Yalnızlık

[ResuL27]

Beyaz Bir Kağıt Kaderidir Yalnızlık
Ya Kirletirsin,
Ya İncitirsin...

Her Durumda Ona Aitmiş Gibi Sarılmak
Onuda Ondan Bir Parçaymış Gibi Sevmek
Eseriymiş Gibi Ona Bakıp Hayran Kalmak
Zordur Bir Sevgili Gibi Yüreğinde Taşımak
Hele Düşünce Fikrinin En Karanlık Yerine
Bir Aldanış Gibi Ona Adanmayı Beklemek
Onun Günahında Bile Bir Nebze Olsun Boğulmak
Zordur Bu Emaneti Kirletmeden Sahip Çıkmak

Biliyorum
Kalbinin Acıyış Şeklinden Anlıyorsun
Başka Türlü Olanla,
Sıradan Arasındaki Farkı
Belki Bir Daha Onu Gibisini Bulamayacaksın
Belki Değil Aslında Hiç Bulamayacaksın!
Belkide Acısını Hep Derinliklerinde Hissedeceksin
Onun Gelişlerini Hep Özleyeceksin
İronik Bir Hale Bürüneceksin
Gülüşü Aklına Geldiğinde
Seninde Gözlerin Dolacak
Ne Zaman Adını Duysan
Geldimi Geldimi Diye
Etrafına Bakınıp Duracaksın
Hep Bir Parça Hayal Kırıklığın Olacak
Sana Sevgiden Söz Etmeye Kalksalar
Nutkunu Tutup,
İçten İçe Nerdesin Diyeceksin?
Gece Üstüne Çöktüğünde,
Gözlerinin Perdesi İnecek
Ama Unutma
Tekrarı Olmayacak Bu Yalnızlığının
Bir Daha Kimse Seni Bu Kadar Yalnız Bırakmayacak
Aklında Bulunsun
Yalnız Değilsin Bu Yolda
Tıpkı Yalnızlığın Gibi!

Resul Altunbaş