim yok.. ailecek bir hedefimiz var tek oda araba veya arsa almak gibi oda geç olucak gibi...Ne yapıcam ben böyle sürekli üzdüğümü bile bile yapıyorum...AZ veya çok farketmez.. 2 ay sonra çıktığımda memlekete gideceğiz ve tatil yapacağım herhalde...2 ay boyunca fakat geldiğimde iş bulmam gerekecek gene...Ve doğru işi ne zaman bulurum bilmiyorum bilgisayarla uğraşmayı seviyorum gibi ama tam emin değilim...Okul çevresinde vs çok aşağılandım zamanında bundan da özgüvenim çok az içine kapanık biiriyim zaten bilen bilir..Bu da aha zor hale getiriyor her şeyi..Asosyal olmayı seviyorum seviyorum yani işe başlayana dek...Mecbur geziyorsun ve bu beynimi mahvetti...Kafam çok karışık ne yapmalıyım ben? Bazen çok kötü oluyorum yaşama isteğim gelmiyor hiç...Bu yaşımda nedir bu çektiğim.. Millet sevgilisiyle geziyor eğleniyor sinemaya gidiyor en iyi zamanını geçiriyor ben yaşamak bile zor istiyorum...Nolur anlayın beni desteğe ihtiyacım var yoksa niye bu kadar yazıyı evdekiler uyurken ve hafiten ağlayak yazayım...

Asosyal olmayı seviyorsan abi, yaz tatilinde yatmayacaksın.

Ben web işlerini öğrenmeye 17 yaşında başladım. Şu anda 25 yaşındayım, yaklaşık sekiz yıldır web üzerinden az veya çok para kazanıyorum ve tüm gün evde bilgisayar başındayım. İstersen sen de bunu yapabilirsin. Öğrenir öğrenmez para kazanamayabilirsin belki ama bir yıl sonranı, üç yıl sonranı toparlamaya başlamış olursun.

 

[Sourena]

Çok sağolun....

 

[Gökçe Asena]

Sen sana gelen şeyin iyi mi kötü mü olduğunun bilincindesin lakin anlamsız bir korku veya kaygı içerisine düşüyorsun. tercih hakkın var ve çok bocalıyorsun. Eğer Aklını imkansızlıklar üzerine kurarsan mantıklı fikirler üretemezsin. Kendin için iyi olanı düşündüğün güç için savaş. Bu yaşta kim ne üzülmek ister ne de üzmek ister.

 

[Sourena]

yaşım 17 bilincim açık benim gibi düşünen sıyırdı kaçıp yeminle... Ne düşüneceğimi bile bilmiyorum...

 

[Murat Burç]

Yaşın daha 17 Allah izin verirse önünde kocaman bir ömür var. Zamanında bir hikaye okumuştum. Bir hademenin hikayesi. Kısası şu okulda hademe olan adam öğretmenden etkilenerek çalışıyor kendi kendini eğitiyor ve aynı okula öğretmen oluyor.

Senin yaşın daha 17. Hata yapabilirsin. Hayata yeni başladın. Önemli olan farkına varman.
Bilgisayarla uğraşmayı seviyorum demişsin. Önce bir sevdiklerini kafanda belirle ve onlara yoğunlaş. Bilgisayar dedik ya hani. Geç. Aç Youtube'yi bir sürü kaynak var. İngilizce ve kodlama öğren ciddi söylüyorum. En kötü İngilizcen olsun çeviri yapar para kazanırsın. Kodlama da bildiğin gibi geleceğin mesleği ne geleceği yahu bu zamanın mesleği işte.
Açıktan okumak demek herşeyin bittiği anlamına gelmiyor. Okula dönebiliyor musun bilmiyorum. Dönebiliyorsan dönmeye çalış olmuyorsa otur kendin çalış. Bırak araba falan işlerini. Sana diyorlar ki oku. Sağlık sorunun var mı? Yok. Varsa söyle. Sadece ergenliğin etkisi ile de bir umutsuzluğuan düşmüşsün ergenlik onu katlamış da katlamış. Sağlıklısın şükret ve çalış. Allah çalışanı utandırmaz inşallah. Çalış tevekkül et ama çalış.
Daha 17 yaşındasın 17. Çalışmadığın çabalamadığın için suçlusun. Umutsuz olduğun için suçlusun. Çalışma(bak işte çalışmak demiyorum. Çalışmak. İlim öğrenmek. Kendini geliştirme. Bilgilenmek. Anladın değil mi dediğimi?) fırsatını kullanmadığın için suçlusun ÇOK NET.
Bu yüzden elindeki fırsatları değerlendir çalış ve tevekkül et. Gerisi gelir inşallah.
Eğer çalışmaya gerçekten niyetlenirsen ve ailen sen işte çalışmana gerek durmadan da ayakta durabiliyorsa işi bırak. Otur kenara çalış. Ders çalış. İngilizce çalış kodlama çalış öğren. Emin ol ailen gayretini gördüğünde mutlu olacaktır zaten. Sen çabaladığında da vicdanın rahatlayacak emin ol. Gerisi gelir zaten öff valla uzun oldu yav.

 

[Constantin87]

Merhaba forum yaşım 17 bilen bilir.. Açıktan okuyorum fakat ailemi çok üzüyorum galiba bir hedefim yok aynı zamanda çalışıyorum kendi, ellerimle lise mi berbat ettim ve daha 2 ye geçemeden atıldım...Son 6 aydır çalışıyorm ve psikolojim kötü ve çok karmaşık bazen sanki her şey şakaymış ve çok tuhaf geliyor...Mesela annem erken yat derslerine çalış hedefin olsun gibi diyor ama ben takmıyorum bile...Üzülüyorum ben de aslında o hissimi de kaybettim gibi...Babam da hep oku dedi sürekli dedi ve elinden geleni yaptı ama okumadım işte...Bir el becerimde yok...Ağır iş de filan asla yapamam....İştende çıkmayı düşünüyorum hedefim yok.. ailecek bir hedefimiz var tek oda araba veya arsa almak gibi oda geç olucak gibi...Ne yapıcam ben böyle sürekli üzdüğümü bile bile yapıyorum...AZ veya çok farketmez.. 2 ay sonra çıktığımda memlekete gideceğiz ve tatil yapacağım herhalde...2 ay boyunca fakat geldiğimde iş bulmam gerekecek gene...Ve doğru işi ne zaman bulurum bilmiyorum bilgisayarla uğraşmayı seviyorum gibi ama tam emin değilim...Okul çevresinde vs çok aşağılandım zamanında bundan da özgüvenim çok az içine kapanık biiriyim zaten bilen bilir..Bu da aha zor hale getiriyor her şeyi..Asosyal olmayı seviyorum seviyorum yani işe başlayana dek...Mecbur geziyorsun ve bu beynimi mahvetti...Kafam çok karışık ne yapmalıyım ben? Bazen çok kötü oluyorum yaşama isteğim gelmiyor hiç...Bu yaşımda nedir bu çektiğim.. Millet sevgilisiyle geziyor eğleniyor sinemaya gidiyor en iyi zamanını geçiriyor ben yaşamak bile zor istiyorum...Nolur anlayın beni desteğe ihtiyacım var yoksa niye bu kadar yazıyı evdekiler uyurken ve hafiten ağlayak yazayım...

Bu yazdıkların 17 yaşında olan biri için çok fazla ve ağır yaşın o kadar genç ki hiç bir karar için geç değil. Öncelikle bu karamsarlıktan kurtul ve iyi düşünmeye çalış ve herhangi bir işin ucundan tut. Uğraş edin kendine yoksa zihnini böyle şeylerle doldurursan kendine, zamanına, ailene yazık edersin.

 

[Sourena]

Teşekkür ederim herkese....destekleriniz için... belki düzelir diye yaşamaya devam edeceğim..